Familienstammbaum Harpman » Quellen » Jacqueline Harpman, psychoanaliste en romancière, info@rosadoc.be

Jacqueline Harpman is geboren op 5 juli 1929 in Etterbeek. Ze is de dochter van Andries Harpman, een zakenman van Joods-Nederlandse afkomst, en van Jeanne Honorez, dochter uit een landbouwersgezin. Bij de inval van de nazi’s in België in 1940 vlucht het gezin Harpman naar Marokko en vestigt zich in Casablanca, waar Jacqueline van haar elfde tot haar zestiende woont. Tijdens de tweede wereldoorlog wordt een deel van haar achtergebleven familie gedeporteerd naar Duitsland. Ze zal hen nooit meer terugzien.

In 1941 gaat Jacqueline moderne talen studeren in het collega van Casablanca. Daar leert ze Engels en Arabisch. Ze is geen schitterende studente maar toch wil ze zich laten opmerken voor haar intellectuele kwaliteiten. Onder invloed van haar lerares Frans, mevrouw Barthes, raakt ze gepassioneerd door grammatica, syntaxis en klassieke literatuur. Op heel jonge leeftijd leest ze Balzac, Racine, Freud en Proust.

Rond 1945-1946 keert ze terug naar Brussel waar ze in het lyceum van Vorst haar middelbare studies afmaakt. Daarna gaat ze medicijnen studeren aan de ULB, maar ze krijgt tuberculose en moet afhaken. In 1950 ondergaat ze een pneumo-thoraxbehandeling in een sanatorium in Eupen. Ze zal er 21 maanden verblijven. Dat geeft haar veel tijd om te lezen. In die periode zet ze zich ook aan het schrijven. Ze schrijft er het nooit uitgegeven “Les jeux dangereux”. In 1952 herbegint ze haar studie medicijnen. In november van dat jaar overlijdt haar vader. In 1953 mist ze haar examens door een appendix-operatie.
In 1958 heeft ze haar eerste roman af “L’aparition des esprits” die pas in 1960 zal verschijnen. Ondertussen ontmoet ze de uitgever René Juillard die “Brève Arcadie” publiceert. Voor dit werk ontvangt ze de Prix Rossel in 1959. Ze gaat zich nu voltijds toeleggen op het schrijverschap. Ze schrijft zelfs voor de cinema, voor radio-uitzendingen, toneelrecensies en natuurlijk ook eigen literair werk. Jacqueline Harpman trouwt in 1953 met Pierre Puttemans, een architect en dichter. Ze krijgen samen een dochter, Marianne. In 1965 is ze klaar met haar derde roman, “Les bons sauvages”. Haar tweede dochter, Toinon, wordt geboren.