Stambomen Kleinstarink, Hendriks, Hageman, Kant, Walraven, van Hengel, Huijs » Hendrik Pruijsen (1798-1882)

Persönliche Daten Hendrik Pruijsen 

• Er wurde geboren am 15. März 1798 in Almkerk, Noord Brabant, Nederland.
• Er wurde getauft am 1. April 1798 in Almkerk, Noord Brabant, Nederland.
• Tatsache: Spanning en sensatie.Quelle 1

  EEN DUBBELE ROOFMOORD IN ALMKERK
  
  Het is 10 november 1825 rond twaalf uur als twee mannen het schavot op de marktplaats voor het stadhuis in 's-Hertogenbosch beklimmen om daar te worden opgehangen. De 47 jarige wever Petrus Jacobus Rutten en de 23 jarige vlaswerker Leendert van Drunen. Rutten moet terechtstaan omdat hij zich voor de tweede keer aan andermans eigendommen heeft vergrepen, een feit waarop in die tijd bij herhaling nog de doodstraf staat en Van Drunen moet sterven voor de dubbele moord die hij in het begin van het jaar pleegde, ook met het oogmerk om er financieel voordeel uit te halen. Zoals in andere landen de terechtstellingen plaats vinden bij het ochtendkrieken of bij het ondergaan van de zon, staat ook het midden van de dag als symbool voor de dood. Nog dezelfde dag bericht de gerechtsgriffier het bevolkings-register van de stad schriftelijk dat beiden rond het middaguur zijn overleden, zodat de ambtenaar van de burgerlijke stand aldaar hen als tijdelijke inwoners van de gemeente uit kan schrijven. Beiden hebben ettelijke maanden vertoefd achter de tralies van het tuchthuis, voordat de rechter van het Hof van Assisen de straf van den-koorde-tot-de-dood-erop-volgt heeft uitgesproken. Voor beide veroordeelden geldt tevens dat hun gratieverzoek door de kroon is afgewezen.
  
  Dit artikel houdt zich alleen bezig met de moordzaak in Almkerk, met de dader Leendert van Drunen en de slachtoffers Laurens Pruijsen en diens dochter Jenneke. Van de dubbele moord is nog mondjesmaat geschreven materiaal te vinden, het nieuws in die tijd verbreidt zich immers nog in hoofdzaak mondeling, langs de herbergen, de ontmoetingsplaatsen als markten en winkels; kranten zijn er nog spaarzaam en worden alleen door de welgestelden en geletterden gelezen. In 's-Hertogenbosch is er het Provinciaal Dagblad dat uit enkele pagina's bestaat waar de redactie al het lokale, regionale, nationale en internationale nieuws in samenperst. De dubbele moord beslaat slechts een bericht van een halve kolom. Over de dader, zijn mogelijke motieven, de veroordeling en de executie is in deze Brabantse nieuwsbron later niets meer te vinden. Een voordeel is wel dat de verslagen van de krant van destijds tot in detail de misdrijven beschrijven. Soms brengen rondreizende liedzangers opzienbarende moorden als markt- of straatliederen ten gehore bij gelegenheden waar grote groepen mensen samenkomen. Tot ver in de negentiende eeuw vervullen zij de functie van krant, later krijgen de liederen meer de waarde van commentaar op het nieuws met als achterliggend doel generaal preventief te werken.
  
  het gebeuren
  
  Aan de overkant van Gorinchem ligt geklemd tussen de Biesbos, de Boven Merwede, de Afgedankte en de Bergse Maas het Land van Altena, sinds 1815 onderdeel van de provincie Noord Brabant, maar door zijn ligging en type bevolking met een streng protestantse inslag eerder een stukje Holland waar Calvijn zich thuis zou voelen dan een streek waar de pastoor voorop loopt bij de processie. Vissers, griendwerkers, bietenbouwers en boeren maakten hier de dienst uit. De Bijbel en Gods woord sturen het leven, de gemeenteleden wegen de predikant op zijn rechtzinnigheid en zijn uitspraken. Logisch dat de Afscheiding in de negentiende eeuw in dit land een belangrijke aanhang krijgt.
  
