Stamboom Bas » Kavadh I der Sassaniden (470-531)

Persoonlijke gegevens Kavadh I der Sassaniden 

• Hij is geboren in het jaar 470.
• (Geschiedenis) .Bron 1

  Kavad (449?-531) was van 488 - 496 en opnieuw van 498 - 531 koning van het Sassanidische Rijk
  
  Hij volgde zijn oom Balash op, die door de adel op de troon gezet was na de dood van zijn vader Peroz, toen deze gesneuveld was in een vernietigende nederlaag tegen de Heftalieten. Het rijk had op instorten gestaan, maar Balash had het weten te stabiliseren. Zelf had Kavad een tijd als gijzelaar aan het Heftalitische hof moeten doorbrengen. Hij had die tijd goed gebruikt en een goed beeld gekregen van de interne aangelegenheden van de machtige noordoostelijke buren. Kavad kon die kennis goed gebruiken want zijn rijk was nog altijd schatting verschuldigd aan deze Heftalitische Hunnen en hij zocht naar een manier om daarvan af te komen.
  
  Hij werd echter al snel geconfronteerd met een nieuw gevaar. Ten noorden van de Kaukasus en in Oekraïne hadden de Turkse Chazaren een rijk gesticht, dat de laatste Iraanse stammen, zoals de Alanen, aan zich onderwierp en de dalen van de Kaukasus binnendrong. Dit destabiliseerde de noordwestelijke grens en al snel vielen de Chazaren zelfs Kaukasisch Albanië en Atropatene (nu Azerbeidzjan en Iraans Azerbeidzjan) binnen en dreigden door te stoten naar de hoofdstad Ctesifon. Hoewel de bijzonderheden niet erg duidelijk zijn, slaagde Kavad er wel in de Chazaren terug te dringen naar de Kaukasus en ze daar in 489-490 een beslissende nederlaag toe te brengen.
  
  Daarna kreeg hij te maken met interne problemen. De opgelegde schatting leidde tot veel armoede onder de lagere standen en de mobads van het dominante zoroastrisme wilden niets weten van beperkingen van hun aanzienlijke welstand. De sociale ongelijkheid was erg groot en leidde tot grote onvrede. Er ontstond een nieuwe religieuze beweging rond de profeet Mazdak, die het manicheïsme nieuw leven inblies. De nadruk viel echter meer dan voorheen op een bescheiden leven en sociale gelijkheid en dit was een bedreiging van de bevoorrechte priesterkaste die eiste dat er harder tegen de nieuwe ketterij zou worden opgetreden. Het kwam zelfs tot een samenzwering tegen de koning en Kavad werd afgezet en zijn broer Zamasp op de troon gezet.
  
  Kavad werd gevangengezet maar ontsnapte en zocht zijn toevlucht bij de Heftalieten. Die steunden hem, gaven hem een prinses als echtgenote en een leger om zijn troon terug te veroveren. Zijn broer gaf zich zonder verzet over en de mobads moesten voortaan met wat minder genoegen nemen. Voorlopig leek het 'socialistische' Mazdakisme daarmee te zegevieren. Een en ander betekende uiteraard wel dat de schatting aan de Heftalieten voorlopig doorbetaald moest worden.
  
  Dit laatste is mogelijk de reden waarom Kavad besloot in augustus 502 een einde te maken aan de vrede die er al 80 jaar heerste met de westelijke buren, het Romeinse, of inmiddels eigenlijk eerder het Byzantijnse Rijk. Als hij gehoopt had door een snelle overwinning op het danig verzwakte Byzantium financieel gewin te maken, dan kwam hij toch bedrogen uit. De Eerste Byzantijns-Perzische oorlog liep uiteindelijk uit op een remise en in 504 werd weer vrede gesloten.
  
  Onderwijl hadden de Hunnen gebruikgemaakt van de situatie en waren via de Kaukasus in Atropatene doorgedrongen. Er volgde een oorlog die ongeveer tien jaar duurde en waarover bitter weinig bekend is. Uiteindelijk lukte het Kavad echter wel de indringers weer te verjagen, wat een aanzienlijke versterking van zijn positie betekende.
  
  Inmiddels waren er nog steeds interne problemen vooral door de volgelingen van Mazdak die grotere gelijkheid eisten. Zij keerden zich ook tegen andere geloofsgemeenschappen en namen deze hun bezittingen af. De joodse gemeenschap in Mahoza, een buitenwijk van Ctesifon, kwam daar in 513 onder leiding van hun jonge exilarch Mar Zutra II[1] tegen in opstand. Zo werd Mahoza zeven jaar lang een soort joods ministaatje. Het duurde tot 520 voor de koning de opstand neersloeg en Mar Zutra ter dood bracht.
  
  Kavad besefte best dat hij iets aan het Mazdakisme moest doen omdat hij de adel en de mobads nodig had. Zonder hen zou het maatschappelijk bestel van het rijk uiteenrafelen. Hij besloot daarom dat het Mazdakisme vernietigd moest worden en in de jaren 524-528 gaf hij zijn zoon Khosro de vrije hand voor een keiharde vervolging waarbij zelfs een andere zoon gedood werd omdat hij een volgeling van Mazdak was. Tegenover het nestorianisme schijnt er weinig bezwaar geweest te zijn in zijn dagen, mogelijk omdat het niet zozeer als ondermijnend voor het maatschappelijk bestel ervaren werd.
  
  De verhoudingen met Byzantium verslechterden spoedig weer. Rond 524 liep Kaukasisch Iberië, dat een vazal van Kavad geweest was over naar de Byzantijnen en er brak opnieuw oorlog uit, die tot 531 zou voortduren. Opnieuw draaide het min of meer op gelijk spel uit.
  
  Kort na het einde van de oorlog stierf Kavad op de gezegende leeftijd van 82 jaar. Hij liet een rijk na aan zijn zoon Khosro dat er een stuk beter voorstond dan wat hij geërfd had. Hij had zowel de Chazaren als de Hunnen verslagen en zich de gelijke getoond van de weer in opmars zijnde Byzantijnen van Justinianus. De interne strubbelingen waren tot rust gebracht, hoewel de eis naar meer gelijkheid nooit meer geheel zou verstommen.

• Hij is overleden in het jaar 531, hij was toen 61 jaar oud.
• Een kind van Peroz I der Sassaniden

Gezin van Kavadh I der Sassaniden

Kind(eren):

1. Kawus der Sassaniden  
2. Khosrow I Anushirvan der Sassaniden  510-579 

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Kavadh I der Sassaniden?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Kavadh I der Sassaniden

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen