Er hat eine Beziehung mit Judith van Beieren.
Kind(er):
Hij was de oudste zoon van hertog Frederik I van Zwaben en Agnes van Waiblingen, een zus van keizer Hendrik IV van het Heilig Roomse Rijk.
In 1105 volgde hij zijn vader op als hertog van Zwaben. Samen met zijn jongere broer Koenraad zette hij de politiek van zijn vader om de gebieden vande Hohenstaufen uit te breiden voort. Terwijl zijn broer het hertogdom Franken verwierf, concentreerde Frederik zich op de Mittelrhein en de Elzas,waar hij meerdere burchten liet bouwen.
In 1108 nam Frederik deel aan de veldtocht tegen Koloman van Hongarije en in 1110-1111 begeleidde hij keizer Hendrik V op zijn audiëntie met pausPaschalis II in Rome. Frederik en zijn broer Koenraad bleven keizer Hendrik V steeds trouw en toen Hendrik in 1116 op veldtocht naar Italië vertrokbenoemde hij ze tot regenten. Hierdoor werd de machtspositie van de Hohenstaufen belangrijker en tegelijkertijd breidde hun grondgebied ook uit.
Na de dood van keizer Hendrik V in 1125 stierf de Salische dynastie in mannelijke lijn uit. Toen in Mainz de nieuwe heerser van het Heilig Roomse Rijkwerd verkozen, stelde Frederik zich kandidaat omdat Hendrik hem voor zijn dood had benoemd tot zijn erfgenaam. Frederik en zijn broer Koenraad warenvia hun moeder Agnes ook verbonden met de Salische dynastie. Het was echter niet Frederik, maar hertog Lotharius van Saksen die tot de nieuwe heerservan het Heilig Roomse Rijk werd verkozen. Frederik weigerde echter Lotharius te erkennen en weigerde zijn eed van trouw aan hem af te leggen.
Ook kwamen Frederik en Koenraad met Lotharius III in conflict over de landgoederen die ze van keizer Hendrik V geërfd hadden. Bij deze landgoederenwaren ook kroondomeinen en Lotharius vond dat die aan hem toebehoorden. In januari 1126 sloot Lotharius met enkele Duitse vorsten een akkoord om diekroondomeinen militair op te eisen. Zo bezette Lotharius onder meer gebieden in Opper-Lotharingen, de Elzas en de Mittelrhein zonder veel strijd temoeten voeren, maar waagde hij het niet om Zwaben binnen te vallen. Een aanval van de hertog van Beieren op Zwaben mislukte en in 1127 moest Lothariushet beleg van de stad Neurenberg afbreken. Door zijn nederlaag verloor Lotharius steun bij enkele van zijn bondgenoten. Tijdens de strijd verloorFrederik een oog en was daardoor lichamelijk niet meer in staat voor het koningschap van Duitsland. Zijn jongere broer Koenraad zette voortaan innaam van Frederik de strijd tegen Lotharius III verder.
In december 1127 liet Koenraad zich uitroepen tot tegenkoning van Duitsland. Frederik bleef wel legeraanvoerder en veroverde in 1128 de stad Spiers,terwijl Koenraad in Italië steun trachtte te vinden, wat echter mislukte. In 1130 veroverde Lotharius Speyer opnieuw, wat een keerpunt betekendevoor Frederik en Koenraad. Ook verloren ze de stad Nürnberg en de gebieden rond die stad. Hetzelfde jaar stierf ook Frederiks vrouw Judith.
In 1134 zette Lotharius zijn offensief tegen de Hohenstaufen verder. Frederik en Koenraad hadden het moeilijk om tegelijkertijd de legers van Lothariusen Hendrik de Trotse van Beieren te bekampen en in 1135 moesten ze zich overgeven. Als straf moesten beide broers in boetekleed voor Lotharius verschijnen,hun eed van trouw zweren en steun geven aan Lotharius' tocht in Italië.
In 1147 stierf Frederik II van Zwaben in de stad Alzey. Hij en zijn tweede vrouw Agnes werden begraven in het klooster van Sint-Walburga in de Elzas,maar beide graven zijn vandaag verdwenen. Zijn oudste zoon Frederik volgde hem op als hertog van Zwaben en werd in 1152 koning van Duitsland en keizervan het Heilig Roomse Rijk.
Frederik II van Zwaben | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Judith van Beieren |
Die angezeigten Daten haben keine Quellen.