  Maar waar God zo uitdrukkelijk manifest schijnt te zijn, is de duivel ook aanwezig, getuige het feit dat laat op de zondagavond van 30 januari of in de kleine uurtjes van de maandag de reeds bejaarde vlasboer Laurens Pruijsen en diens inwonende 21 jarige ongehuwde dochter Jenneke op een beestachtige manier om het leven worden gebracht. 's Morgens om half zeven treffen de zwingelaars (vlaswerkers) Adriaan Teulen en Jan Janszoon Pruijsen de lijken van vader en dochter aan de voorkant van het huis aan. De schout van Almkerk Michiel Duijser schrijft in zijn proces verbaal dat hij naar de gouverneur van Noord Brabant stuurt, dat zij "op eene allerverschrikkelijkste wijzen door verscheidene steeken en snijdingen waren vermoord" Een bijgevoegd attest van de te hulp geroepen arts J.L.Raupp beschrijft uitvoerig het aantal en de plek van de messteken en snijwonden. Die liegen er niet om: bij de 72 jarige Laurens waren dat vier steken in het hoofd en de hals, waarbij de luchtpijp werd doorgesneden, en acht of negen in de borst en de buik, waarbij een gedeelte van de dunne darm naar buiten kwam. Dochter Jenneke was met twee sneden onthoofd en had voorts nog messteken in de borst en minstens zes in de buurt van de schaamstreek en in haar dijbenen.
  
  Het Provinciaal Dagblad zegt daarover " dat wij ons geen denkbeeld kunnen maken van de verregaande boosheid en wraakgierigheid diens moordenaars, te meer, daar men overigens niet kan ontdekken, dat er iets van belang is medegenomen en wijders niet kunnen beseffen wat aanleiding tot deze afschuwelijke misdaad mag gegeven hebben, nogtans vleijen wij ons dat wij, door Goddelijke hulp, eerlang in staat zullen worden gesteld, den moordenaar te leeren kennen.”
  
  Met de oudste zoon Joost gaan de geschrokken vlaswerkers de woning binnen, waar zij ontdekken dat het kastje in de voorkamer open staat, er kledingstukken op de grond liggen, maar dat er ogenschijnlijk geen geld of goederen ontbreken. Later blijkt dat er wel het een en ander is verdwenen en gaat het misdrijf door als roofmoord. Toch kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat er ook andere motieven aan deze misdaad ten grondslag liggen. Vooral het toegetakelde lijk van de dochter wijst er volgens mij op dat er ook seksuele componenten in het spel geweest zijn: een afgewezen minnaar misschien? Een tweede verklaring voor het maniakale geweld zou kunnen zijn dat we de dader tot de ernstig geestelijk gestoorden moeten rekenen, een grond waarop vooral deskundigen de laatste vijftig jaar serieus letten voordat een verdachte voor de rechter verschijnt.
  
  Van de dader(s) geen spoor, althans voorlopig. Later blijken de brigadier van de marechaussees S.van Inge en dorpsschout Duijser een spoor van een mogelijke dader gevonden te hebben: een pijpedopje. Misschien tijdens de razernij van het geweld afgebroken en later door anderen herkend als eigendom van de moordenaar. Vinger- afdrukken en sporenonderzoek zijn dan nog ver te zoeken. De sociale controle in de kleine gemeenschappen is vaak voldoende om de misdadigers op te sporen. Vreemde gezichten, andere bestedingspatronen, loslippigheid na overmatig alcoholgebruik: de grenzen om de mens van de negentiende eeuw zijn strak getrokken, herkenbaar en vrij transparant.
  
