Er ist verheiratet mit Marie Louise van Spanje de BOURBON.
Sie haben geheiratet am 16. Februar 1764, er war 16 Jahre alt.
Kind(er):
Peter Leopold Valentijn Jozef Anton Joachim Pius (Wenen, 5 mei 1747 – aldaar, 1 maart 1792), aartshertog van Oostenrijk, was groothertog van Toscane (1765–1790; als Leopold I), vorst van de Zuidelijke Nederlanden, koning van Bohemen en als Leopold II keizer van het Heilige Roomse Rijk (1790-1792). Hij volgde in 1790 zijn broer Jozef II op als keizer van het Heilige Roomse Rijk en vorst van de Zuidelijke Nederlanden midden in de turbulente tijd.
Zijn eerste voornaam Peter is niet typisch Habsburgs. Door zijn peetmoeder Elisabeth van Rusland heet hij Peter. Het Habsburgse Hof verkiest zijn tweede voornaam Leopold, zoals de stamvader van het aartshertogdom Oostenrijk Heilige Leopold van Babenberg een typische voornaam.
Inhoud [weergeven]
Jeugdjaren[bewerken]
Aanvankelijk werd Leopold verplicht een kerkelijke carrière te maken. Deze verplichting zou Leopold antiklerikale gevoelens bijgebracht hebben. Na de dood van zijn oudere broer Karel veranderde zijn vader de plannen voor Leopold. Leopold moest huwen met de Spaanse prinses Marie Louise van Bourbon (1864) en groothertog van Toskane worden (1865). Leopold kreeg les van onder meer de Oostenrijkse jurist Karl Anton von Martini, die hem tijdens de lessen van rechtsfilosofie, de principes van de Verlichting bijbracht. Voor het groothertogdom Toskane voerden de Oostenrijkers het principe van de secundogenitur in, dit wil zeggen Leopold kreeg, als 2de levende zoon, het groothertogdom van zijn vader in zijn bezit. Dit was overigens een voorwaarde van de Spanjaarden voor de huwelijkssluiting.
Groothertog van Toskane[bewerken]
Terwijl zijn oudste broer Jozef II als Rooms-Duits keizer heerste, bestuurde Leopold het groothertogdom Toskane. In het begin liet hij nog de bemoeienis van zijn moeder-weduwe toe doch meer en meer wordt hij de echte bestuurder in Firenze. Hij was ervan overtuigd de principes van de Verlichting één na één uit te voeren tijdens zijn lange regeringsduur van Toskane (1765 - 1790). Hij bestudeerde een grondwet voor Toskane, in een periode dat constitutionele monarchie taboe was bij de adel. Leopold snoeide in de privilegies van de machtige familie de Medicis, waarmee hij nog minder vrienden maakte. Hij schafte het kerkasiel af, vormde kerkelijke gevangenissen om tot staatsgevangenissen en wenste de kloosterorden af te schaffen. Dat laatste lukt hem niet. De doodsstraf en folteringen afschaffen lukte hem dan weer wel.
Rooms-Duitse keizer[bewerken]
Na het overlijden van zijn broer Jozef II in 1790, werd Leopold verkozen tot nieuwe Rooms-Duitse keizer. Die verkiezing liep niet zo vlot als gedacht. De tijdsgeest was overigens woelig en onstabiel, na de Franse Revolutie van 1789. Leopold werd te Frankfurt am Main gekroond op 9 oktober 1790. Zijn Rijksdevies was 'pietate et concordia' of door vroomheid en eendracht. Leopolds ideeën over 'souvereniteit van volkeren' trokken grote ogen, niet in het minst door de Hongaren in zijn rijk. Leopold werd gekroond in Bratislava tot koning van Hongarije en in Praag tot koning van Bohemen. Hij werd eveneens de regerende aartshertog van Oostenrijk.
- Aan de oostgrenzen van zijn rijk moest zijn regering druk onderhandelen met Pruisen, Rusland en de Ottomanen om een nieuwe oorlog te vermijden.
- Zijn zus, de afgezette Franse koningin Marie-Antoinette, deed meermaals beroep op hem om ter hulp te komen in Parijs. Leopold onderschatte de revolutionaire krachten in Frankrijk aangezien hij een aanhanger was van de Verlichting. Franse inwijkelingen en royalisten in Oostenrijk reageerden agressief toen bleek dat Leopold niet militair ingreep. Volgens sommige bronnen kwam er geen Oostenrijks(-Pruisische) invasie in Frankrijk, omdat Leopold een Russisch maneuver vreesde in Polen en in het Ottomaanse Rijk[1]. Toen zijn schoonbroer de Franse koning Lodewijk XVI trouw zwoer aan de Franse grondwet in oktober 1791, meende Leopold even dat de Franse Revolutie was afgesloten.
- Leopold kreeg het Britse Rijk aan zijn kant, door te dreigen de Oostenrijkse Nederlanden af te staan aan Frankrijk.
- Na de Brabantse Omwenteling en het uitroepen van de Verenigde Nederlandse Staten, zag Leopold II zich gedwongen de Conventie van Reichenbach met de Pruisen, die de opstandelingen steunden, te ondertekenen. Zodoende herstelde Leopold het gezag van de Habsburgers in de Zuidelijke Nederlanden en dat van de prins-bisschop in Luik. Op 27 augustus 1791 kwamen de Oostenrijkse keizer Leopold II en de Pruisische koning Frederik Willem II bijeen en tekenden de Verklaring van Pillnitz. Hierbij riepen ze de andere Europese grote mogendheden op om in te grijpen als de Franse koning Lodewijk XVI in gevaar zou komen. De Nationale Grondwetgevende Vergadering van Frankrijk zag de verklaring van Pillnitz als een verkapte oorlogsverklaring, en greep dit argument aan om op 20 april 1792 de oorlog te verklaren aan Oostenrijk en zijn bondgenoten, de Coalitieoorlogen.
Overlijden[bewerken]
Zijn regering als keizer duurde kort, slechts 2 jaar: van 1790 tot 1792. Over zijn dood in 1792 gingen talrijke geruchten van vergiftiging, met waardeloze beschuldigingen aan het adres van jezuïeten, Franse agenten en vrijmetselaars. Hij werd begraven in de Toskanagruft binnen in de keizerlijke grafkelder Kapuzinergruft in Wenen. Leopold werd opgevolgd door zijn oudste zoon Frans II, die zich volledig afkeerde van de hervormingspolitiek van zijn vader (en zijn nonkel Jozef II). Zijn zoon Frans II zou de laatste Rooms-Duitse keizer uit de geschiedenis worden.
Film[bewerken]
Keizer Leopold II werd vereeuwigd op het witte doek in de film Amadeus (film).
Kinderen[bewerken]
Leopold en zijn echtgenote Marie Louise van Spanje (een dochter van koning Karel III van Spanje) kregen zestien kinderen:
Maria Theresia (14 januari 1767 - 7 november 1827), gehuwd met Anton I van Saksen
Frans (12 februari 1768 - 2 maart 1835), volgde zijn vader op als laatste Rooms-Duitse keizer
Ferdinand (6 mei 1769 - 18 juni 1824), volgde zijn vader op als groothertog van Toscane en huwde Louise van Napels in 1790 en Marie van Saksen in 1821
Maria Anna (21 april 1770 - 1 oktober 1809), trad toe tot een klooster en werd abdis
Karel (5 september 1771 - 30 april 1847), volgde zijn oom op als hertog van Teschen
Alexander (14 augustus 1772 - 12 juli 1795) gestorven door verbranding
Albrecht (19 december 1773 - 22 juli 1774)
Maximiliaan (23 december 1774 - 10 maart 1778)
Jozef (9 maart 1776 - 13 januari 1847) trouwde drie maal; hij huwde met Alexandra Palovna van Rusland in 1799, met Hermine d'Anhalt-Bernburg-Schaumburg in 1815, en met Dorothea van Wurtemberg in 1819
Clementine (24 april 1777 - 15 november 1801), gehuwd met koning Frans I der Beide Siciliën
Anton (31 augustus 1779 - 2 april 1835)
Maria Amalia (15 oktober 1780 - 25 december 1798)
Johan (20 januari 1782 - 11 mei 1859), Duits Reichsverweser
Reinier (30 september 1783 - 16 januari 1853), gehuwd in 1820 met Elisabeth van Savoye-Carignano (een zus van koning Karel Albert van Sardinië)
Lodewijk (13 december 1784 - 21 december 1864)
Rudolf (8 januari 1788 - 24 juli 1831), kardinaal en prins-aartsbisschop van Olomouc
Keizer Leopold II van Oostenrijk-Toscane van OOSTENRIJK | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
1764 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Marie Louise van Spanje de BOURBON |