Onderdrukte opstand van inheemse leiders.
Waargenomen door zijn legatus, terwijl hij zich schuilhield op het eiland Lesbos, i.v.m. zijn jaloerse neef.
Een van de belangrijkste Romeinse generaals in de overgangsperiode van republiek naar principaat en de beste vriend en rechterhand van de princeps Imperator Caesar Augustus.
Verbeterde de haven van Rome, trainde zeelieden om tegen de vijand Sextus Pompeius op te kunnen en versloeg deze meerdere malen in 36 v.C.
Agrippa deed zijn ambtsperiode opvallen door grote structurele verbeteringen aan te brengen in Rome, zoals het herstellen en bouwen van aquaducten, het vergroten en zuiveren van de Cloaca Maxima, het ontwerpen van thermae (thermae Agrippae) en portici (Porticus Vipsania), en de aanleg van horti ("tuinen") (horti Agrippae). Hij gaf bovendien een stimulans aan het publiek tentoonstellen van kunstwerken (zo stelde hij zijn horti Agrippae open voor het publiek). Hoewel het ongebruikelijk was dat een ex-consul het lager ambt van aedilis plebis bekleedde,[28] was het juist kenmerkend voor Agrippa's successen dat ze voortkwamen uit een breuk met de traditie. Zijn jeugdvriend Octavius, intussen Gaius Iulius Caesar genoemd, zou later verklaren dat "hij in marmer naliet, dat wat hij heeft ontvangen in zongebakken steen",[29] wat hij dus deels te danken had aan de grote verdiensten van Agrippa onder zijn regering.
Toen in 32 v.Chr. de oorlog tussen Octavianus en Marcus Antonius uitbrak, werd Agrippa als bevelhebber van de vloot aangesteld. Nadat hij de strategisch belangrijk gelegen stad Methone in het zuidwesten van de Peloponnesos had ingenomen, zeilde hij naar het noorden, onderwijl de Griekse kust plunderend, en nam Corcyra in (huidige Korfoe), alsook Leukas, Patrae (huidig Patras) en Korinthe. Octavianus bracht vervolgens zijn strijdkrachten over naar Corcyra, dat hij uitbouwde als zijn maritieme basis.[31] Terwijl Marcus Antonius zijn schepen en troepen opstelde bij Aktion (Actium), waar Octavianus hem in de strijd zou ontmoeten, was Agrippa er in geslaagd om Antonius' aanhanger Quintus Nasidius te verslaan in de zeeslag bij Patrae.[32] Cassius Dio verhaalt hoe Agrippa, die onderweg was om Octavianus te ontmoeten bij Actium, op Gaius Sosius, een van Antonius' luitenants, stootte die een verrassingsaanval deed op het regiment van Lucius Tarius, een aanhanger van Octavianus. Agrippa's onverwachte aankomst deed de slag in het voordeel van Octavianus uitvallen.[33]
Toen de beslissende slag naderde, zou, aldus Cassius Dio, Octavianus hebben opgevangen dat Marcus Antonius en Cleopatra van plan waren om door de vlootblokkade te breken en aldus te ontsnappen. Octavianus was eerst de mening toegedaan de vlaggenschepen door te laten. Hij meende immers dat hij hen makkelijk kon inhalen met zijn lichtere schepen en dat bovendien de vijandelijke vloot zich zou overgeven wanneer ze de lafhartige vlucht van hun generaal zouden zien. Agrippa wierp hier echter tegenin dat Antonius' schepen, hoewel ze groter waren, de lichtere schepen van Octavianus achter zich konden laten eens ze de zeilen hesen. Derhalve moest Octavianus nu aanvallen omdat Antonius' vloot onlangs door een storm was overvallen. Octavianus zou het advies van zijn vriend volgen.[34]
Op 2 september 31 v.Chr. werd aldus de slag bij Actium uitgevochten. Octavianus' overwinning, die hem meester van Rome en de wereld maakte, was voornamelijk te danken aan Agrippa's vaardigheid.[35] Bij zijn terugkeer naar Rome in 30 v.Chr., beloonde Octavianus, nu Augustus genoemd, hem met een vexillum caeruleum of zeegroene vlag alsook een corona rostrata of "scheepsboegkroon".
Bouwt de voorganger van het huidige Pantheon. Dit werd in 80 verwoest. Het huidige Pantheon is in aangepast ontwerp gebouwd door keizer Hadrianus.
In 19 v.Chr. ging Agrippa naar Gallia. Hij pacificeerde de turbulente inwoners en legde vier grote viae aan. Daarnaast zou hij dat jaar nog het aquaduct Aqua Virgo laten afwerken. Datzelfde jaar bouwde hij voor zijn zonen Gaius en Lucius een tempel in Nemausus, die bekendstaat als het Maison Carrée. Van daaruit ging hij door naar Hispania en onderwierp de Cantabriërs na een korte, maar bloedige en hardnekkige strijd. Maar, in overeenstemming met zijn gebruikelijke voorzichtigheid, kondigde hij zijn overwinningen noch aan in pompeuze brieven aan de senaat, noch aanvaardde hij de triomftocht die Augustus hem aanbood.
Aan het eind van het jaar nam hij een uitnodiging van Herodes de Grote aan en ging naar Jeruzalem. Hij stichtte de militaire colonia Berytus (Beiroet), van daaruit ging hij in 16 v.Chr. door naar de Zwarte Zee en dwong de Bosporani om Polemon I als hun koning te aanvaarden en om de Romeinse adelaars terug te geven die door Mithridates VI van Pontus waren veroverd. Bij zijn terugkeer bleef hij enige tijd in Ionië hangen, waar hij privileges toestond aan de Joden wier zaak was bepleit door Herodes.[41] Hij keerde dan terug naar Rome, waar hij in 13 v.Chr. aankwam. Nadat zijn tribunicia potestas voor vijf jaren was verlengd, ging hij naar Pannonia om de rust te herstellen in die provincia. Hij keerde in 12 v.Chr. terug, nadat hij, zoals gewoonlijk, zijn opdracht tot een goed einde had gebracht, en trok zich terug in Campania.
Een hoog voorhoofd, dikke neusbrug, geprononceerde wenkbrauwen en volle lippen
(1) Er ist verheiratet mit Caecilia Attica.
Sie haben geheiratet im Jahr 38 BC.Quelle 1
Kleindochter van keizer Augustus, dus met onmetelijk rijke ouders.
Kind(er):
(2) Er ist verheiratet mit (Nicht öffentlich).
Sie haben geheiratet im Jahr 28 BC.Quelle 1
(3) Er ist verheiratet mit Julia Caesaris maior.
Sie haben geheiratet im Jahr 21 BC.Quelle 1
Kind(er):