  Onderzoek in het huis door schout en brigadier brengt het volgende aan het licht. Enkele kledingstukken zijn uit een openstaand kastje genomen en over de grond gegooid, waar tussen een bebloede sleutel ligt die op de deur van een zijkamertje past. Ook op de deurpost is een bloedvlek, maar niemand schijnt in het kamertje te zijn geweest, althans zijn er geen goederen ontvreemd. Uit informatie blijkt dat de 22 jarige Wouter Nederveen op die zondag bij de Pruijssens op bezoek is geweest. Hij verklaart dat hij inderdaad tussen drie en zeven bij Jenneke, met wie hij sinds enkele maanden verkering had, heeft vertoefd. Toen hij vertrok had hij niemand op het erf gezien, maar op weg naar zijn ouderlijk huis in Dussen wel enkele bekenden ontmoet.
  
  
  de slachtoffers
  
  Op 18 januari 1754 wordt Laurens Pruijsen in Dussen katholiek gedoopt als legitieme zoon van Justus en Johanna Verhoeven. Het doopregister van Almkerk noteert 25 jaar later op 19 november 1779 zijn naam als verwekker van een zoon Laurens bij Arjaantje de Klerk, met wie hij echter weigert in het huwelijk te treden. Pas vijf jaar later trouwt hij met Belia Corstman, uit welk huwelijk negen kinderen worden geboren: zeven zoons en twee dochters. Op één kind na vermeldt het Nederlands gereformeerde doopboek alleen de vader als doopgetuige, hetgeen erop kan wijzen dat het gezin verstoken is van sociale contacten. Alleen in 1795 is zijn moeder Jenneke Verhoeven de doopgetuige van een kind. Belia Corstman moet jong overleden zijn, want op 11 augustus 1804 doopt de predikant dochter Jenneke van wie de moeder Aaltje Hakkers is. Laurens is dan al vijftig jaar en zijn oudste zoon Joost uit het eerste huwelijk had met zijn achttien jaren bijna de vader kunnen zijn van dit kind. De zoons Jan en Hendrik vormen met hun dertien en zes jaar ook al een behoorlijke barrière voor een sterke gezinsband. De andere kinderen uit het eerste huwelijk zijn in de loop van de jaren jong overleden.
  
  Ten tijde van de moord zijn de zoons Joost en Hendrik al getrouwd. Joost sinds 1820 met Maria Vink, het gezin verblijdend met een dochtertje Belia; later komen er nog twee kinderen bij. Hij is degene die het overlijden van zijn vader en stiefzuster op het raadhuis in Almkerk komt aangeven. Hendrik is al eerder het huis uit, hij trouwt als twintigjarige in 1818 met Anna van Breugel, die dan al in verwachting is van het dochtertje Belia dat vijf maanden later ter wereld komt. Na haar volgen nog Neeltje en Lourens. Opa Laurens heeft dus vier kleinkinderen als hij het tijdelijke met het eeuwige verwisselt en tante Jenneke drie nichtjes en een neefje.
  
  Jan, de middelste zoon, die ten tijde van de moord nog inwonend vrijgezel is, trouwt pas in november 1825, negen dagen nadat de moordenaar van zijn vader is terechtgesteld. Hij helpt zijn vader bij het zaken doen. Tijdens de beruchte avond en nacht is hij voor zaken in Rotterdam, een stad waar je in één dag moeilijk naar heen en terug kan reizen. Eerst moet je van Almkerk naar Sleeuwijk en daar met de veerboot verder. Zijn afwezigheid is er mede debet aan dat de dader de roofoverval aan durft.
  
  Uit de memories van successie en de boedelverdeling die de Werkendamse notaris Jan Willem van der Elst ten behoeve van de belastingdienst opmaakt, blijkt dat we Laurens als redelijk welgesteld kunnen beschouwen. Eigenaar van verschillende percelen grond, van een huis waarin hij met twee kinderen woonde en de vlasboer beschikte op de dag van overlijden over een bedrag van ruim zestien honderd gulden aan kasgeld, terwijl hij nog aan vorderingen bijna dertien honderd gulden had uitstaan. Of de dader op de hoogte was van het grote aanwezige bedrag, valt moeilijk te achterhalen, maar het vermoeden gaat wel in die richting. Hoe hij dan over die kennis beschikte is een ander raadsel, misschien getipt, werkte de dader voor de vlasboer of hoorde hij het van deze of gene.
  
  De moord op vader en ongehuwde dochter maakt het voor de boedelverdeling en de belasting moeilijk. Het probleem wie van beiden het eerst dood ging, bepaalt namelijk over welk bedrag er successierechten betaald moet worden. Erfenissen van ouders op kinderen en omgekeerd zijn belastingvrij, maar broers en zusters moeten van hun erfenis vier procent betalen. Jenneke had uit het tweede huwelijk van haar vader recht op het erfdeel van haar overleden moeder. Uit de boedelverdeling en de memorie van successie blijkt dat Jenneke eerder overlijdt dan haar vader. Daardoor gaat van haar vermogen van 472 gulden een kwart naar de vader en drie kwart naar de stiefbroers. Vaders erfdeel van 118 gulden is vrij van successierechten en na zijn dood ook als deze weer na de dood van vader terechtkomt bij de drie broers. Als Laurens als eerste zou zijn overleden dan zou het kapitaal van Jenneke met een vierde deel van haar vaders nalatenschap (in totaal ruim zeventien honderd gulden) onderworpen zijn geweest aan successierechten.
  
  Naast het contante geld van zestien honderd en de vorderingen van dertien honderd gulden, de huisraad, wat sieraden en kleding van beide overledenen is het onroerend goed 2270 gulden waard. Weliswaar rust er op de grond en de huizen nog hypothecaire schulden van negentien honderd guldens, maar het netto erfdeel voor elk van de broers is dan nog ruim duizend gulden. Het ouderlijk huis dat Laurens in 1782, twee jaar voor zijn eerste huwelijk, met erf en boomgaard in de Blomsteeg aan de Uppelsche Dijk kocht, gaat naar zoon Jan, de overige percelen worden evenredig over de drie broers verdeeld.
  
  de dader
  
  Dan verschijnt op 26 februari het bericht van de schout aan de gouverneur dat zeven dagen ervoor Leendert van Drunen en Hendrik Pruijsen (de jongste zoon) zijn gearresteerd op verdenking van het wrede misdrijf. " Ik heb de eer Uwe Excellentie bij deze kennis te geven dat op de 19e dezer maand alhier op presumtie zijn gearresteerd de persone van Leendert van Drunen en Hendrik Pruijsen beide inwoners dezer gemeente en naar 's Bosch zijn overgebragt als schuldig te zijn aan den alhier in de avond of nacht tusschen den 30e en 31e January ll gepleegde dubbele moord, hetwelk reeds de eerstgemelde L.van Drunen vóór zijn vertrek van hier aan mij belede heeft" Leendert verklaart dat hij met Hendrik samen de moorden heeft gepleegd.
  
  Leendert is het vierde kind van Lucas en Neeltje Langeweg, die op 16 december 1797 op twintigjarige leeftijd in het Brabantse Willemstad in het huwelijk treden. Drie maanden later wordt de oudste zoon Gerrit geboren, terwijl Leendert op 11 juli 1803 in Almkerk het levenslicht aanschouwt. Na hem komen er nog twee broers en een zuster ter wereld. Vader Lucas overlijdt als de kinderen nog jong zijn en moeder Neeltje hertrouwt op 16 november 1816 met Arie Pruijssen, welk huwelijk door het overlijden van Arie een kort leven beschoren is.
  
  Het verslag van de Procureur Crimineel geeft ons nadere informatie over de arrestatie. Er blijkt op de plaats des onheils een pijpedopje gevonden te zijn dat afkomstig is van Leendert van Drunen op grond waarvan hij als verdachte wordt verhoord. Zijn eerste verklaring is dat Hendrik Pruijssen en hij op 28 januari het plan gesmeed hebben, wetende dat Jan Pruijsen twee dagen later, op de beruchte zondag afwezig is. Op de betreffende avond gaat ieder van hen afzonderlijk naar het huis. Zogenaamd om een pijp aan te steken waren zij de woning ingegaan. Op dat zelfde moment verliet Jenneke het huis om naar het buiten gelegen secreet te gaan, waarop beide mannen haar volgden en haar met messteken uitschakelden. Op haar hulpgeroep holde de vader met een mes in zijn hand naar buiten, wat hem duur kwam te staan. Hendrik, die volgens Leendert al twee jaar eerder gezegd zou hebben dat hij zijn vader van kant wilde maken, zou hem in de buik hebben gestoken en nadat hij vooroverviel zijn keel hebben doorgesneden. Jenneke die kennelijk toen nog enige levenstekenen vertoonde, had hij dezelfde behandeling gegeven. Leendert had volgens zijn eerste verklaring uit de zak van de oude man de sleutel van de geldkist gepakt en vijf vijf stuiverstukken, waarvan hij er drie aan Hendrik overhandigde. Met de sleutel wilden zij de kamerdeur openen, maar uit angst om betrapt te worden hadden zij zich tevreden gesteld met wat zilveren en gouden voorwerpen, die Hendrik op een geheime plek begroef. Hendrik echter ontkent in alle toonaarden iets met de zaak van doen te hebben, daarbij gesteund door verklaringen van zijn vrouw.
  
  Pas op 1 april, zes weken na de arrestatie, verklaart Leendert van Drunen dat hij de dubbele moord alleen heeft gepleegd en dat hij de gestolen goederen op een aangeduide plek heeft begraven, hetgeen bij nader onderzoek het geval blijkt te zijn. De procureur vraagt Hendrik met spoed uit diens voorarrest te ontslaan.
  
  Ieder kan begrijpen dat de arrestatie en de bekentenis van haar zoon Neeltje Langeweg erg aangrijpt, terwijl ook de schande voor haar onverdraaglijk is. Neeltje komt aldus tot een wanhoopsdaad: zij verhangt zich aan de zolderbalk in de loop van de ochtend van de vierde mei als haar jongste zoon naar zijn werk is. Als Cornelis om twaalf uur voor zijn middagmaal thuis komt, vindt hij de voordeur op slot, door de achterdeur binnengekomen mist hij zijn moeder, maar de ladder naar de zolder geeft aan dat zij zich daar moet ophouden. Zijn natuurlijke reactie moeder uit haar benarde positie te bevrijden door het touw los te snijden is vergeefs, in paniek rent hij naar zijn buren. Enige tijd later komt Dirk van Burgel met een verward verhaal naar de schout dat zijn buurvrouw de weduwe Neeltje Langeweg subitelijk is overleden. Als de schout poolshoogte gaat nemen, treft hij het lijk met de resten van het koord op de zolder aan. Dokter Joseph Louis Raaup bevestigt de dood door ophanging. En zo heeft Leendert ongewild nog een derde slachtoffer op zijn naam staan.
  
  Op 25 juni 1825 valt ook het doek voor Leendert van Drunen. Het Bossche Hof van Assisen veroordeelt hem tot de strop. Tijdens het proces tracht zijn verdediger J.F.Mauritz van der Heijden de zaak uit te stellen met de bedoeling het bewijs te vinden dat zijn cliënt ten tijde van het begaan van het delict ontoerekeningsvatbaar was. Hij verwijst daarbij naar een opzienbarend vertaald handboek van de Duitse forensisch psychiater Albert Moll, waarin een aantal voorbeelden van plotselinge razernij van daders is opgenomen. Aan het verzoek van de advocaat beslist het Hof afwijzend, omdat de magistraten menen dat uit geen der stukken blijkt dat Leendert aan enige vorm van geestelijke stoornis zou hebben geleden. Opnieuw tracht de advocaat, nu via het middel van een gratieverzoek, op 11 juli de straf omgezet te krijgen in een gevangenisstraf, maar ook dit maal mislukt deze laatste poging.
  
  De Procureur Crimineel stuurt op 6 augustus het rekest terug naar de kroon waarin hij nogmaals aanvoert dat Leendert willens en wetens de moorden heeft gepleegd.
  
  " ...uitgemaakt dat hij jaar en dag bevorens wetende dat Pruissen de vader veel geld in huis had, verleid is geworden om zulks ...mede magtig te worden, dat het toeleg daarop sterker is geworden hij zich in de heimelijke staat denkt te begeven, ten effect dat Pruissen de zoon op de 30e January van huis zijnde de suppliant die gelegenheid gunstig heeft gevonden, om dit zijn toeleg te bewerkstelligen en in de late avond van dien dag Pruisen de vader en zijne dochter Johanna in koelen bloede op de onmenschelijkste wijze afgemaakt..........,terwijl om zijnen wil onafhankelijke omstandigheden hebben voorgekomen dat hij in zijn toeleg op het contant geld niet geslaagd is wanneer hij op de aller listigste wijze zelfs het vermoeden van zijn schuld aan die dubbele moord en opgevolgde diefstal heeft getracht van zich af te leiden"
  
  De procureur rekent hem tevens zwaar aan dat hij de zoon Hendrik Pruijssen als medeplichtige bij de dubbele moord heeft willen betrekken, wat de openbaar aanklager een derde poging tot moord noemt. De rapte maniaco ontbreekt dus in zijn plaatje.
  
  Op het betreffende gratieverzoek staat "gewezen van de hand. 's Gravenhage den 27 Oktober 1825" Het ernst van het feit overschaduwt alles wat de pleitbezorger eventueel als strafuitsluitingsgrond had kunnen vinden. De leden van de rechterlijke macht schijnen nog weinig bereid te zijn zich in de persoon van de dader te verdiepen, is de mening van Sibo van Ruller.
  
  het einde
  
  Het drama heeft mij om twee redenen bezig gehouden. In de eerste plaats twijfel ik of Leendert van Drunen in zijn eentje beide gruwelijke moorden heeft gepleegd. Het grote aantal steken en sneden bij beide slachtoffers lijken mij voor één persoon bijna onuitvoerbaar. Hebben de verhoren tussen 19 februari en 1 april hem zo murw gemaakt dat hij alle schuld voor zijn rekening nam? Om welke reden had hij de jongste zoon van de vlasboer erbij willen betrekken? Of heeft hij hem in later instantie willen ontzien omdat hij getrouwd was en kinderen had?
  
  De tweede reden heeft te maken met de afdoening van de zaak. Als hij toch de enige dader geweest was, dan is het bijna zeker dat hij op een maniakale manier, als slachter te keer is gegaan, wat een onderzoek naar zijn geestvermogens op zijn minst gerechtvaardigd zou hebben. Andere gevallen weerspreken de mening dat de magistraten weinig oog voor de persoon van de dader hadden. Ik denk onder andere aan Cornelis Broeders die wegens krankzinnigheid geen straf opgelegd kreeg voor de doodslag die hij met drie jonge vriendjes pleegde in Loon op Zand in hetzelfde jaar. Of de zeventienjarige schaapherder Antonie van Drunen uit Helvoirt (geen familie!) die wegens brandstichting een jaar later ter dood werd veroordeeld. Hij kreeg een omzetting van de straf in twintig jaar wegens het feit dat hij zwakbegaafd was en aan wanen leed.
  
  Maar Leenderts wandaad is kennelijk te erg voor woorden, voor hem gelden geen verzachtende omstandigheden. We kijken over de schouder van de griffier van de rechtbank mee als hij het volgende met de ganzeveer aan het papier toevertrouwt. " Op heden den tienden November 1800 vijf en twintig des middags ten twaalf uren, heb ik ondergetekende Griffier der Regtbank van Eersten Aanleg zitting houdende te 's Bosch, mij bevindende in een der zalen van het Stadhuis alhier, gezien dat
  
  1° Petrus Jacobus Rutten, gecondemneerd bij Arrest van het Hof van Assises in de Provincie Noord Braband van den 21e Juny 1825, tot de Straffe des doods, en
  
  2° Leendert van Drunen, gecondemneerd bij Arrest als voren van den 25 Juny 1825, tot de Straffe des doods zijn gebragt geworden op een schavot, staande op de publieke markt alhier, en aldaar met een strop om den hals aan een galg zijn opgehangen en gestraft dat er de dood is nagevolgd.
  
  Waarvan dit Proces Verbaal door mij op dato als boven is opgemaakt.
  
  W.Ummels gr"
  
  Uit de volgende tekst blijkt dat de beide gehangenen nog dezelfde dag netjes ter aarde zijn besteld, want de periode dat de lijken nog bij wijze van afschrikking buiten de stad ten prooi aan de kraaien in de wind hangen is voorbij. " Idem (betaald) aan den Heer P.J.van Zuijlen commissaris van politie de somme van zestien gulden voor verschotten voor en het vervoeren naar de begraafplaats van de lijken der geëxecuteerden P.J.Rutten en L.van Drunen op 10 November 1825 volgens declaraties en gekwit.ordonn.No 189 sub No 80....¦ 16,-"
  
  Bronnen:
  
  Rijksarchief Noord Brabant : Provinciaal Archief uit 1825; Gerechtelijke Archieven en Gevangenisarchieven; Doop-, trouw- en begraafboeken van Almkerk, Willemstad en Dussen en de Burgerlijke Stand van Almkerk alsmede de memories van successie van Heusden over 1825.
  
  Streekarchief Land van Heusden en Altena: Gemeente-archief van Almkerk tussen 1815 en 1825; Notarieel archief Werkendam 1825
  
  Stadsarchief 's-Hertogenbosch: stadsrekeningen over 1825 en Burgerlijke Stand
  
  Litteratuur:
  
  Herman Franke: Van schavot naar krantekolom. Over de ontwikkeling van misdaadverslaggeving in het Algemeen Handelsblad vanaf 1828 tot 1900. Amsterdam, 1981
  
  Peter Nisse: "Waar kon men ooit een wreder daad aanschouwen...Noordbrabantse moordliederen uit de negentiende en twintigste eeuw." in Brabants Heem, 48 (1996), 1, p 1-11
  
  Sibo van Ruller: Genade voor recht. Gratieverlening aan ter dood veroordeelden in Nederland, 1806-1870. Amsterdam, 1990
  
  Noten:

• Er ist verstorben am 28. August 1882 in De Werken, Noord Brabant, Nederland, er war 84 Jahre alt.

  Overledene:Hendrik Pruissen
  
  Vader:Lourens Pruissen
  
  Moeder:Belia Korsman
  Relatie:Johanna van Breugel
  Gebeurtenis:Overlijden
  Datum:maandag 28 augustus 1882
  Documenttype:BS OverlijdenErfgoedinstelling:Brabants Historisch Informatie CentrumPlaats instelling:"s-HertogenboschCollectiegebied:Noord-BrabantArchief:50Registratienummer:8866Aktenummer:51Registratiedatum:30 augustus 1882Akteplaats:De Werken en SleeuwijkCollectie:Bron: boek, Deel: 8866, Periode: 1882Boek:Overlijdensregister De Werken en Sleeuwijk 1882

• Ein Kind von Laurens Pruijssers und Belia/Corstman Corsman
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 5. Juni 2016.

Familie von Hendrik Pruijsen

Er ist verheiratet mit Johanna/Anna/van Breugelen van Breugel.

Sie haben geheiratet am 30. Mai 1818 in Almkerk, Noord Brabant, Nederland, er war 20 Jahre alt.Quelle 2

Bruidegom:Hendrik Pruijsen
Geboorteplaats:Almkerk
Vader bruidegom:Lauwerens Pruijsen
Moeder bruidegom:Belia Corstman
Bruid:Anna van Breugel
Geboorteplaats:Almkerk
Vader bruid:Hendrik van Breugel
Moeder bruid:Teuntje Vink
Gebeurtenis:Huwelijk
Datum:zaterdag 30 mei 1818
Documenttype:BS Huwelijk
Erfgoedinstelling:Brabants Historisch Informatie Centrum
Plaats instelling:'s-Hertogenbosch
Collectiegebied:Noord-Brabant
Archief:50
Registratienummer:108
Aktenummer:3
Registratiedatum:30 mei 1818
Akteplaats:Almkerk en Uitwijk

Kind(er):

1. Belia Pruijsen  1818-????
2. Neeltje Pruijsen  1821-????
3. Louwerens Pruijsen  1824-????
4. Hendrik Pruijsen  1827-1895 
5. Teunis Pruijsen  1831-1831

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Hendrik Pruijsen?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Hendrik Pruijsen

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder