Vorfahren Dan van Lunsen en dochters » Berengarius van Friuli I (845-924)

Persönliche Daten Berengarius van Friuli I 

• Alternative Name: Berengar van Friuli
• Er wurde geboren im Jahr 845 in Cividale (Friuli-Venezia Giulia), Italië.
• Berufe:
• Markgraaf van Friuli.
• Koning van Italië (888-889, 896-901 en 905-924).
• Keizer van het Roomse Rijk (916-924).
• Er ist verstorben am 7. April 924 in Verona (Veneto), Italië, er war 79 Jahre alt.

  Oorzaak: Vermoord

• Ein Kind von Eberhard van Friuli und Gisela van Francië

Familie von Berengarius van Friuli I

(1) Er hat eine Beziehung mit Bertila van Spoleto.

Kind(er):

1. Gisela van Friuli  ± 880-910 

(2) Er ist verheiratet mit Anna.

Sie haben geheiratet Dezember 915, er war 70 Jahre alt.

Notizen bei Berengarius van Friuli I

Berengarius I van Friuli ook genaamd Berengar van Friuli was Markgraaf van Friuli, Koning van Italië (888-889, 896-901 en 905-924) en Keizer van het Roomse Rijk (916-924). Hij werd geboren te Cividale (Friuli Venezia Giulia) (ITA) in het jaar 845 en vermoord te Verona (Veneto) (ITA) op 7 april 924. Hij was toen 79 jaar oud.

Berengar(ius) van Friuli stamde van moederszijde van de Karolingen af. Hij was de zoon van Gisela, een dochter van Lodewijk de Vrome, en Eberhard, markgraaf van Friuli. Na de Karolingische koningen hoorde hij daarmee tot de hoogste adel in de Frankische gebieden. Van zijn ouders erfde hij grote bezittingen bij Lille, Luik en in de Condroz.

Markgraaf

Zijn oudere broer Unruoch stierf in 874 en Berengar volgde hem op als markgraaf van Friuli. Het volgende jaar steunde hij de poging van Karel de Dikke en Karloman van Beieren, om de koningstitel van Italië voor Karloman te verzekeren. Karloman had de titel geërfd van Lodewijk II van Italië maar Karel de Kale was Italië binnengevallen en had zich tot koning en keizer laten kronen. Na de dood van Karel de Kale in 877 hadden ze wel succes.

In 883 werd hertog Guido van Spoleto op de synode van Nonantola beschuldigd van verraad. In reactie daarop sloot die een bondgenootschap met de Saracenen. Karel de Dikke gaf Berengar opdracht om Guido te verslaan. Berengar trok met een leger naar het zuiden maar werd na aanvankelijke successen door een epidemie gedwongen om terug te keren. In 884 pleitte Berengar bij de keizer voor bisschop Haimo van Belluno.

In 886 voerde Berengar een korte oorlog met bisschop Liutward van Vercelli omdat die Berengars zuster uit een klooster had gehaald om met een familielid te laten trouwen. Het is onbekend of de vrouw en het klooster daarvoor wel of geen toestemming hadden gegeven. Een jaar later verzoende Berengar zich met Liutward op de rijksdag van Waiblingen en gaf hem grote geschenken als schadevergoeding. Berengar was dat jaar ook aanwezig op de rijksdag van Kirchen waar Karel de Dikke, Lodewijk van de Provence als erfgenaam adopteerde. Karels plan om zijn eigen onwettige zoon als erfgenaam aan te wijzen was eerder mislukt.

Strijd om de macht in Italië

Met kerst 887 werd Berengar gekozen tot koning van Italië. Waarschijnlijk was dit gebaseerd op een afspraak met Guido van Spoleto dat Berengar koning van Italië zou worden en Guido koning van West-Francië. Toen het Guido niet lukte om koning van West-Francië te worden keerde hij terug naar Italië. Berengar en Guido troffen elkaar in een veldslag bij Brescia. De slag werd door Berengar gewonnen maar zijn verliezen waren zo groot dat hij instemde met een wapenstilstand voor een half jaar. Vervolgens dreigde Arnulf van Karinthië om Italië binnen te vallen. Berengar sloot tijdens onderhandelingen in Trente een overeenkomst met hem, waarbij hij koning van Italië bleef maar dan wel Arnulf als zijn heer moest huldigen. Ook moest enkele plaatsen afstaan. In 889 versloeg Guido Berengar in de slag bij de Trebbia en werd koning van Italië. Berengar behield zijn positie als markgraaf van Friuli. In 893 besloot Arnulf in actie te komen tegen Guido van Spoleto. Hij stuurde zijn zoon Zwentibold met een leger naar Italië. Berengar en Zwentibold belegerden Guido in Pavia maar trokken zich terug (volgens geruchten in ruil voor een groot geldbedrag). In 894 versloegen Arnulf en Berengar Guido bij Bergamo en bezetten Pavia en Milaan. In 896 verliet Berengar zonder toestemming Arnulfs leger in Toscane en keerde terug naar Lombardijen. Arnulf ontnam hem daarop het markgraafschap Friuli. Toen Arnulf getroffen werd door een beroerte en terug moest keren naar Duitsland, verdeelden Berengar en Lambert, zoon van Guido, in Pavia het koninkrijk Italië. Berengar werd koning in het gebied ten oosten van de rivier Adda, en Lambert ten westen van de rivier. In 898 probeerde Berengar Pavia te veroveren maar hij werd verslagen bij Fidenza en gevangengenomen. Een paar dagen later, op 15 oktober, stierf Lambert bij de jacht en werd Berengar onverwacht koning van heel Italië.

Binnen een jaar kwam Berengar weer in de problemen. In 899 vielen de Hongaren Italië binnen. Berengar trad ze met een groot leger tegemoet en weigerde onderhandelingen over een afkoopsom. Zijn leger werd op 24 september echter verrast en verslagen bij de rivier de Brenta. De ontevreden adel nodigde in 900 Lodewijk van de Provence, kleinzoon van koning Lodewijk II, uit om koning van Italië te worden. Lodewijk versloeg Berengar en werd in 901 tot keizer gekroond. Het jaar daarna versloeg Berengar Lodewijk en liet hem zweren nooit meer naar Italië te komen.

Definitief koning en keizer

In 905 waagde Lodewijk nog een kans en viel wederom Italië binnen. Berengar versloeg hem op 21 juli bij Verona en liet hem de ogen uitsteken en terugzenden naar de Provence. Berengar vestigde zijn hoofdstad in Verona, dat hij zwaar versterkte. In 915 steunde Berengar een christelijk bondgenootschap tegen de Saracanen, met een grote legermacht onder bevel van Hertog Alberic van Spoleto. Als dank werd Berengar tot keizer gekroond door Paus Johannes X. Dat de situatie in Italië allerminst rustig was blijkt er wel uit dat Berengar zijn dochter, abdis van San Salvatore in Brescia, in 916 het recht gaf om versterkingen te bouwen en daar troepen te legeren. Adalbert van Ivrea, Berengars schoonzoon, nodigde Hugo van Arles, de sterke man in de Provence naast de blinde koning Lodewijk, uit om koning te worden. Hugo kwam tot Pavia maar moest zich terugtrekken omdat Berengar zijn bevoorrading afsneed. Meer en meer vertrouwde Berengar op Hongaarse huurlingen, wat tot een toenemende ontevredenheid onder de adel leidde. In 921 vroeg een groot aantal edelen en bisschoppen, onder leiding van Adalbert van Ivrea, Rudolf II van Bourgondië om koning te worden. Tegelijk vielen ook de Hongaren plunderend het land binnen. Berengar trok zich terug in Verona om zijn kansen af te wachten. Op 29 juli 923 werd Berengar verslagen in de slag bij Fiorenzuola en hij werd kort daarna door zijn eigen mensen gedood, vermoedelijk op bevel van Rudolf II van Bourgondië.

Er is een anoniem geschrift Gesta Berengarii imperatoris dat handelt over de gebeurtenissen van zijn veelbewogen tijd (Bron: Wikipedia).

Berengar was aanvankelijk getrouwd met Bertila van Spoleta en later, in december 915, met een zekere Anna waarvan de familienaam en het voorgeslacht niet bekend is.

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Berengarius van Friuli I?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Berengarius van Friuli I

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder