Genealogie Fickel » Hendrik Mac Gillavry (1797-1835)

Persönliche Daten Hendrik Mac Gillavry 

• Er wurde geboren am 3. Dezember 1797 in Zwolle.
• Beruf: adjunct griffier Hooggerechtshof; griffier Hoog Militair Gerechtshof in Nederlands Indië 1819.
• Er ist verstorben am 15. Februar 1835 in Soerakarta, er war 37 Jahre alt.

  Oorzaak: Cholera

• Er wurde beerdigt in Tjitjrap.
• Ein Kind von William (Willem) Mac Gillavry und Elisabeth Landevelt

Familie von Hendrik Mac Gillavry

Er ist verheiratet mit Anna Theodora Maurisse.

Sie haben geheiratet am 15. August 1819 in Batavia, er war 21 Jahre alt.

Kind(er):

1. Willem Joan Julius Mac Gillavry  1820-1870 
2. Henri Pierre Théodore Elise Mac Gillavry  1821-1889 
3. Robert Jacon Wijnand Mac Gillavry  1824-1872 
4. Louise Annette Elisabeth Thedora Mac Gillavry  ± 1826-± 1874 
5. Elisabeth Anna Esperance Mac Gillavry  1827-1847
6. Alexander Donald Mac Gillavry  1829-1868
7. Theodorus Hendrik Mac Gillavry  1835-1921 

Notizen bei Hendrik Mac Gillavry

Hendrik volgde aldus het goede voorbeeld van zijn schoonvader om zijn maatschappelijke stand door zijn huwelijk te bevestigen. Mede hierdoor kon hij de grondslag leggen voor zijn latere fenomenale loopbaan. In 1819 al werd hij benoemd in zijn functie bij beide Gerechtshoven waar schoonvader Maurisse president van as. Dat deze laatste Hendrik in de stijgbeugel heeft geholpen is dus wel heel duidelijk. In 1821 trad hij in dienst van het Binnenlands Bestuur als assistentresident van Buitenzorg en vervolgens in 1822 van Soerakarta. In 1823 werd hij daar tot resident benoemd. Deze snel op elkaar volgende promoties lagen buiten de directe invloedssfeer van zijn schoonvader en kunnen dus alleen aan zijn eigen prestaties te danken geweest zijn. Het was toen pas zeven jaar geleden dat hij in Indië was aangekomen en toen hij resident werd was hij pas 28 jaar oud. Het residentschap was in het toenmalige Indië een zeer hoge ambtelijke post, die recht gaf op allerhande eerbewijzen als bij voorbeeld het gebruik van de gouden pajong (parasol), hetgeen overigens alleen maar aan de hoogste Javaanse adel was voorBehouden. De post te Soerakarta was bovendien een van de moeilijkste omdat dit de hoogste macht inhield aan het Hof van de Soesoehoenans, de wettige voortzetters van de tradities van de keizers van het oude machtige Rijk van Mataram. Deze Soesoehoenans waren potentaten die zich hun rang en het roemrijke verleden van hun Huis zeer wel bewust waren. Zij moesten dus bizonder omzichtig worden benaderd en zeer worden ontzien, terwijl aan de andere kant de resident duidelijk moest laten blijken dat hij in rang hun meerdere was. Bit was dus een taak, die ten aanzien van deze hoge heren het uiterste aan tact en diplomatieke gaven vergde. Buitengewoon moeilijk voor iemand die nog zo jong was en nog pas zo kort in dit verre en vreemde land woonde met zo geheel andere zeden en gewoonten. Onwillekeurig denkt men dan terug aan de wijze woorden van Sir Thomas Innes of Learny. Zo komt het dat een clansman vaak, wanneer de omstandigheden hem daartoe de kans gaven, zich van herder van koeien of schapen in een vreedzaam bergdal in de Hooglanden, ontwikkelde tot een gelijke van, en niet tot een parvenu tussen,de hoge adel en de staatslieden elders in de wereld". Zeer toepasselijk op Hendrik Mac Gillavryl. Hij deed zijn werk goed op zijn moeilijke post. Hoe moeilijk bleek enkele jaren later. In 1825 brak in de aangrenzende residentie Djokjakarta de Java-oorlog uit.

Op de 19e Juli 1825 schreef Mac Gillavry aan de assistent-resident-secretaris te Djokja Chevallier: "Amice, De demang der desa Grojogan is op last van de Pangeran Dipo Negoro met 100 man van zijn gevolg naar Jogja vertrokken. Eenigen van mijn spionnen zijn terug. Zij brengen de tijding, dat het plan bestaat om eerst Patjitan aan te vallen en met die bevolking Jogja te vermeesteren. Zorg intusschen maar, dat hij, noch Dipo Negoro er iets van merken, dat wij hen bespionnearen. Een bijwijf van den demang heeft zich uitgelaten, dat hij naar Jogja was om nadere orders te ontvangen, meldt mij per extrapost wanneer hij weer van Jogja vertrekt en laat dan door een knappen vent slechts in de verte nagaan of hij ook een andere koers neemt, up de pasars alhier loopt het gerucht, dat er op Jogja prang (oorlog) zal komen en dat het kleine volk reeds al zijn goederen geborgen heeft; dat de Rijksbestierder van Jogja de Merapi heeft beklommen om een gelofte te doen voor dien prang enz. Deze merae

Hoe ver was hij zijn tijd vooruit en wat had hij een goed hart. In Mei 1826, toen de oorlog een zeer verontrustend verloop begon te krijgen, schreef hij opnieuw, nu een uitgebreid memorandum, waarvan het originele manuscript ook in het familie-archief berust, aan de net geïnstalleerde Gouverneur-Generaal du Bus de Gisignies, Hierin zette hij uitvoerig uiteen hoe hij voorkomen had, dat de opstand naar zijn residentie was overgeslagen, terwijl het Hof van Soerakarta in het geheim met zijn verwanten in Djokja sympathiseerde en alleen maar op een aanleiding wachtte om ook aan de strijd deel te nemen. Verder analyseerde hij de oorzaken van de opstand, gaf hij richtlijnen aan hoe deze beëindigd zou kunnen worden en wat er daarna zou moeten gebeuren. Hij kwam hierbij tot het opzienbarende voorstel om de splitsing van 1755 weer ongedaan te maken en Djokjakarta weer bij Soerakarta te voegen en tegelijkertijd de inkomsten van de vorstelijke personen zowel in Djokja alsook in Solo te verhogen om hun gerechtvaardigde grieven weg te nemen, althans te verzachten. Indrukwekkend is zijn heldere, soms wat emotionele betoogtrant en zijn diepgaande kennis van de geschiedenis van Java en zijn vorstenhuizen.

In December I83I schreef de resident Mac Gillavry een verhandeling over het ontstaan en de titulatuur van de adel op Java genaamd: "Aanteekeningen omtrent den aan wAedzeilgs.

De maatschappelijke wederopbloei van de familie, die door William en Elisabeth op gang was gebracht, werd zeer bevorderd en tenslotte voltooid door hun oudste zoon Hendrik. Door de grote toewijding waarmee hij zijn moeilijke en verantwoordelijke taak verrichtte, waarbij hij kundig gebruik maakte van zijn vele gaven, heeft hij aan zijn nakomelingen, en dat is de gehele Nederlandse familie, vele kansen gegeven, die zij anders nooit gehad zouden hebben. Hiervoor verdient hij ons aller respect en dankbaarheid. Uver zijn leven zou een boeiende avonturenroman geschreven kunnen worden, zoals die over William Mac Gillivray, Lord of the North west, de bonthandelaar en ontdekkingsreiziger in Canada,, of over Alexander Mac Gillivray of the Creeks, het Indianen-opperhoofd, of over Donald Mac Gillivray, de zendeling in China en beroemd sinoloog,zijn gepubliceerd. Alle stof ervoor is aanwezig. Misschien dat iemand het nog eens doet. Hendrik verdient het wel.

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Hendrik Mac Gillavry?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Hendrik Mac Gillavry

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder