Stamboom Bas » Mithridates II van Pontes

Persoonlijke gegevens Mithridates II van Pontes 

• (Geschiedenis) .Bron 1

  Mithridates II (Perzisch: Mehrdad) was koning van de Parthen van 124 v.Chr. tot 88 v.Chr. Tijdens zijn regering bereikte het Parthische rijk het hoogtepunt van zijn macht. Reeds in de oudheid werd Mithridates II ook wel aangeduid als Mithridates de Grote (een eer die ook Mithridates I reeds te beurt was gevallen).
  
  Uitbreiding van het rijk
  
  Toen Mithridates zijn vader Artabanus I opvolgde, was het Parthische rijk in oorlog met de oprukkende Tocharen aan de oostgrens van het rijk. Bovendien hadden in het westen van het rijk verschillende gebieden zich onafhankelijk verklaard. Het leek er dan ook op dat het Parthische rijk spoedig ten onder zou gaan. Mithridates wist echter al snel af te rekenen met de Tocharen. Bovendien onderwierp hij Babylonië, dat zich ten tijde van Artabanus van Parthië had losgemaakt. Vervolgens veroverde hij grote delen van het koninkrijk Armenië door koning Artavasdes I te verslaan. Diens zoon Tigranes II nam hij als gevangene mee naar Parthië. Ook nieuwe aanvallen van verschillende Skythische stammen vanuit het noorden en oosten wist hij succesvol af te slaan.
  
  Toen in 95 v.Chr. de koning van Armenië overleed, greep Mithridates in en plaatste Tigranes II, die tot dat moment in ballingschap leefde in Parthië, op de Armeense troon, waarmee hij Armenië feitelijk tot een vazal van Parthië maakte.[1] Korte tijd later veroverde Mithridates ook Adiabene en enkele nabijgelegen stadstaten. Hierdoor schoof de westelijke grens van het Parthische rijk op tot aan de rivier de Eufraat. Aan het einde van Mithridates' regering had het Parthische rijk de grootste omvang die het ooit heeft gehad.
  Bemoeienis met het Westen
  
  In het westen greep Mithridates verschillende keren in bij onenigheden rondom troonopvolgingen in het Seleucidische Rijk. Aan de Eufraat stuitten de Parthen bovendien op de Romeinen. In 92 v.Chr. voerde Mithridates onderhandelingen met Lucius Cornelius Sulla, praetor van Cilicia. Hij was daarmee de eerste Parthische koning die met de Romeinen te maken had.
  Binnenlandse politiek
  
  Er zijn aanwijzingen dat Mithridates II hervormingen doorvoerde in het bestuur van het rijk. De laatste inscripties in spijkerschrift stammen uit zijn regeringsperiode. Ook in de bouwstijl van tempels zijn verschuivingen te zien van een Babylonische architectuur naar een hellenistisch-parthische stijl.
  
  Tegen het einde van zijn regering kreeg Mithridates te maken met binnenlandse oppositie. In Babylonië stelde Gotarzes I, een neef van Mithridates, zich op als tegenkoning. Mogelijk heeft hij na Mithridates' dood enige tijd over het gehele Parthische rijk geregeerd, maar over deze periode in de Parthische geschiedenis is bij gebrek aan bronnen te weinig bekend om harde conclusies te trekken.
  Munten
  
  Mithridates is de eerste Parthische koning die op zijn munten de oude Perzische titel 'Koning der koningen' draagt. In later tijd zou het recht deze titel te mogen voeren een twistpunt worden tussen de koningen van Parthië en die van Armenië.
  
  Verder neemt Mithridates op zijn munten verschillende bijnamen aan:
  
  ???F???S epiphanos 'de geopenbaarde (god)', een aanduiding die op vrijwel al zijn munten voorkomt
  F????????S philellènos 'vriend van de Grieken'
  ??G???S megalos 'de Grote'
  SO????S sootèros 'redder'

• (naam) .Bron 2

  Mithridates II (in Greek M????d?t??; lived 3rd century BC), third king of Pontus and son of Ariobarzanes, whom he succeeded on the throne. He was a minor when his father died, but the period of his accession cannot be determined. It seems probable that it must be placed considerably before 240 BC, as Memnon tells us that he was a child at his father's death, and he had a daughter of marriageable age in 222 BC. Shortly after his accession, his kingdom was invaded by the Gauls, who were eventually repulsed.[1] After he attained manhood, he married Laodice, a sister of Seleucus II Callinicus, with whom he is said to have received the province of Phrygia as a dowry. But notwithstanding this alliance, we find Mithridates II fighting against Seleucus during a war between Seleucus and Antiochus Hierax. Eventually, Mithridates defeated Seleucus in a great battle at Ancyra in 239 BC whereby Seleucus lost twenty thousand of his troops and narrowly escaped with his own life. In 222 BC, Mithridates gave his daughter Laodice in marriage to the Seleucid king Antiochus III: another of his daughters, also named Laodice, was married about the same time to Achaeus, the cousin of Antiochus.[2] In 220 BC, Mithridates declared war upon the wealthy and powerful city of Sinope. However, he was unable to weaken it and the city did not fall into the power of the kings of Pontus until 183 BC.[3] At an earlier period, we find Mithridates II vying with the other monarchs of Asia in sending magnificent presents to the Rhodians, after the subversion of their city by an earthquake in 227 BC.[4] The date of his death is utterly unknown. He was succeeded by Mithridates III, his son with Laodice.

• Een kind van Ariobarzanes van Pontes
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 28 november 2012.

Gezin van Mithridates II van Pontes

Hij is getrouwd met Laodice Seleukid.

Zij zijn getrouwdBron 3

Kind(eren):

1. (Niet openbaar)
2. Laodice III van Pontes   
3. Mithridates III van Pontes   

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Mithridates II van Pontes?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!