Familienstammbaum Jense, Smeele, Kromwijk en Granneman » Bertha Wilhelmina Rientjes (1913-2005)

Persönliche Daten Bertha Wilhelmina Rientjes 

• Sie ist geboren am 1. Mai 1913.Quelle 1
• Sie ist verstorben am 10. August 2005, sie war 92 Jahre alt.Quelle 1
• Ein Kind von Lambertus Rientjes und Hendrika Maria Hoppen
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 7. April 2007.

Familie von Bertha Wilhelmina Rientjes

Notizen bei Bertha Wilhelmina Rientjes

Heeten, 23-2-’97

Lieve mensen, graag wil ik jullie enige belevenissen verstrekken in zo ver ik het kan, niet de minste afbreuk doen op m’n dierbare familie en dan alleen over m’n jeugdjaren, tot ik al op jonge leeftijd al naar het klooster ging. Wij waren ook uit een gezin van 9, 5 meisjes en 4 jongens waarvan ons oudste broertje niet eens één jaar was geworden en waar Vader en moeder erg onder geleden hadden al zo gauw weer afscheid moesten nemen. Zo moeder ons vaak vertelde dat Vader daar erg onder leed. Al spoedig een goed jaar later een flinke dochter 31 mei 1911, 1912 een tweede dochter, 1 mei 1913 no 3 dat was ik, 12 mei 1914 weer een meisje, 1915 april een broer, later weer een zoon, toen een meisje en ruim 6j later nog een broer, Gerard 11 jaar jonger als ik en die woont nog steeds in Dalfsen en de zaak Supermarkt nog steeds bedient met zijn enige zoon. Wij hebben gelukkig een hechte familieband onze jongste broer heeft één zoon en 7 dochters. Je moeder Annet is met haar vriend en Willy met Hans zijn een paar jaar gelden nog op mijn 60-jarig kloosterfeest wat ik met de hele familie in Dalfsen gevierd mocht vieren en heb het echt op prijs gesteld dat onze nichtjes erbij waren.
Nu ga ik terug naar vroeger, als kind zijnde, Annet je moeder was op oom Andre de 2de van jongs af. André nog wiege kindje kwam toen tante Toos zo ziek werd naar de fam v Eick bij de beste vriendin in de zelfde straat. Onze moeder en André’s moeder waren zussen en als kind was het feest voor ons als wij naar oom Bert en tante Toos mochten en die even blij als zij naar Dalfsen naar Oom Bertus en tante Rieka mochten, later als opgeschoten kinderen werd de band nog hechter. Toen ik later in Zwolle op de naaischool ging was ik bij een andere Zus van moeder tante Marie maar tante Toos had bij ons allen de voorkeur wij waren dol op haar en hoe ziek zij vaak ook was samen met Oom Bert kon zij haar grote gezin ook net als bij ons 9 kinderen verzorgen. De meisjes hun haren verzorgen vaak vanuit bed als de kinderen bij moeders bed stonden zette tante krullen. Toen zij ziek en tevens in verwachting was en naar het ziekenhuis moest was dat voor man en kinderen een ramp. Als jonge meisjes ging ik met m’n zus die nog kort geleden in Zwolle in betrekking was, trouw tante Toos bezoeken maar kort en dan zei Oom Bert kinderen bidt toch dat tante beter mag worden we kunnen haar niet missen. Ja lieve mensen je kunt het begrijpen een moeder van 9 kinderen en als de man alleen achterblijft.. 3 weken duurde die strijd en het vechten om herstel, de dag van het sterven zijn wij nog even mogen groeten, wij konden alleen maar even kijken oom Bertus ik zie hem nog zitten, kinderen bidt toch zei hij ik kan haar niet missen. Heel laat in de avond zijn nog verschillende van de oudste kinderen in het ziekenhuis geweest om afscheid van moeder te nemen er was zo wij later hoorden ook een Pater aanwezig en die moet gezegd hebben dat het hartverscheurend was zo iets mee te maken. Je moeder annet was nog zoon klein hummel en op de dag van de uitvaart toen wij met z’n allen op de koffie samen waren, het was tjokvol in de tulpstraat, de meeste broers en zusters van tante Toos en de kinderen die thuis waren, ik zie nog Treesje de rij langs lopen, bij d’r vader kon ze niet aan bod komen alle grote mensen liep ze voorbij, tot ze bij mijn moeder kwam en die pakte haar op en zei ze tante riek waar is moeder toch, moeder begon het kleine ding te knuffelen en wees met de vinger naar boven en zei dat zij in de hemel was. Hoe en wat van alles en overal moest er gepraat en overlegd worden maar daar hadden mijn zussen en ik niets te maken dat begrijpt u wel. Al gauw moest er een huishoudster komen, de jongens waren naar kostschool Gerard was bij ons in Dalfsen van de meisjes nog bij de zusters enz, die huishoudster kon het helemaal niet bolwerken, wij die nogal eens naar oom Bertus gingen zagen heel goed wat ongezellig het er was geworden. Die huishoudster moest weg en Marietje zou als oudste dochter voor Vader en allen zorgen, het was voor een jong meisje al was zij dan bij de hand heel wat en heel vaak riep zij moeder om hulp om hoe of dat en is het goed enz enz lang heeft moeder haar geholpen met raad en daad en dat werd niet altijd in dank afgenomen door haar zr en br. Zo veel jaren ben ik niet Zwolle gebleven maar Eduard de oudste broer van je moeder annet, was ook geen doetje die was bij oom Johan in Heino, later hoorde ik er steeds minder van maar weet wel dat de fam erg op mijn ouders gesteld waren en vooral Oom Bert een echte vriend in Vader had, heel kort na elkaar zijn zij gestorven 1965, Gerard vertelde nog kort geleden dat men vader niet mocht weten dat Oom Bert op sterven lag, want vader moest ook opgenomen worden voor operatie het zou te ingrijpend zijn. Wij zeiden later wel eens wat zullen deze dierbare mensen verrast zijn geweest, kort na elkaar in de hemel te ontmoeten. Hoe het verder allemaal gegaan is ? Onder de oorlog weet ik niet, is Eduard doodgeschoten door de vijand, Marietje haar man moest na de bevrijding zo ik gehoord heb naar Duitsland vluchten. Marietje heeft in die tijd heel veel verdriet gehad is mij verteld en zelf mij ook verteld, Herman ook lang en ernstig ziek geweest, Dinnie, moeder van hoeveel kinderen weet ik niet, maar wel dat zij een lieve en zorgzame en trouwe vrouw was, veel heel veel geleden en pas 50 jaar toen zij stierf, Gerard was geëmigreerd naar New Zieland Van Annie en Willy gehoord dat hij ernstig ziek was en nietmeer in staat nog eens in NL te komen. Wij vonden het allemaal leuk in Dalfsen op mijn familiefeest v 60jaar dat Willy en Hans en Trees met haar vriend er ook waren
Willy en Hans beloofden dat zij nog eens naar Maastricht wilden komen met Annie en Piet. Maar het mocht niet zo zijn. Hans weer opnieuw ziek en ernstig, onze goede annie stierf plotseling en met hans gaat het ook niet meer, het is ook erg voor Willy nietwaar ? Ja onze dierbare tante Toos en Oom Bertus met hun gr gezin stonden zo dichtbij ons en Vader en moeder met ons allen dicht bij hen. Marietje, Eduard, Dinnie, annie, Herman, Gerard, Willy, Trees en André, een tiende kindje samen met moeder gestorven of het nog leefde durf ik niet te zeggen, maar ons moeder heeft toen wij wat ouder waren verteld dat even voor de deksel op de kist ging het baby’tje in de arm van de moeder werd gelegd en later werd weggedragen moeder zei dat het vooral voor Oom Bert hartverscheurend was, tante was pas 42 j.
Zo weet U lieve annet hoe het allemaal gegaan is. Het is voor mij een raadsel dat je dierbare moeder nooit verteld heeft met hoevelen zij waren. Van mijn moeder weten we allemaal hoe veel br en zussen zij had en Van Vader die met 5 jongens waren, wij kenden allen, later toen de een na de ander hun eigen weg kozen, Dalfsen ons geboorte dorp met Vader en moeder dat was het middelpunt en waren wij graag samen. Zelf ging ik heel jong net 20j al naar het Klooster en kort er na al goed anderhalf jaar er na, naar Noorwegen waar ik ruim 47 j mocht werken, het zijn onbeschrijfelijke mooie jaren geweest en zal het nooit vergeten. Heel veel heb ik er meegemaakt, maar ben er dankbaar voor. Je leven is er rijk door geworden, bijna tot het laatst mocht ik er werken, was vooral de laatste jaren vaak ziek en wel zoveel zodat het niet meer betrouwbaar was alleen te wonen en de Oversten van uit ons moederhuis uit Maastricht er op aan drongen dat ik zo gauw mogelijk naar Nederland moest komen. Zij vonden het onverantwoord ook tegenover de familie. Nu hoe zwaar het me ook viel toch was ik ook blij terug te zijn en van alle zorg vrij. Toch ben ik nu na meer dan 10 jaar terug in Nederland nooit een echte Nederlander geworden. Nu zou ik ook niet meer alleen durven wonen met m’n hartkwaal nu altijd mensen om me heen en de verzorging die wij hebben heel erg goed. Vanwege de vele verbouwingen en nieuwe aanbouw ben ik nu sedert Oct 1995 hier in Heeten maar kan nu binnenkort bericht krijgen dat ik terug kan komen naar ons moederhuis in Maastricht, het verhuizen op mijn leeftijd zal zeker veel vragen maar ik verlang er erg naar. Mijn familie vond het fijn dat ik zo lekker dichtbij zat maar konden heel goed begrijpen dat ik liever in Maastricht ben en zeggen wij komen zeker je weer bezoeken in Maastricht het is er zo mooi en ook gastvrij. Ons klooster ligt dicht bij het Vrijthof achter de gr Servatius Basiliek. Mijn zus die een jaar ouder is woont in Oudorp bejaardenhuis, nu tijdelijk ergens anders ook vanwege nieuwbouw 85j. in meer en 6j elkaar niet gezien, Zij is gelukkig nog heel goed bij en volgt alles mee, maar zit ook in de rolstoel net als ik, wij schrijven geregeld of bellen, een jongste zus 77 in een pracht van aanleunwoning in Makkum (Fr) als zij eens met nicht naar Dalfsen kan komt zij met m’n br en dat is Gerard de jongste. Gelukkig nog met z’n 4. Vader en moeder + 5 vd kinderen Rientjes ons als voorgegaan. Ja zo gaat het leven voorbij nietwaar. Lieve mensen ik hoop dat ik U nu verteld heb wat ik u over de familie Keilholtz weet en dat U er wat aan heeft en mocht U ooit eens in Maastricht de oude prachtige stad met rijke inhoud v.d. prachtige kerken en rijke natuur omgeving komen zou ik het zeer op prijs stellen dat U mij eens bezocht U bent v.harte welkom. Het adres is Zr H Rientjes. Zr Onder de Bogen met een hart. groet van Zr Hermanna Bertha Rientjes. Postadres is dit Carolusconvent
Postbox 206
6200 AE maastricht

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Bertha Wilhelmina Rientjes?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Bertha Wilhelmina Rientjes

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder