Zij is overleden op Paleis het Loo.
Datum: Paleis het Loo, zij is bijgezet in het familiegraf van de Oranje's.
Datum: Evenals haar man, wordt zij in het wit begraven.
Sie ist verheiratet mit Wladimir Albrecht Ernst van Mecklenburg Schwerin.
Sie haben geheiratet am 7. Februar 1901 in Den Haag, Zuid-Holland, Nederland , sie war 20 Jahre alt.
Het huwelijksleven tussen deze twee zo verschillende naturen - zij intelligent, trots en autoritair; hij goedig, eenvoudig en gulhartig - wordt niet gelukkig en uiteindelijk leiden koningin en prins geheel van elkaar losstaande levens. De eenzame prins, die een zeker medelijden opwekt bij de bevolking, heeft behoefte aan menselijke contacten en gaat veel op reis, waarbij het soms tot escapades komt (Bron: Van Ditzhuyzen, Oranje-Nassau, een biografisch woordenboek).
Plaats: (te 's-Gravenhage)
Kind(er):
"Eenzaam, maar niet alleen" geeft kernachtig de persoonlijkheid samen van deze koningin, die door haar optreden tijdens de Tweede Wereldoorlog Moeder des Vaderlands werd genoemd. Vanaf haar achtste groeit zij op in een isolement, met als doel een hoogverheven vorstin, zelfverzekerd en niet gehinderd door enige twijfel te worden. Zij heeft een tragische, maar door haar zelf als onvermijdelijk geaccepteerde jeugd, die de basis legt voor haar afgeslotenheid, vastberadenheid en karaktersterkte. Mede door haar afstandelijkheid wordt het huwelijk met Hendrik van Mecklenburg niet gelukkig. De zeer godvruchtige vorstin is overtuigd van haar koningschap bij de gratie Gods, maar eerbiedigt de door de Grondwet gestelde beperkingen. In haar omgang met politici is zij niet gemakkelijk en heeft zij soms botsingen met ministers, met name inzake defensie en buitenlands beleid. Tijdens de Londense jaren is haar positie sterk en heeft zij een grote persoonlijke invloed op staatszaken. Na de oorlog worden haar idealistische verwachtingen van vernieuwing niet vervuld en wordt haar laatste regeringsperiode een desillusie. De herleving van de oude partijenstrijd, de gebeurtenissen in Indië en haar slechte gezondheid (zij lijdt aan ischias, bronchitis, oververmoeidheid en slapeloosheid) doen haar besluiten na een regeerperiode van 50 jaar af te treden. Haar laatste jaren leeft zij teruggetrokken in Apeldoorn, waar zij graag en veel schildert. Daar schrijft zij de van haar sterke geloof doortrokken autobiografie "Eenzaam, maar niet alleen" (Bron: Van Ditzhuyzen, Oranje-Nassau, een biografisch woordenboek).
Die angezeigten Daten haben keine Quellen.