Familienstammbaum I.D.M. de Vries » Bohemund I van Antiochie (Heer van Tarente en Vorst van Antiochie 1058-1111) (1051-1111)

Persönliche Daten Bohemund I van Antiochie (Heer van Tarente en Vorst van Antiochie 1058-1111) 

• Er wurde geboren im Jahr 1051.
• Er ist verstorben am 3. März 1111, er war 60 Jahre alt.
• Ein Kind von Robert van Guiscard (Graaf van Apulie 1057 en Hertog van Apulie) und Aubre van Bonauberge
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 22. März 2013.

Familie von Bohemund I van Antiochie (Heer van Tarente en Vorst van Antiochie 1058-1111)

Er ist verheiratet mit Constance van Frankrijk.

Sie haben geheiratet.

Kind(er):

1. Bohemund II van Antiochie (Prins van Antiochie 1126-1130 en Heer van Taranto)  ± 1095-1131 

Notizen bei Bohemund I van Antiochie (Heer van Tarente en Vorst van Antiochie 1058-1111)

Bohemund I was één van de leiders van de Eerste Kruistocht.
Bohemund (ook de spelling Bohemond wordt gebruikt) was de oudste zoon van Robert Guiscard, Graaf van Apulia en Calabria, en vocht aan zijn zijde tegen het Byzantijnse Rijk (1080-1085). Ze wisten tot in Larissa (Griekenland) door te dringen, maar werden uiteindelijk door keizer Alexius I verjaagd.
Na het overlijden van zijn vader volgde een verdeling van het rijk. De landerijen aan de Adriatische kust werden al gauw ingenomen door het Byzantijnse Rijk, en Apulia werd ingenomen door Bohemund's broer Rogier I van Sicilië, die ook de steden Otranto en Tarente op Bohemund probeerde te veroveren. Eind 1085 wist Bohemund de laatstgenoemde twee steden te heroveren, en uiteindelijk sloten de broers vrede in maart 1086.
Na de dood van zijn vader (1085) zocht Bohemund allerlei manieren om zijn grondgebied van Tarente (Italië) uit te breiden. Toen de oproep tot de eerste kruistocht kwam, zag hij zijn kans schoon om in het Heilig Land nieuwe gebieden en rijkdommen te veroveren. Volgens geschiedschrijvers zou Bohemund al grootse plannen hadden gemaakt om Antiochië tot zijn eigendom te maken. Samen met zijn neef Tancred trok hij met een leger van 10.000 man naar Constantinopel. Daar moesten de leiders van de eerste kruistocht een eed van loyaliteit afleggen aan de Byzantijnse keizer, Alexius I Comnenus, die onder meer inhield dat alle gebieden die de kruisvaarders zouden veroveren terug bij het Byzantijnse grondgebied zouden worden gevoegd. Bohemund was dit keer voorzichtig in zijn benadering naar Alexius toe, in een poging om bij Alexius I in de gunst te komen. Hij zou met hem al over een eventueel eigen grondgebied onderhandeld hebben, waar Alexius nog geen goedkeuring voor gegeven had. Uiteindelijk legde Bohemund de eed af, hoewel hij niet van plan was zich eraan te houden.
De kruisvaarders wisten met grote moeite door Klein-Azië te reizen, geplaagd door dorst en omringd door vijanden, en konden zo verder oprukken naar Jeruzalem. Deze landroute zou gedurende de volgende kruistochten steeds moeilijker worden - na de derde kruistocht gaf men er de voorkeur aan direct via zee naar het Heilig Land te reizen.
In 1097 stuurde Bohemund zijn neef Tancred naar Cilicia, terwijl Bohemund met Godfried van Bouillon Antiochië vanuit het noord-oosten zou benaderen om in mei 1098 het Beleg van Antiochië te beginnen. Hoewel de andere leiders van de kruistocht er aanvankelijk niets van wilden weten, gingen ze uiteindelijk toch akkoord om Antiochië aan Bohemund te laten, op voorwaarde dat hij de stad kon innemen. Na de val van Antiochië trokken ze verder naar Jeruzalem.
Na de val van het koninkrijk Jeruzalem, nam hij het vorstendom Antiochië in bezit en noemde zich vorst van Antiochië.
Hoewel Bohemund Antiochië in zijn bezit had en beschikte over een sterk leger was er nog de "kleine" kwestie van de Byzantijnse heerschappij - Bohemund had immers de eed van loyaliteit gezworden aan Alexius I. Naast de claim van de Byzantijnen op Antiochië, die zich gesteund wisten door Raymond IV van Toulouse die in 1102 het graafschap Tripoli stichtte ten zuiden van Antiochië, was er ook nog de constante bedreiging van het rijk der Seltsjoeken, die het gebied wilden heroveren.
Omdat het Byzantijnse Rijk het vorstendom Antiochië bleef claimen en de Grieken de scheepsroutes rond Antiochië belaagden, zocht Bohemund steun in Frankrijk bij koning Filips I. Om zich van die steun te verzekeren trouwde hij met Constance van Frankrijk, een dochter van Filips.
Overmoedig door zijn succes besloot hij tot een gedurfde aanval tegen Alexius I. Alexius, gesteund door de Venetianen, was echter sterker en Bohemund zag zich gedwongen te onderwerpen aan een vernederend vredesverdrag, namelijk het Verdrag van Devol (1106). Dit verdrag stipuleerde dat:
Bohemund een vazal zou worden van Alexius (en de eed van loyaliteit, die Bohemund aan Alexius gezworen had, dus gehandhaafd werd);
betwiste gebieden aan Alexius zouden worden overgedragen ;
er een Griekse patriarch zou worden aangesteld in Antiochië.
Teleurgesteld trok Bohemund zich terug naar Tarente, waar hij in 1111 overleed. Hij liet het regentschap over Antiochië over aan zijn neef Tancred.

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Bohemund I van Antiochie (Heer van Tarente en Vorst van Antiochie 1058-1111)?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Bohemund I van Antiochie (Heer van Tarente en Vorst van Antiochie 1058-1111)

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder