Hans Strik » Ethelwulf van Wessex (????-858)

Persönliche Daten Ethelwulf van Wessex 

• Titel: Koning van WessexQuelle 1
• Er ist verstorben am 13. Januar 858.Quelle 1
• Er wurde beerdigt in Winchester Cathedral.Quelle 1
• Ein Kind von Egbert van Wessex und Redburga
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 17. August 2014.

Familie von Ethelwulf van Wessex

Er ist verheiratet mit Osburga van Wight.

Sie haben geheiratet

Kind(er):

1. Alfred de Grote van Engeland  849-899 

Notizen bei Ethelwulf van Wessex

ÆTHELWULF, son of ECGBERHT King of Wessex & his wife Redburga --- ([795/810]-13 Jan 858, bur Winchester Cathedral). The Anglo-Saxon Chronicle names Æthelwulf as son of Ecgberht[1486]. Kirby suggests[1487] that Æthelwulf could have been born as late as 810, although this would not be consistent with the supposed date of his father's marriage and is unlikely to be correct if Æthelstan (see below) was King Æthelwulf's son. The Anglo-Saxon Chronicle records that in 825 "Egbert king of Wessex…sent his son Æthelwulf…and Wulfheard his ealdorman to Kent with a great force" where they expelled King Baldred[1488]. "Æthelwulfi regis filii mei" was co-grantor of land at Canterbury to "Ciaba clericus" with "Ægberhtus rex occidentalium Saxonum" by charter dated 836[1489]. "Æthelwulf rex Cancie" was co-grantor of land in Kent with "Egberthus rex occident Saxonum pater meus" by charters dated [833/39] and 838 respectively[1490]. Under-King of Kent, Essex, Sussex and Surrey 825-839. He succeeded his father in 839 as ÆTHELWULF King of Wessex, crowned [later in 839] at Kingston-upon-Thames. Danish raids intensified during his reign. Great damage was done in Lindsey, East Anglia and Kent in 841, and Southampton was plundered in 842. Before 850, King Æthelwulf had settled the ancient dispute with Mercia about the lands to the west of the middle Thames by transferring Berkshire from Mercia to Wessex[1491]. He defeated a large Danish army south of the Thames at Aclea in 851 after it had stormed Canterbury and London and driven Burghred King of Mercia to flight[1492]. King Æthelwulf made a pilgrimage to Rome in 855, leaving the government in the hands of his son Æthelbald. At the request of Pope Benedict III, he made a public distribution of gold and silver to the clergy, leading men of Rome and the people[1493]. William of Malmesbury records that Æthelbald rebelled against his father during his absence and, after returning, King Æthelwulf abdicated part of his realm in Wessex in favour of his son to avoid civil war, continuing to rule in the other part of Wessex, Kent, Surrey, Sussex and Essex[1494]. The Anglo-Saxon Chronicle records the death of King Æthelwulf two years after returning from Rome and his burial at Winchester[1495].

[m] [firstly] ([815/20]) ---. There is no direct proof of this supposed first marriage. However, the likely birth date of King Æthelwulf's son Æthelstan suggests a substantial age difference with his brothers, indicating that he was probably not born from the same mother.

m [secondly] ([830/33]) OSBURGA, daughter of OSLAC Ealdorman of the Isle of Wight & his wife --- (-[852/55]). Asser names "Osburga…daughter of Oslac the famous butler of King Æthelwulf…a Goth by nation" as the mother of King Alfred, specifying that her father was descended from "the Goths and Jutes…namely of Stuf and Whitgar two brothers…who…received possession of the Isle of Wight from their uncle King Cerdic"[1496]. She is named as mother of King Alfred by Roger of Hoveden, who also names her father, specifying that he was "pincerna regis"[1497].

m [thirdly] ([Verberie-sur-Oise] 1 Oct 856) as her first husband, JUDITH of the Franks, daughter of CHARLES II "le Chauve" King of the West Franks & his first wife Ermentrudis [d’Orléans] ([844]-after 870). The Annales Bertiniani record the betrothal in Jul 856 of "Iudith filiam Karli regis" and "Edilvulf rex occidentalium Anglorum" after the latter returned from Rome and their marriage "Kal Oct in Vermaria palatio", during which "Ingmaro Durocortori Remorum episcopo" set a queen's diadem on her head[1498]. She and her father are named by Roger of Hoveden when he records her marriage to King Æthelwulf[1499]. Her husband placed her "by his own side on the regal throne", contrary to normal practice according to Asser, who also says that the subservient position previously given to the queen was adopted in Wessex after the reign of King Beorhtric because of the unpopular influence of his queen Eadburh of Mercia[1500]. Queen Judith married secondly ([858/59]) her stepson, Æthelbald King of Wessex. The Annales Bertiniani record the marriage of "Iudit reginam" and "Adalboldus filius eius [=Edilvulf regis]" in 858 after the death of her first husband[1501]. She eloped with her future third husband, Baudouin I Count of Flanders, around Christmas 861 and married him at Auxerre end-863. The Annales Bertiniani record that Judith returned to her father after the death of her second husband, lived at Senlis "sub tuitione paterna", and from there was abducted by "Balduinum comitem" with the consent of her brother Louis, her father consenting to the marriage the following year[1502]. Flodoard names "Balduini comitis et Iudita…Karoli regis filia, Edilvulfo regi Anglorum qui et Edelboldus in matrimonium"[1503].

[Mistress (1): ---. The uncertain nature of the precise relationship of King Æthelberht to the royal family is explained below, one of the possibilities being that he was an illegitimate son of King Æthelwulf by an unknown concubine.]

[1486] Anglo-Saxon Chronicle, A, 855.
[1487] Kirby (2000), p. 166.
[1488] Anglo-Saxon Chronicle, E, 823 [825].
[1489] S 279.
[1490] S 323 and S 286.
[1491] Stenton (2001), p. 245.
[1492] Anglo-Saxon Chronicle, A and E 851. Asser, Book I. Stenton (2001), p. 245 says that the site of this battle is unknown, but that it is most unlikely to be Oakley in Surrey.
[1493] Liber Pontificalis, 106.34.
[1494] Malmesbury II, 113, p. 95.
[1495] Anglo-Saxon Chronicle, A and E, 855.
[1496] Asser, p. 3.
[1497] Roger of Hoveden I, pp. 35-6.
[1498] Annales Bertiniani II 856.
[1499] Roger of Hoveden I, p. 37.
[1500] Asser, Part I.
[1501] Annales Bertiniani II 858.
[1502] Annales Bertiniani auct Hincmari Remensis 862 and 863, MGH SS I, pp. 456 and 462.
[1503] Flodoardus Remensis Historia Remensis Ecclesiæ III.12, MGH SS XXXVI, p. 218.

Bron: http://fmg.ac/Projects/MedLands/ENGLAND,%20AngloSaxon%20&%20Danish%20Kings.htm#AethelwulfWessexdied858B

Ethelwulf, ook Æthelwulf of Edelwolv (ca. 800 - Londen, 13 januari 858) was koning van Wessex (839 - 856) en van Kent (825 - 856), Essex en Sussex. Hij was zoon van Egbert van Wessex en Redburga.

In 825 veroverde hij Kent voor Wessex, en werd daar koning onder het oppergezag van zijn vader. In 839 volgde hij zijn vader op als koning van Wessex, dat in die tijd het gehele zuidelijke kustgebied van Engeland omvatte: van Cornwall tot Essex. Hij werd gekroond in Kingston upon Thames. Al snel gaf hij het bestuur over het oostelijk deel van zijn rijk aan zijn oudste zoon Ethelstan en huwt zijn nog erg jonge dochter met de koning van Mercia.

Ethelwulf bereikt in 850 een akkoord over een grensgeschil met Mercia. Daarna wordt hij geconfronteerd met een inval van de Vikingen onder Rorik van Duurstede, die Canterbury en Londen wisten te veroveren en daarna Mercia versloegen. Ethelwulf versloeg de Vikingen in 851 bij Oakly of Ockly. Hij moest wel toestaan de East Anglia onder controle van de Vikingen bleef. Ook versloeg hij in 853, samen met Mercia, Cyngen ap Cadell van Wales.

In 853 stuurde hij zijn jongste zoon Alfred, die zes jaar oud was en vermoedelijk was voorbestemd voor een geestelijk ambt, naar Rome. In 855 (vermoedelijk na het overlijden van zijn vrouw) ging hij ook zelf naar Rome en deed kostbare schenkingen aan de kerk, o.a. gouden kelken en vergulde zilveren kandelaars aan de St. Pieter en erkende ook de opperheerschappij van de paus. Na zijn terugkeer in 856 werd hij geconfronteerd door zijn zoons die tijdens zijn afwezigheid hadden geregeerd en steun hadden van de adel en de geestelijkheid. Ethelwulf koos voor onderhandelingen en er werd een compromis bereikt waarbij de macht werd gedeeld. Begin 858 overleed hij in Londen.

Ethelwulf overleed in Londen maar werd begraven in Steyning (Sussex). In de kerk daar is zijn vermoedelijke grafsteen nog te zien. Het graf werd echter verplaatst naar de Old Minster in Winchester en toen die werd afgebroken, werden zijn resten verplaatst naar de huidige kathedraal van Winchester.

Van Ethelwulf zijn twee huwelijken gedocumenteerd maar er wordt aangenomen dat hij drie keer getrouwd is geweest en ook nog een minnares heeft gehad. Anders zijn leeftijdsverschillen tussen zijn kinderen en de manier waarop hun onderlinge verhouding wordt beschreven, niet te verklaren:
Huwelijken en kinderen:
1. veronderstelde eerste vrouw:
Ethelstan
2. Osburga (ca. 810 - 855?), dochter van Oslac van Wight
Ethelbald (ca. 834 - 860)
Ethelswith (ovl. Pavia, 888). Vermoedelijk als jong meisje uitgehuwelijkt aan koning Burghred van Mercia. Overleden op weg naar Rome.
Ethelred (ca. 837 - 871)
Alfred de Grote (848 of 849 - 899)
Osweald, (ovl. ca. 875), alleen bekend als getuige uit enkele aktes.
3. Judith van West-Francië een dochter van Karel de Kale, die op 1 oktober 856 te Verberie-sur-Oise, 12 jaar oud, met de toen bijna 60-jarige Ethelwulf trouwde. Zij hadden geen kinderen. Volgens Frankisch gebruik werd ze "koningin" genoemd in plaats van "vrouw van de koning" wat onder de Angelsaksen gebruikelijk was. Deze meer formele status leidde tot veel weerstand onder de adel. Na de spoedige dood van Ethelwulf, nam diens oudste zoon Ethelbald haar tot vrouw. Ook dit huwelijk bleef zonder kinderen en werd later ongeldig verklaard wegens (aangetrouwde) bloedverwantschap. Judith werd teruggezonden naar haar vader en werd uiteindelijk van zijn hof geschaakt door Boudewijn I van Vlaanderen die later met haar trouwde.

minnares:
Ethelbert (ca. 835 - 866). Kon na de dood van Ethelbald koning worden, vermoedelijk omdat de overgebleven wettige zoons nog te jong waren.

Bron: Wikipedia

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Ethelwulf van Wessex?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!