Genealogie Repelaer » Arend van der MIJL (1507-1586)

Persönliche Daten Arend van der MIJL 

• Er wurde geboren im Jahr 1507 in Dordrecht.Quelle 2
• Titel: heer van, Kijfhoek
• Titel: heer van, Bleskensgraaf
• Titel: heer van, Dubbeldam
• Titel: heer van, De Mijl
• Titel: heer van, Sint Anthoniepolder
• Beruf: Burgemeester van Dordrecht tussen 1541 en 1572.
• Er ist verstorben am 26. Juni 1586 in Dordrecht, er war 79 Jahre alt.
• Ein Kind von Cornelis Cornelisz und Hildegond van CRAJESTEIJN

Familie von Arend van der MIJL

Er ist verheiratet mit Kornelia van ALBLAS.Quelle 3

Sie haben geheiratet.

Kind(er):

1. Maria van der MIJLE  ± 1520-< 1577 
2. Cornelis van der MIJLE  ± 1520-1605
3. Adriaen van der MIJLE  1538-1590 
4. Johan van der MIJLE  ????-1609

Notizen bei Arend van der MIJL

Cornelia van Alblas, geb. ca. 1495, overl. Dordrecht 3 juni 1564, tr. omstreeks 1520 Arend Cornelisz. van der Mijle, geb. Dordrecht ca. 1501, overl. Dordrecht, zoon van Cornelis Cornelis Dammasz. en Hillegonde Arend Willemsz. van Kraayestein. Schildknaap, heer van der Mijle, Dubbeldam St. Anthonispolder (na de dood van zijn vrouw), herhaaldelijk burgemeester van Dordrecht tussen 1541 en 1572, vader van Klooster Mariënborn in 1550, hinderde de beeldenstorm in 1566. Bracht in 1570 tien anabaptisten op de brandstapel. Met alle (mannelijke én vrouwelijke) wettelijke nazaten daarom geadeld bij adelsbrief van Philips II, 15 december 1570.

Na de beeldenstorm, die Dordrecht door tactisch optreden van burgemeester Arent Cornelisz. van der Mijle voorbijging, nam de geloofsvervolging door Alva en zijn Raad van Beroerte in kracht toe. Stadhouder Willem van Oranje achtte het raadzaam het land te ontvluchten maar bleef wel voortdurend in verbinding staan met de Nederlanden en ook met lotgenoten in Dordrecht. Zo stuurde hij in het diepste geheim in 1570 Pieter Adriaensz. van der Werff en Joriaen Ypessz, predikant te Leiden, naar de stad om geld in te zamelen voor zijn strijd tegen Alva alwaer sy eene merckelicke somme ontfingen ende vele borgers aen des Princen zijde kregen.
Na de inname van Den Briel door de Watergeuzen op 1 april 1572 werd het pas echt onrustig. De geuzen beheersten de zeestromen en rivieren, en dat was lastig voor een stad die zijn welvaart te danken had aan de scheepvaart en het Stapelrecht, dat schippers verplichtte hier hun goederen aan wal te brengen en ter verkoop aan te bieden. Dordrecht bleef voorlopig nog aan Spaanse zijde, al weigerde het stadsbestuur de Spaanse troepen onder leiding van stadhouder Boussu, die probeerden Den Briel te heroveren, de toegang. Dit gebeurde overigens onder dreiging van een volksoproer, aangezien de burgerij meende dat de Spaanse troepen de gehate Tiende Penning kwamen innen.
Raad Cornelis van Beveren en vooral burgemeester Arent van der Mijle, die Boussu de boodschap brachten, moesten het daarbij bezuren. Dezen ouden is mede de koningh ontrouw zei Boussu, wijzende op de grijze baard van de burgemeester. Waarop deze antwoordde dat hij, zoals hij al zo lang had gedaan, ook ditmaal de stad zonder soldaten wel in gehoorzaamheid aan de koning zou bewaren. Van der Mijle, burgemeester van 1541 tot 1572, was nog geen jaar daarvoor door Philips II vanwege zijn grote verdiensten in de adelstand verheven. Boussu ging na de Dordtse weigering naar Rotterdam, waar zijn troepen plunderend en moordend binnentrokken.
Op persoonlijk bevel van Alva kwamen Pieter de Quaderebbe, gouverneur van Breda, en de Spaanse ingenieur Jean Baptiste de Tassis naar Dordrecht om de stad in staat van verdediging te brengen tegen een aanval van de Watergeuzen. Alva persoonlijk kwam de genomen maatregelen eind april inspecteren. Op 7 juni 1572 stelde het stadsbestuur nog vierduizend ponden ter beschikking aan Philips II tot onderhoudenisse vande soldaten ende knechten wesende in onsen dienste zoe te water als te lande tegens den reerovers ende rebellen occuperende onse steden vanden Briele ende Vlissingen.
Het stadsbestuur rustte in dezelfde maand ook zes oorlogsschepen uit ter bevordering van het vrije vrachtverkeer op de rivieren. Maar toen de Watergeuzen onder aanvoering van Dordtenaar Dirk Wor op 14 juni het klooster Eemstein in brand staken en vervolgens door de Spanjaarden achtervolgd werden, bestookten deze oorlogsschepen de Spanjaarden zo hevig, dat ze gedwongen waren naar Rotterdam terug te keren. De bevolking was niet minder anti-Spaans en de Dordtse kooplieden toonden dat door de Goudse bevolking, die kort na de overgang met voedseltekort kampte, van graan te voorzien.
Op 21 juni voeren de schippers Hendrik van Hazeldonk en Balthen Fransz., volgens eigen zeggen in opdracht van de prins maar zonder medeweten van het stadsbestuur, naar Den Briel met het verzoek aan de Watergeuzen om naar Dordt te komen. De geuzen gaven hieraan maar al te graag gevolg en voeren met een vloot van zo'n 28 boten en bootjes naar Papendrecht onder het voorwendsel de Spanjaarden uit Rotterdam te gaan verjagen. De vloot stond onder leiding van de Groningse edelman Bartholt Entens van Mentheda, luitenant van de beruchte admiraal Lumey. Geuzen en schutters ontmoetten elkaar in de nacht van 23 op 24 juli in het Willigenbos buiten de Vuilpoort en overlegden over de intocht. Juist op dat moment kwam een brief aan van Willem van Oranje, waarin de prins het stadsbestuur bedankte van haer schrijven over de goede genegenheyt tot de gemeene sake ende belovende haest met macht over te komen om de tyrannye van Alva te weren.
Burgemeester Van der Mijle sprak in de Oudraad (de Dordtse naam voor Vroedschap) zijn verwondering uit over dit schrijven. Adriaan van Blijenburg jr. verklaarde hierop met de prins gecommuniceerd te hebben, toonde als bewijs daarvan nog een tweede brief en verliet vervolgens de vergadering en begaf zich met zijn medestander Jacob Muys van Holy naar de geuzenvloot. Zij wisten zich gesteund door de gewapende schutters en burgers, die voor het stadhuis samendromden en eisten dat het stadsbestuur de poort opende voor de Watergeuzen. Toen de geuzenvloot de Vuilpoort naderde, gebood de Spaansgezinde schout Jan Boudewijnsz. van Drenckwaert op de schepen te schieten, waarop een schutter antwoordde soo ghy na buyten schiet, soo sullen wy na binnen schieten. Cornelis van Beveren, Jacob Pauwelsz. Hallincq en de leiders van de gilden begaven zich vervolgens naar de geuzenkapitein en sloten een verdrag, waarover de voorgaande dagen al onderhandeld was.

---

Te Dordrecht in de Grote Kercke leyt een blauwe sarck met dit volgende epitaphium, ende wapenen op de 4 hoecken:
Hier leyt begraven de edele heer Aernt van der Mijl Cornelissoon, ambachtsheer [van] Dubbeldam, Sint-Anthonispolder, Bleeskensgraef ende Kijfhoeck, kerckmeester ende borgemeester, gestorven den 26 junii anno 1586.
''Bron: Het Utrechts Archief: Inscriptiones van Buchel p. 219''

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Arend van der MIJL?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Arend van der MIJL

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder