Hans Strik » Karel II de Kale (823-877)

Persönliche Daten Karel II de Kale 


Familie von Karel II de Kale

Er ist verheiratet mit Ermentrudis van Orléans.

Sie haben geheiratet am 13. Dezember 842 in Quierzy, Aisne, er war 19 Jahre alt.Quelle 1


Kind(er):

  1. Judith van West-Francië  ± 844-> 870 


Notizen bei Karel II de Kale

CHARLES, son of Emperor LOUIS I "le Pieux" & his second wife Judith [Welf] (Frankfurt-am-Main 13 Jun 823-Avrieux or Brides-les-Bains, Savoie 6 Oct 877, bur Nantua Abbey, transferred to église de l'abbaye royale de Saint-Denis). The Annales S. Benigni Divisionensis record the birth of "Karolus filius Ludowici" in Frankfurt "Idus Iun 824"[229]. Thegan's Vita Hludowici Imperatoris names Charles as son of his father by his second wife[230]. His father invested Charles as dux in Alemania, Rhetia, Alsace and part of Burgundy at Worms in Aug 829, reducing the territory of his oldest brother Lothaire to Italy. This triggered the revolt of his older half-brothers in Mar 830, when they captured their father at Compiègne and forced him to revert to the constitutional arrangements decided in 817. His father installed Charles as King of Aquitaine in Sep 832, having deprived Charles's half-brother Pépin. His father restored Aquitaine to Pépin 15 Mar 834 at Quierzy-sur-Oise. His father accorded Charles the land between Frisia and the Seine at the assembly of Aix-la-Chapelle in 837, Maine and the land between the Seine and the Loire (as well as a royal crown) in 838, and Francia between the Meuse and the Seine, western and southern Burgundy, Provence, Neustria, the march of Bretagne, Aquitaine, Gascony and Septimania at the assembly of Worms 28 May 839. On the death of his father, he became King of the Franks of the West. His brother Emperor Lothaire sought to deprive him of his lands. Charles allied himself with his half-brother Ludwig and together they defeated Lothaire at Fontenoy-en-Puisaye 25 Jun 841. Under the division of imperial territories agreed under the Treaty of Verdun 11 Aug 843, he became CHARLES II “le Chauve” King of the West Franks. King of Aquitaine in 848, when he deposed his nephew Pépin II. When King Charles II was faced with widespread rebellion, his brother Ludwig II "der Deutsche" King of the East Franks invaded his kingdom in Aug 858 but was defeated 15 Jan 859 in the Laonnais and forced to withdraw. In 865, Charles agreed with King Ludwig II the future division of the territories of Lothaire II King of Lotharingia, but on the latter's death in 869 Charles invaded Lotharingia and proclaimed himself CHARLES King of Lotharingia before Ludwig could assert his rights. A settlement was reached at Meerssen in Aug 870 under which Charles received the Meuse valley, Lyonnais, Viennois and Vivarais, declaring himself king of Lotharingia in 869. He was crowned Emperor CHARLES II at Rome 25 Dec 875 by Pope John VIII, and elected king of Italy at Pavia in 876[231]. The Annales S. Benigni Divisionensis record the death of "Karolus imperator Prid Non Oct 877"[232]. The necrology of Reims Saint-Rémi records the death "III Non Oct" of "Karolus Calvus rex Francorum"[233]. The necrology of Saint-Germain-des-Prés records the death 877 “II Non Oct” of “Karoli...secundi imperatoris...”[234].

m firstly (Quierzy, Aisne 13 Dec 842, separated 867) ERMENTRUDIS, daughter of EUDES Comte [d’Orléans] & his wife Engeltrudis (27 Sep [830]-Saint-Denis 6 Oct 869, bur église de l'abbaye royale de Saint-Denis). The Annales Bertiniani record the marriage in 842 of "Ermendrud neptem Adalardi comitis" and "Karolus" at "Carisiacum palatium"[235]. Nithard names "Hirmentrude, daughter of Odo and Ingiltrud" as wife of Charles[236]. She was crowned in Aug 866 at Saint-Médard de Soissons. After she was separated from her husband, she retired to a monastery. The Annales Bertiniani record the death "869 II Non Oct in monasterio Sancti Dyonisii" of "Hyrmentrudem uxorem suam [=Karoli]" and her burial at Saint-Denis[237]. The Obituaire de Notre-Dame de Paris records the death "Non Oct" of "Irmentrudis regina uxor Caroli"[238]. The necrology of the abbey of Saint-Denis records the death "Non Oct" of "Hirmentrudis regina"[239].

m secondly (12 Oct 869, confirmed Aix-la-Chapelle 22 Jan 870) RICHILDIS, daughter of comte BUVINUS [Bouvin] & his wife --- d'Arles (-[30 Jan] [910 or after]). The Annales Bertiniani record the marriage "869 VII Id Oct" of "sororem…Bosonis…Richildem" and King Charles II[240]. She was crowned empress at Tortona in Lombardy by Pope John VIII in 877. “Richildis quondam regina” donated property, among which “in pago Gerbercinse in Langeii villa”, to Gorze Abbey by charter dated 910[241]. The necrology of Reims Saint-Rémi records the death "III Kal Feb" of "RICHILDIS"[242].

[229] Annales S. Benigni Divionensis 824, MGH SS V, p. 39.
[230] Thegani Vita Hludowici Imperatoris 35, MGH SS II, p. 597.
[231] Settipani (1993), pp. 302-6.
[232] Annales S. Benigni Divionensis 877, MGH SS V, p. 39.
[233] 'Obits mémorables tirés de nécrologes luxembourgeois, rémois et messins', Revue Mabillon VI (1910-1911), p. 272.
[234] Longnon ‘Obituaire de l’abbaye de Saint-Germain des Prés’, p. 23.
[235] Annales Bertiniani II 842.
[236] Nithard IV.6, p. 173.
[237] Annales Bertiniani III 869.
[238] Obituaires de Sens Tome I.1, Obituaire de Notre-Dame de Paris, p. 230.
[239] Obituaires de Sens Tome I.1, Abbaye de Saint-Denis, p. 328.
[240] Annales Bertiniani III 869.
[241] D’Herbomez, A. (ed.) (1898) Cartulaire de l’abbaye de Gorze, Mettensia II (Paris), 87, p. 157.
[242] 'Obits mémorables tirés de nécrologes luxembourgeois, rémois et messins', Revue Mabillon VI (1910-1911), p. 272 (upper-case in original).

Bron: http://fmg.ac/Projects/MedLands/CAROLINGIANS.htm#CharlesIIleChauveB

Karel de Kale (Frans: Charles le Chauve) (Frankfurt am Main, 13 juni 823 - Avrieux (Savoye), 6 oktober 877), keizer van het Roomse Rijk , (875-877, als Karel II, met de grenzen van zijn land vastgesteld door het Verdrag van Verdun in 843) was de jongste zoon van keizer Lodewijk de Vrome en zijn tweede vrouw Judith van Beieren.

Karel werd geboren in Frankfurt aan de Main als jongste zoon van keizer Lodewijk de Vrome, de enige uit diens tweede huwelijk, met Judith van Beieren. Karel werd opgevoed in het klooster van Reichenau door Walahfrid Strabo, een bekende intellectueel van zijn tijd.

In 817 had Lodewijk zijn rijk al verdeeld tussen de drie zoons uit zijn eerste huwelijk door de Ordinatio Imperii. Judith zette zich uit alle macht in om ook haar zoon Karel een erfdeel te geven, en werd daarbij gesteund door een invloedrijke fractie van hovelingen. In die periode kreeg Karel zijn bijnaam "de Kale", wat in deze context "zonder bezit" betekent. In 829 had Judith succes en kreeg Karel, Allemanië toegewezen, vermoedelijk omdat hij dat jaar 16 werd en als meerderjarig werd beschouwd. Dit was een inbreuk op het evenwicht van de Ordinatio Imperii, wat leidde tot onvrede bij zijn halfbroers - vooral bij Lotharius I, die het meest werd benadeeld door de nieuwe verdeling.

De halfbroers van Karel en andere tegenstanders van Judith, Karel en hun fractie aan het hof, hebben voortdurend geruchten verspreid dat Karel het kind zou zijn uit overspel van Judith met Bernhard van Septimanië. Bernard was de leider van Judiths fractie aan het hof.

In 832 waren de spanningen zo hoog opgelopen dat Pepijn I van Aquitanië, de tweede zoon van keizer Lodewijk de Vrome, in opstand kwam tegen zijn vader. Lodewijk ontnam Pepijn zijn koninkrijk en gaf het aan Karel. Nu kwamen Lotharius en Lodewijk de Duitser, de broers van Pepijn, ook in opstand. In 834 was Lodewijk de Vrome gedwongen om de situatie van voor 832 te herstellen. In 837 vroeg Lodewijk de Vrome de landdag van Crémieux om Karel als koning tussen Friesland en de Seine te erkennen, wat leidde tot een nieuwe opstand. Na de dood van Pepijn in 838, werd Karel in 839 op de landdag van Worms tot koning van West-Francië benoemd.

Na de dood van Lodewijk de Vrome in 840 brandde de strijd om de verdeling van het rijk echt los. Lotharius en de zoon van Pepijn, Pepijn II van Aquitanië vielen Karel aan, die een bondgenootschap met Lodewijk de Duitser sloot. Op 25 juni 841 versloegen Karel en Lodewijk hun tegenstanders bij Fontenay. Lotharius moest zich terugtrekken op Aken maar moest later ook die stad opgeven. Op 14 februari 842 bevestigden Karel en Lodewijk hun verbond te Straatsburg met de eed van Straatsburg. Karel werd datzelfde jaar in Aken tot koning van West-Francië benoemd.

Op 11 augustus 843 sloten Karel, Lodewijk en Lotharius het verdrag van Verdun. Dat bevestigde Karel als geheel zelfstandige koning van West-Francië.

In november 843 sloot Karel het verdrag van Coulaines met de adel en de geestelijkheid van West-Francië waarin de rechten en plichten van de drie partijen ten opzichte van elkaar werden vastgelegd. Dit document wordt beschouwd als een eerste "grondwet" van feodaal Europa. Later zou hij in 864 met het Edict van Pîtres een aantal belangrijke sociaal-economische hervormingen doorvoeren (beperkt lijfeigenschap door schuld, hervormt het muntwezen en verbiedt het op eigen gezag bouwen van vestingen, geeft opdracht om in alle riviersteden versterkte bruggen aan te leggen om de Vikingen te kunnen tegenhouden, en verplicht alle eigenaren van paarden tot militaire diensten en legt zo de kiem voor de ridderstand).Karel, die in een klooster was opgevoed, vestigde zijn bestuur op de geestelijkheid.

Bernard van Septimanië werd in 844 op bevel van Karel geëxecuteerd omdat hij tijdens de burgeroorlog zijn beloften aan Karel had gebroken en uiteindelijk de kant van Pepijn II had gekozen. Bretagne wist de onafhankelijkheid van West-Francië te behouden doordat de hertogen Nominoë (845) en Erispoë (851) Karel wisten te verslaan. In 848 wist Karel definitief Aquitanië te verwerven toen Pepijn II werd afgezet en gevangengenomen.

Op uitnodiging van Aquitaanse edelen stuurde Lodewijk de Duitser in 854 zijn zoon Lodewijk III de Jonge met een leger, om koning te worden in Aquitanië. Lodewijk III bereikte zonder tegenstand Limoges. Karel liet als tegenzet Pepijn II van Aquitanië vrij uit zijn gevangenschap. Pepijn wist een grote aanhang te mobiliseren in Aquitanië en Lodewijk moet zich terugtrekken.

De regering van Karel werd geplaagd door plundertochten van Vikingen. Karel was meerdere malen gedwongen om een dreigende inval met grote geldbedragen af te kopen. In de ogen van veel leidende edelen was dit een gebrek aan daadkracht. In 858 bracht dit een grote groep edelen onder Robert IV de Sterke ertoe om een beroep op Lodewijk de Duitser te doen. Die was er namelijk wel in geslaagd om zijn koninkrijk te vrijwaren van de Vikingen. Lodewijk wist Karel te verslaan bij Brienne. Lodewijk trok met zijn leger naar Orléans en werd daar gehuldigd door de meeste edelen van Aquitanië, Bretagne en Neustrië. Karel vluchtte naar Bourgondië. De bisschoppen eisten echter dat Lodewijk zich zou terugtrekken en om hen tegemoet te komen, zond hij een deel van zijn leger terug naar Oost-Francië. Toen het daarna bij Soissons tot een confrontatie tussen Karel en Lodewijk kwam, zag Lodewijk dat Karel een overmacht had en trok hij zich terug.

Ook hierna bleven de plundertochten van de Vikingen aanhouden.

De decennia na de dood van Lotharius (855) werden gedomineerd door het onvermogen van zijn zoons, Lodewijk van Italië, Lotharius II en Karel van Provence om in Midden-Francië een duurzame staat te vestigen, en door hun onvermogen om wettige mannelijke nakomelingen te produceren. Uiteindelijk leidde dit ertoe dat Karel en Lodewijk de Duitser het gehele Middenrijk onder elkaar verdeelden. Vooral het opportunisme dat Karel daarbij aan de dag legde, zorgde ervoor dat Karel en Lodewijk regelmatig met elkaar in conflict kwamen:

859 Lotharius II gaf de gebieden ten zuiden van de Jura, die werden gedomineerd door de opstandige hertog Hugbert, aan Lodewijk de Duitser. Toen Lodewijk probeerde om Hugbert te onderwerpen, ging Karel Hugbert steunen.
860 na het kinderloos overlijden van Karel van Provence probeerde Karel om diens koninkrijk te annexeren. Dit mislukte door het verzet onder leiding van Girard II van Roussillon en dreiging van Lodewijk de Duitser. Uiteindelijk erfde zijn broer Lotharius II het grootste deel van het koninkrijk van Karel van Provence, zijn tweede broer, Lodewijk van Italië kreeg de rest. Karel en Lodewijk de Duitser sloten in Koblenz een verdrag om hun geschillen bij te leggen.
Karel en Lodewijk saboteerden eendrachtig de pogingen van Lotharius II om van zijn kinderloze echtgenote te scheiden en te trouwen met zijn minnares om haar kinderen te echten. In 868 sloten Karel en Lodewijk een verdrag over de verdeling van zijn koninkrijk, indien Lotharius inderdaad zonder kinderen zou komen te overlijden.
869 na het overlijden van Lotharius annexeerde Karel diens gehele koninkrijk omdat Lodewijk ziek was en zijn leger door oorlogen aan zijn oostelijke grenzen was gebonden.
870 onder dreiging van oorlog stemde Karel op 22 januari toe in het verdrag van Meerssen waarbij alsnog een verdeling van Lotharingen en het koninkrijk van Karel van Provence, dat Lotharius II had geërfd, werd geregeld. De grens liep van langs de Maas, Ourthe en Moezel in Lotharingen en in het zuiden langs de Saône en de Rhône (hoewel Karel ook de graafschappen Besançon, Lyon en Vienne, op de oostelijke oevers van deze rivieren kreeg).
875 na het overlijden van Lodewijk van Italië bood de Italiaanse adel Karel de koningstitel aan, ondanks de afspraken die Lodewijk van Italië met Lodewijk de Duitser had gemaakt dat diens zoon Karloman zijn erfgenaam zou zijn. Op 25 december werd Karel te Rome door paus Johannes VIII keizer gekroond.
876 Karel werd in Pavia uitgeroepen tot koning van Italië. Lodewijk de Duitser viel met zijn leger West-Francië binnen. Karel haastte zich terug. Na het overlijden van Lodewijk probeerde Karel door een snelle veldtocht Oost-Francië te veroveren maar hij werd op 8 oktober verslagen bij Andernach, een oversteekplaats van de Rijn.

Op verzoek van de paus keerde Karel terug naar Italië om de dreiging van de Saracenen het hoofd te bieden. Hij wist, dat hij bij zijn vertrek West-Francië in de zwakke handen van zijn zoon Lodewijk de Stamelaar achterliet, daarom verklaarde hij voor de periode van zijn afwezigheid alle titels en functies erfelijk. Zo hoopte hij tijdens zijn afwezigheid twisten tussen edelen te voorkomen als er edelen bij de veldtocht in Italië om het leven zouden komen. Achteraf gezien was dit een belangrijke stap in de ontwikkeling van het feodale stelsel. Karels eigen edelen (ook Boso, zijn onderkoning in Italië) verzetten zich tegen de veldtocht en tegelijk trok Karloman ook naar Italië. Onder deze omstandigheden besloot Karel om terug te keren maar overleed bij het overtrekken van de Col du Mont Cenis aan een plotselinge ziekte. Zowel zijn joodse lijfarts als zijn tweede echtgenote werden ervan verdacht Karel te hebben vergiftigd. Het lukte niet zijn lichaam terug naar Parijs te brengen, omdat de dragers de stank van zijn rottende lichaam niet konden verdragen, ook niet toen het in een met leer gevoerd vat werd gestopt. Karel werd met vat en al begraven in Nantua. Later werd hij herbegraven in Saint-Denis.

Karel trouwde op 13 december 842 met Ermentrudis van Orléans. Nadat haar broer Willem in 866 in conflict met Karel was gedood, verliet zij Karel en trad in een klooster. Zij hadden de volgende kinderen:

Judith (ca. 844-na 870), was eerst gehuwd met twee Engelse koningen (Ethelwulf en Ethelbald van Wessex) en leefde als weduwe aan het hof van haar vader. Werd daar in 861 (ze was dus nog geen 20 jaar oud) geschaakt door Boudewijn I van Vlaanderen. Karel wendde al zijn invloed aan om te voorkomen dat ze ergens onderdak zouden krijgen. Uiteindelijk vluchtten Judith en Boudewijn naar Rome, waarna de paus een verzoening wist te bemiddelen.
Lodewijk II van West-Francië (846-879).
Karel (ca. 847 - Buzzancais, 29 september 866) begraven te Bourges. 855 gekozen tot koning van Aquitanië, trouwde 862 tegen de zin van zijn vader met de weduwe van de graaf van Bourges. Verloor daarom zijn titel maar kreeg die terug nadat het huwelijk was geannuleerd. Kreeg ernstig hersenletsel en overleed daaraan na twee jaar.
Carloman de Blinde (847 - Echternach, ca. 876), in 854 ingetreden in de geestelijke stand. Werd in 860 abt van de Sint-Medardusabdij te Soissons. Nam deel aan een samenzwering tegen zijn vader in 870, verloor zijn abdijen en moest vluchten. In 873 door West-Frankische bisschoppen uit de kerk gezet en daarna werden op bevel van Karel zijn ogen uitgestoken. Hij werd opgesloten in de abdij van Corbie maar ontsnapte naar zijn oom Lodewijk de Duitser, die hem abt van de abdij van Echternach maakte.
Lotharius ( - Auxerre, 865), vanaf zijn geboorte verlamd, abt van Moutiers-Saint-Jean en later van de abdij van Sint-Germanus van Auxerre.
Hildegardis.
Ermentrudis, ( - na 877) abdis van Hasnon en Oostervant.
Gisela.
Rothrudis ( - na 889), abdis van Sainte-Radégonde te Poitiers en van Andlau.

Op 12 oktober 869 (vijf dagen na het overlijden van zijn eerste vrouw) trouwde Karel met Richildis, dochter van Bivinus van Metz. Het huwelijk werd 22 juni 870 te Aken bevestigd. Ze kregen de volgende kinderen:

Rothildis (871-929), in 890 gehuwd met Roger van Maine, verwerft de abdijen van Notre-Dame en St Jan te Laon en de Abdij van Chelles. Trok zich in 922 terug in Chelles. Toen ze deze abdij moest afstaan op bevel van Karel de Eenvoudige was dat de aanleiding voor een opstand onder Robert van Bourgondië (vader van een schoonzoon van Rothildis), die in plaats van Karel koning werd.
tweeling: Drogo en Pepijn, (ca. 873) allebei ongeveer een jaar oud overleden, begraven in de Abdij van Sint-Amand
zoon (23 maart 875), kort na zijn doop overleden
Karel (10 oktober 876 - voor 7 april 877), begraven te Saint-Denis

Bron: Wikipedia

CHARLES, son of Emperor LOUIS I "le Pieux" & his second wife Judith [Welf] (Frankfurt-am-Main 13 Jun 823-Avrieux or Brides-les-Bains, Savoie 6 Oct 877, bur Nantua Abbey, transferred to église de l'abbaye royale de Saint-Denis). The Annales S. Benigni Divisionensis record the birth of "Karolus filius Ludowici" in Frankfurt "Idus Iun 824"[224]. Thegan's Vita Hludowici Imperatoris names Charles as son of his father by his second wife[225]. His father invested Charles as dux in Alemania, Rhetia, Alsace and part of Burgundy at Worms in Aug 829, reducing the territory of his oldest brother Lothaire to Italy. This triggered the revolt of his older half-brothers in Mar 830, when they captured their father at Compiègne and forced him to revert to the constitutional arrangements decided in 817. His father installed Charles as King of Aquitaine in Sep 832, having deprived Charles's half-brother Pépin. His father restored Aquitaine to Pépin 15 Mar 834 at Quierzy-sur-Oise. His father accorded Charles the land between Frisia and the Seine at the assembly of Aix-la-Chapelle in 837, Maine and the land between the Seine and the Loire (as well as a royal crown) in 838, and Francia between the Meuse and the Seine, western and southern Burgundy, Provence, Neustria, the march of Bretagne, Aquitaine, Gascony and Septimania at the assembly of Worms 28 May 839. On the death of his father, he became King of the Franks of the West. His brother Emperor Lothaire sought to deprive him of his lands. Charles allied himself with his half-brother Ludwig and together they defeated Lothaire at Fontenoy-en-Puisaye 25 Jun 841. Under the division of imperial territories agreed under the Treaty of Verdun 11 Aug 843, he became CHARLES II “le Chauve” King of the West Franks. King of Aquitaine in 848, when he deposed his nephew Pépin II. When King Charles II was faced with widespread rebellion, his brother Ludwig II "der Deutsche" King of the East Franks invaded his kingdom in Aug 858 but was defeated 15 Jan 859 in the Laonnais and forced to withdraw. In 865, Charles agreed with King Ludwig II the future division of the territories of Lothaire II King of Lotharingia, but on the latter's death in 869 Charles invaded Lotharingia and proclaimed himself CHARLES King of Lotharingia before Ludwig could assert his rights. A settlement was reached at Meerssen in Aug 870 under which Charles received the Meuse valley, Lyonnais, Viennois and Vivarais, declaring himself king of Lotharingia in 869. He was crowned Emperor CHARLES II at Rome 25 Dec 875 by Pope John VIII, and elected king of Italy at Pavia in 876[226]. The Annales S. Benigni Divisionensis record the death of "Karolus imperator Prid Non Oct 877"[227]. The necrology of Reims Saint-Rémi records the death "III Non Oct" of "Karolus Calvus rex Francorum"[228].

m firstly (Quierzy, Aisne 13 Dec 842, separated 867) ERMENTRUDIS, daughter of EUDES Comte [d’Orléans] & his wife Engeltrudis (27 Sep [830]-Saint-Denis 6 Oct 869, bur église de l'abbaye royale de Saint-Denis). The Annales Bertiniani record the marriage in 842 of "Ermendrud neptem Adalardi comitis" and "Karolus" at "Carisiacum palatium"[229]. Nithard names "Hirmentrude, daughter of Odo and Ingiltrud" as wife of Charles[230]. She was crowned in Aug 866 at Saint-Médard de Soissons. After she was separated from her husband, she retired to a monastery. The Annales Bertiniani record the death "869 II Non Oct in monasterio Sancti Dyonisii" of "Hyrmentrudem uxorem suam [=Karoli]" and her burial at Saint-Denis[231]. The Obituaire de Notre-Dame de Paris records the death "Non Oct" of "Irmentrudis regina uxor Caroli"[232]. The necrology of the abbey of Saint-Denis records the death "Non Oct" of "Hirmentrudis regina"[233].

m secondly (12 Oct 869, confirmed Aix-la-Chapelle 22 Jan 870) RICHILDIS, daughter of comte BUVINUS [Bouvin] & his wife --- d'Arles (-[30 Jan] [910 or after]). The Annales Bertiniani record the marriage "869 VII Id Oct" of "sororem…Bosonis…Richildem" and King Charles II[234]. She was crowned empress at Tortona in Lombardy by Pope John VIII in 877. “Richildis quondam regina” donated property, among which “in pago Gerbercinse in Langeii villa”, to Gorze Abbey by charter dated 910[235]. The necrology of Reims Saint-Rémi records the death "III Kal Feb" of "RICHILDIS"[236].

Emperor Charles II & his first wife had nine children.

Bron: http://fmg.ac/Projects/MedLands/CAROLINGIANS.htm#CharlesIIleChauveB

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Karel II de Kale?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!


Zeitbalken Karel II de Kale

  Diese Funktionalität ist Browsern mit aktivierten Javascript vorbehalten.
Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole: grootouders Großeltern   ouders Eltern   broers-zussen Geschwister   kinderen Kinder

Vorfahren (und Nachkommen) von Karel II de Kale

Karel de Grote
748-814
Hildegard
758-783
Welf I
????-
Eigilwich
????-

Karel II de Kale
823-877

842

Ermentrudis van Orléans
± 830-869

Judith van West-Francië
± 844-> 870
Lodewijk II de Stamelaar
846-879

    Zeige ganze Ahnentafel

    Mit der Schnellsuche können Sie nach Name, Vorname gefolgt von Nachname suchen. Sie geben ein paar Buchstaben (mindestens 3) ein und schon erscheint eine Liste mit Personennamen in dieser Publikation. Je mehr Buchstaben Sie eingeben, desto genauer sind die Resultate. Klicken Sie auf den Namen einer Person, um zur Seite dieser Person zu gelangen.

    • Kleine oder grosse Zeichen sind egal.
    • Wenn Sie sich bezüglich des Vornamens oder der genauen Schreibweise nicht sicher sind, können Sie ein Sternchen (*) verwenden. Beispiel: „*ornelis de b*r“ findet sowohl „cornelis de boer“ als auch „kornelis de buur“.
    • Es ist nicht möglich, nichtalphabetische Zeichen einzugeben, also auch keine diakritischen Zeichen wie ö und é.


    Visualisieren Sie eine andere Beziehung

    Quellen

    1. http://fmg.ac/Projects/MedLands/CAROLINGIANS.htm#CharlesIIleChauveB

    Anknüpfungspunkte in anderen Publikationen

    Diese Person kommt auch in der Publikation vor:

    Über den Familiennamen Karel II de Kale


    Die Hans Strik-Veröffentlichung wurde von erstellt.nimm Kontakt auf
    Geben Sie beim Kopieren von Daten aus diesem Stammbaum bitte die Herkunft an:
    Hans Strik, "Hans Strik", Datenbank, Genealogie Online (https://www.genealogieonline.nl/hans-strik/I7166.php : abgerufen 31. Mai 2024), "Karel II de Kale (823-877)".