(1) Sie war verwandt mit (Nicht öffentlich).
Kind(er):
(2) Sie war verwandt mit (Nicht öffentlich).
Corrie was nog maar een babytje van ruim acht maanden toen moeder Gré Verkuil-Mol in 1934 overleed in de Majella Stichting te Bussum.
Neeltje Bor-Mol (haar twee jaar oudere zuster) had even voor dit overlijden aan zus Gré beloofd voor Corrie te zullen zorgen, wat er ook gebeuren zou, totdat ze volwassen was!
Als opgroeiend kind woonde Corrie zodoende in een buitenwijk van Naarden (tuindorp Keverdijk) en ging ze in de vesting naar school, waar men haar niet anders kende als Corrie Bor.
Zo'n twintig jaar later overleed Neeltje Bor-Mol zelf plotseling in het Diaconesenziekenhuis te Naarden.
Toen werd ze liefderijk een achttal jaren opgenomen in het gezin van Kees en Thea Breijer-Bor in Bussum, totdat ze in 1961 ging trouwen met Fred Brücher.
In het Spiegel te Bussum huurden ze een deel van een groot herenhuis. Later werd dit herenhuis verruild voor de boven-verdieping van de antiquitetiten-winkel, waar Corrie al een paar jaar werkte. Hier werd in 1962 zoon Peter geboren.
Daar Fred heimwee kreeg naar Texel werd er driftig gesolliciteerd naar een betrekking en gezocht naar een huis in Den Burg. Toen de baan vinden gelukt was maar een huis maar niet wilde lukken, besloten ze een tussenstap te maken. Zo verhuisden ze eerst voor een poos naar Berkhout (bij Hoorn). In 1965 werd Marijke daar geboren.
De eerste jaren op Texel liep alles op rolletjes maar langzaam aan liep Corrie's huwelijk op de klippen! Er volgde een scheiding en ze stond er nagenoeg alleen voor. Door zelf ook buiten de deur te gaan werken kon ze haar gezinnetje aardig draaiende houden.
Toen de kinderen hun eigen leven gingen leiden en de deur uit waren probeerde Corrie via woningruil naar het Gooi terug te gaan om haar eenzaamheid te doorbreken.
Zodra ze een gunstige woningruil kon plegen en ook nog een baan in Naarden had gevonden als verzorgimghshulp bij minder validen, vertrok ze weer naar het Gooi. Zo kwam ze na jaren weer terug op voor haar zeer bekend terrein op een bovenhuisje in Naarden.
Na een poosje ging ze een LAT-relatie met Hans van Schagen aan, maar helaas duurde dit maar en paar jaar. Op een gegeven moment heeft ze (ondanks gebruik van kalmerings middelen) geen weerstand meer kunnen bieden aan de voortdurende stemmen die al een poos in haar hoofd rondspookten!
Ze was opeens een hele dag zoek en eindelijk bleek later dat ze in de Muider Trekvaart dichtbij haar huis verdonken was.
Diep geschokt en verslagen liet ze ons een dag later als broers en zussen, kinderen, vrienden en vriendinnen achter! Waarschijnlijk had zij nu de uiteindelijke rust gevonden, waar ze al zo lang naar gezocht had!
Soms lijkt het wel alsof pech iemand constant zijn/haar leven lang blijft achtervolgen.
Enkele dagen later werd ze verenigd met haar pleegmoeder Neeltje Bor-Mol op de begraafplaats van Valkeveen te Naarden.
Bij de gedachte aan Corrie is zij in ons geheugen gegrifd blijven staan als: de warme, gezellige, trouwe en liefdevolle vrouw, die maar weinig woorden gebruikte om haar wensen duidelijk te maken!
Cornelia Verkuil | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
(1) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
(Nicht öffentlich) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
(2) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
(Nicht öffentlich) |
Die angezeigten Daten haben keine Quellen.