Families Klein, Ree, de Breed en de Vries van Terschelling » Lodewijk XV. van Frankrijk (1710-1774)

Persönliche Daten Lodewijk XV. van Frankrijk 

• Er wurde geboren am 15. Februar 1710 in Versailles.

  Pass auf: Alter bei der Heirat (4. September 1725) war unter 16 Jahre (15).

• Er wurde getauft am 8. März 1712 in Versailles, Yvelines, Île-de-France, France.
• Er wurde getauft am 20. April 1717 in Palace of Versailles, Versailles, Yvelines, Île-de-France, France.
• (Coronation) am 25. Oktober 1722 in Notre-Dame de Reims, Marne, Champagne, France.
• Er ist verstorben am 10. Mai 1774 in Versailles, er war 64 Jahre alt.
• Er wurde beerdigt am 12. Mai 1774 in Basilique Saint Denis, Saint-Denis, Seine-Saint-Denis, Île-de-France, Francija.
• Ein Kind von Lodewijk van Frankrijk und Maria Adelheid van Savoye

Familie von Lodewijk XV. van Frankrijk

Er ist verheiratet mit Maria Leszczyńska van Polen.

Sie haben geheiratet am 4. September 1725 in Palais de Fontainebleau, Place du Général de Gaulle, Fontainebleau, Île-de-France, France, er war 15 Jahre alt.

Kind(er):

1. Marie Louise Élisabeth van Frankrijk (van Bourbon)  1727-1759 
2. Henriètte Anne van Frankrijk  1727-1752
3. Marie Louise van Frankrijk  1728-1733
4. Lodewijk Ferdinand van Frankrijk  1729-1765 
5. Philippe Lodewijk van Frankrijk  1730-1733
6. Marie Adélaïde van Frankrijk  1732-1800
7. Victoire Louise Maria Theresia van Frankrijk  1733-1799
8. Sophie Philippine Elisabeth Justine van Frankrijk  1734-1782
9. Thérèse Félicia van Frankrijk  1736-1744
10. Louise Marie van Frankrijk  1737-1787

Notizen bei Lodewijk XV. van Frankrijk

<p>Lodewijk XV (15 februari 1710 - 10 mei 1774) regeerde als Koning van Frankrijk en van Navarra van 1 september 1715 tot zijn dood. Nadat hij de troon besteeg toen hij vijf jaar was, verwijderde zijn overgrootoom, Filips van Orléans, hem twee keer van de troon en diende als regent van het koninkrijk tot de meerderjarigheid van Lodewijk in 1723. André-Hercule de Fleury was zijn belangrijkste minister van 1726 tot zijn dood in 1743, waarop de jonge koning de controle nam over de Franse staat. Lodewijk XV was een lid van het Huis Bourbon.</p><p><p></p></p><p><p>Lodewijk genoot een gunstige reputatie aan het begin van zijn heerschappij en verdiende de bijnaam "le Bien-Aimé" ("de Geliefde"). Na verloop van tijd maakten de losbandigheid van zijn hof, de terugkeer van de Oostenrijkse Nederlanden (die het had gekregen bij de Slag bij Fontenoy) bij de Vrede van Aken en de overdracht van Nieuw-Frankrijk op het einde van de Zevenjarige Oorlog van Lodewijk één van de meest impopulaire koningen in de geschiedenis van Frankrijk. Hij werd opgevolgd door zijn kleinzoon Lodewijk XVI.</p><p><p></p></p><p><p>Het onverstandige financieel beleid van Lodewijk XV beschadigde de macht van Frankrijk, verzwakte de schatkist, bracht de monarchie in diskrediet en leidde misschien wel tot de Franse Revolutie die 15 jaar na zijn dood uitbrak.</p><p><p></p></p><p><p>Inhoud [verbergen] </p></p><p><p>1 Leven </p></p&gt;<p><p>1.1 Jonge leven en eerste jaren als koning</p></p><p><p>1.2 Op zoek naar een geschikte vrouw</p&gt;</p><p><p>1.3 Latere regering</p></p><p><p>1.4 Impopulariteit</p></p><p><p>1.5 De aanslag</p></p><p><p>2 Overlijden</p></p><p><p>3 Beoordeling</p></p><p><p>4 Kinderen</p></p><p><p>5 Voorouders</p></p><p><p> </p></p><p><p></p></p><p><p>[bewerken] Leven[bewerken] Jonge leven en eerste jaren als koning </p></p><p><p>Lodewijk XV in kroningsgewaad in 1715 door Hyacinthe RigaudLodewijk XV, in zijn jongere jaren beter bekend als Louis, Hertog van Anjou, was de derde zoon van Lodewijk, hertog van Bourgondië en diens vrouw Maria Adelheid van Savoye. Hij had twee oudere broers: Lodewijk die leefde van 1704 tot 1705 en Lodewijk die leefde van 1707 tot 1712. Hij werd geboren in het Kasteel van Versailles op 5 februari 1710, toen zijn overgrootvader Lodewijk XIV nog altijd koning was. De toenmalige erfgenaam van de troon was de enige zoon van Lodewijk XIV: Lodewijk, le Grand Dauphin die drie zoons had, Lodewijks vader (de oudste zoon), Filips de Hertog van Anjou (sinds 1700 koning van Spanje) en Karel de Hertog van Berry. Zijn moeder, Marie Adèlaïde, was een heel levendige vrouw die voor de koning heel dierbaar was en het jonge paar was erg verliefd op elkaar (overigens heel ongewoon aan het hof van Versailles). Zij verjongde het hof van de oude koning en stond in het middelpunt van de belangstelling aan het hof van Versailles.</p><p><p>&lt;/p></p><p><p>Lodewijks grootouders aan vaderskant waren: Lodewijk, le Grand Dauphin en diens vrouw, de in 1690 overleden prinses Maria Anna van Beieren. Zijn grootouders aan moederskant waren koning Victor Amadeus II van Sardinië en diens vrouw koningin Anne Marie van Orléans. Lodewijks grootvader was op 14 april 1711 gestorven, en daardoor werd zijn vader de nieuwe Dauphin, beter bekend als le Petit Dauphin. Maar Lodewijk verloor zijn beide ouders in 1712: eerst zijn moeder op 12 februari, daarna zijn vader op 18 februari en toen nog zijn oudere broertje Lodewijk op 8 maart die vijf jaar oud was. Dat betekende dat Lodewijk nu de nieuwe Dauphin was, omdat koning Lodewijk XIV geen andere directe erfgenamen meer had. Zijn eigen leven werd waarschijnlijk gered door zijn gouvernante, madame de Ventadour, die niet toeliet dat de koninklijke dokters de kleine behandelden (medische behandeling was in die tijd een belangrijke doodsoorzaak). Op 1 september 1715 stierf de Zonnekoning op 77-jarige leeftijd en zo werd de vijfjarige Lodewijk koning van Frankrijk. Omdat hij al op zo jonge leeftijd koning was, zijn er van hem een enorm scala aan staatsieportretten gemaakt en bewaard. Tot 1722 stond Lodewijk onder het regentschap van Philippe van Orléans, een neef van koning Lodewijk XIV.</p><p><p></p></p><p><p> </p></p><p><p>Koning Lodewijk XV in zijn tienerjaren[bewerken] Op zoek naar een geschikte vrouwIn 1721 werd Lodewijk verloofd met zijn eerste graads nichtje, de Spaanse infanta Marianne Victoria van Bourbon, dochter van koning Filips V van Spanje en diens tweede vrouw koningin Elisabetta. De hertog van Saint-Simon had bemiddeld, maar de elfjarige koning kon geen interesse voor haar opbrengen bij haar aankomst in Parijs; ze verveelde hem alleen maar. In juni 1722 keerde de jonge koning met zijn hof terug naar Versailles. In oktober van het zelfde jaar werd Lodewijk officieel gekroond in de Kathedraal Notre-Dame van Reims. Op 5 februari 1723, toen hij dertien jaar oud werd, werd hij meerderjarig verklaard door het Parlement van Parijs, waarmee het regentschap ten einde kwam. De Hertog van Orléans werd in augustus 1723 na de dood van Kardinaal Dubois eerste minister, maar stierf in dat zelfde jaar. Lodewijk volgde het advies van Kardinaal de Fleury op, en wees Louis IV de Bourbon-Condé aan als vervanger van wijlen de Hertog van Orléans.</p><p><p></p></p><p><p>De Hertog van Bourbon was bezorgd over de gezondheid van koning. Niet zozeer om de koning zelf of om de toekomst van de dynastie, maar meer voor de familie van de wijlen regent, de Familie van Orléans, die op de troon zou komen indien de koning zou sterven. De Hertog van Bourbon zag het Huis Orléans als zijn vijand. De koning had een zwakke gezondheid en er werd enkele malen gevreesd voor zijn leven. De Spaanse infanta Marianne was te jong voor het baren van een erfgenaam, en daarom stuurde de Hertog van Bourbon de infanta terug naar Spanje. Nu was hij op zoek naar een nieuwe kandidate voor de jonge koning. De keuze viel nu op de 21-jarige Poolse prinses Maria Leszczynska, de dochter van de in 1709 verdreven Poolse koning Stanislaus Leszczynski. Het stel trouwde in september 1725. De jonge koning was meteen verliefd op de zeven jaar oudere Maria Leszczynska. Velen vonden de keuze van Europa’s machtigste koning met de 'lage' Poolse prinses Maria Leszczynska onbehoorlijk vanwege het verschil in 'grandeur'. In 1729 werd echter de eerste zoon geboren, Lodewijk, die evenals zijn grootvader en overgrootvader als Dauphin overleed. In 1738 stelde Lodewijk XV zijn schoonvader Stanislaus Leszczynski aan tot hertog van Lotharingen, onder voorwaarde dat het hertogdom na diens dood automatisch bij het Franse koninkrijk zou worden gevoegd.</p><p><p></p></p><p><p>In 1726 werd de koning zestien, en was nu een heel andere man geworden, veel gezonder en een uitstralende autoriteit. Hij ontsloeg de Hertog van Bourbon, die extreem onpopulair was. Het bewind van de hertog werd gekenmerkt door vervolging van protestanten (1726), diverse financiële manipulaties, het heffen van nieuwe belastingen (1725) en hoge graanprijzen, en bovendien zinde hij op oorlog met Spanje en met het Heilige Roomse Rijk. Als vervanging voor de Hertog van Bourbon wees Lodewijk zijn oude leraar aan, Kardinaal de Fleury, als nieuwe eerste minister. Kardinaal de Fleury genoot echter niet het aanzien van Kardinaal de Richelieu of van Kardinaal Jules Mazarin in de 17e eeuw hadden gehad.</p><p><p></p></p><p><p>Vanaf ongeveer 1680 had het hofleven zich al volledig afgespeeld in de luxe van het zo'n 20 km ten westen van Parijs gelegen Kasteel van Versailles. Ook onder het bewind van Lodewijk XV gaf Frankrijk op cultureel gebied de toon aan in Europa.</p><p><p></p></p><p><p>[bewerken] Latere regeringIn de Oostenrijkse Successieoorlog (1741) steunde hij de keurvorst van Beieren tegen keizerin Maria Theresia, die als reactie Lotharingen binnenviel. In 1756, bij het uitbreken van de Zevenjarige Oorlog (1756–1763) sloot hij dan weer met Maria Theresia een bondgenootschap. Terwijl kardinaal Fleury in de Poolse en de Oostenrijkse Successieoorlogen het aanzien van Frankrijk nog had weten te handhaven, moest zijn opvolger Choiseul, een gunsteling van Madame de Pompadour, na de Zevenjarige Oorlog Frankrijks belangrijkste koloniën, Canada en Louisiana, alsmede de overheersende positie in Voor-Indië prijsgeven. Daartegenover stond dan wel de verwerving van Corsica (in 1768, dat van de republiek Genua werd gekocht).</p><p><p></p></p><p><p>In 1756 veranderde Lodewijk op opzienbarende manier de structuur van de Europese bondgenootschappen. De onbetrouwbare bondgenoot Pruisen werd verlaten ten voordele van een vrede met de oude vijand Oostenrijk. In het licht van de groeiende agressiviteit van Groot-Brittannië en Pruisen, die net een neutraliteitsverdrag gesloten hadden, hoopte de koning een stabieler en vredevol Europa te bewaren. De nieuwe alliantie slaagde niet in haar opzet Engeland en Pruisen af te schrikken van een agressie. Enkele maanden na het verdrag viel Frederik II van Pruisen op barbaarse wijze Saksen binnen, waardoor Frankrijk nu in oorlog kwam met zijn oude bondgenoot. Engeland had al eerder de oorlog aan Frankrijk verklaard.</p><p><p>&lt;/p></p><p><p>De koning vermaakte zich door het onderhouden van een eigen diplomatie (le secret du roi), een initiatief dat vaak de officiële politiek doorkruiste.</p></p><p><p></p></p><p><p> </p></p>&;lt;p><p>Koning Lodewijk XV in zijn latere leven, geschilderd door Louis-Michel van Loo[bewerken] ImpopulariteitAanvankelijk genoot Lodewijk XV nog een grote populariteit (vandaar zijn bijnaam), maar door zijn levenswijze, militaire tegenslagen en zijn moderniseringspolitiek verspeelde hij die geheel.</p><p><p></p></p><p><p>In Frankrijk begon de ontevredenheid te groeien na de Vrede van Aken, waarbij Lodewijk de militaire successen niet wenste om te zetten in gebiedsuitbreidingen.</p></p><p><p>De koning joeg de bevolking nog meer tegen zich in het harnas door pogingen om het land te moderniseren. Het vereenvoudigen van de wetgeving, uitroeien van juridische mistoestanden, pogingen om adel en kerk belastingen te doen betalen (in plaats van de belastingen op de rug van het gewone volk te leggen) en het tot stand brengen van een efficiënte administratie en een wegennet maakten de koning gehaat. Het adellijke Parlement van Parijs werd vanaf het midden van de eeuw een broeihaard van juridische sabotage en lastercampagnes tegen de koning. Leugens, roddel en verwijten werden gepubliceerd in illegaal gedrukte pamfletten, affiches en kranten. De politie bleek machteloos om de illegale drukpersen te vinden en te ontmantelen - men weet nu dat de hoge adel betrokken was bij de vuilspuiterij: de prins van Conti had een illegale drukkerij in de juridische vrijhaven van de Temple.</p><p>&lt;p>Vanaf 1745 kwam er nog een mikpunt van spot en laster bij: de niet-adellijke maîtresse Madame de Pompadour. De campagnes tegen haar werden 'poissonades' genoemd, omdat zij geboren was als Jeanne Poisson. De Pompadour bemoeide zich bovendien met benoemingen van politiek personeel en maakte zich vele vijanden. Verschillende hoge personaliteiten van het hof werkten mee aan de laster.</p><p><p></p></p><p><p>Toen Maupeou, de opvolger van de in 1770 ten val gebrachte Choiseul, in 1771 de parlementsleden ontsloeg die zich tegen zijn nieuwe belastingplannen verzetten, keerde de publieke opinie zich geheel tegen de regering, en was de populariteit van het Franse koningshuis tot een dieptepunt gedaald, niet in de laatste plaats omdat ’s konings nieuwe maîtresse, Madame du Barry, kwistig bleef omspringen met de staatsgelden, hetgeen weer nieuwe stof gaf voor pamfletten.</p&gt;<p><p></p></p><p><p>De omvangrijke lastercampagnes klinken tot vandaag nog door - ook door de onwil van Lodewijk om zich efficiënt te verdedigen - en maken dat de koning (onterecht, volgens historici zoals Michel Antoine) nog steeds doorgaat voor onbekwaam en frivool.</p><p><p></p></p><p><p>In hedendaagse ogen lijkt het dat de luxe aan het hof van Versailles zou bijgedragen hebben tot de impopulariteit. Men kan dat betwijfelen, want er zijn geen specifieke campagnes daartegen gericht geweest (tenzij tegen de verspillingen van de Pompadour). De kosten die waren verbonden aan het hof waren overigens niet zo bijzonder hoog onder Lodewijk XV. Zijn voorganger Lodewijk XIV had veel meer geld uitgegeven aan het Kasteel van Versailles. Ook waren de kosten bijzonder laag vergeleken bij andere Europese hoven, zoals in Rusland, waar tsaar Peter de Grote en later keizerin Elizabeth enorme bedragen spendeerden aan het bouwen van paleizen in en rondom Sint-Petersburg. Het hof van Lodewijk XV steunde vele Franse kunstenaars en handwerklieden en hun families. Franse kunstenaars werden bewonderd en gekopieerd in heel Europa. Tot op de dag vandaag, 250 jaar na de regering van Lodewijk XV, is diens stijl, Louis Quinze, een grote favoriet bij beroemde en rijke mensen over de hele wereld.</p><p><p></p></p><p><p>[bewerken] De aanslagDe ruzies met de Parlementen en de continue verwijten van deze geprivilegiëerden aan het adres van de koning lagen wellicht aan de basis van de aanslag van Robert François Damiens op de koning. Op 5 januari 1757, ging Damiens naar Versailles, zoals duizenden mensen elke dag deden om de koning te zien. Rond zes uur ’s avonds, toen het al donker was geworden op een koude winterachtige dag, was Versailles bedekt onder een laag sneeuw. De koning, die op dat moment een van zijn dochters bezocht, vertrok uit haar appartement om terug te keren naar het Trianon, waar hij op dat moment verbleef. De koning liep door het Marmeren Binnenhof vergezeld door twee wachters, die de weg naar het rijtuig verlichtten voor de koning door middel van fakkels, het rijtuig stond te wachten aan het eind van het Marmeren Binnenhof. Plotseling sprong Damiens uit het donker langs de wachters heen en stak de koning neer met een mes. Het mes kwam het lichaam binnen tussen de vierde en vijfde rib. De koning die bloedde, bleef kalm en riep een biechtvader, omdat hij dacht dat hij zou sterven. Aan de koningin, die aan was komen rennen, vroeg hij vergiffenis voor zijn wangedrag. De koning overleefde echter het drama. Hij werd waarschijnlijk gered door de vele kleding die hij aan had in verband met de kou op die dag.</p><p><p></p>&lt;/p><p><p> </p></p><p><p>Koning LodewijkDamiens, die waarschijnlijk mentaal niet stabiel was, was een bediende van leden van het Parlement van Parijs, waar hij veel kritiek op de koning had gehoord. Dit, gecombineerd met de felle pamfletten en de publieke woede tegen de koning, overtuigde hem ervan dat hij een koningsmoord moest plegen om Frankrijk te redden. Anderen zeggen dat Damiens de koning niet wilde vermoorden maar alleen een waarschuwing wilde geven om zijn gedrag te doen veranderen. Hoe dan ook, het was de eerste poging tot koningsmoord in Frankrijk sinds de dood van koning Hendrik IV door François Ravaillac in 1610. De koning had Damiens vergeven, maar kon niet voorkomen dat er een rechtszaak kwam voor koningsmoord. Damiens werd berecht door het Parlement van Parijs, kreeg de doodstraf en werd op 28 maart 1757 op het Place de Grève (na 1803 Place de l'Hôtel-de-Ville) in Parijs geëxecuteerd na een ook voor die tijd uitzonderlijke reeks martelingen, opgelegd door het Parlement, dat op die hypocriete manier zijn verontwaardiging uitdrukte jegens een aanslag waarvan het zelf de aanstoker was geweest.</p><p><p></p></p><p><p>[bewerken] OverlijdenToen Lodewijk XV op 10 mei 1774 overleed in Versailles aan de gevolgen van pokken, moest hij in allerijl en zonder enig ceremonieel begraven worden, om een volksfeest te vermijden. Hij was de eerste Bourbon van wie het hart, zoals traditie eiste, niet uit het lichaam werd gehaald en in een speciale kist werd gedaan. In plaats daarvan werd alcohol in zijn kist gegoten en zijn overblijfselen werden in ongebluste kalk geweekt. In een late nachtceremonie, die enkel door één hoveling bijgewoond werd, werd het lichaam naar de Saint Denis Basiliek gebracht en in de grafkelder bijgezet.</p><p><p&;gt;</p></p><p><p>Tijdens de Franse Revolutie werd op 16 oktober 1794 het lichaam van Lodewijk XV uit de koninklijke grafkelder gehaald en in een massagraf geworpen bij zijn illustere voorouders die in de voorgaande dagen eenzelfde lot ondergingen. In 1817 werden de resten van de Franse koningen weer opgegraven en in een gezamenlijk graf in de basiliek (sinds 1966 kathedraal) herbegraven.</p><p><p></p></p><p><p>[bewerken] BeoordelingKoning Lodewijk XIV had Frankrijk achtergelaten met ernstige financiële problemen en in een internationale wurggreep. De Regent, Filips van Orleans had de staat weer op orde gebracht: er was vrede en de staatsschuld was gesaneerd. Maar er hingen nog schaduwen boven het koninkrijk dat Lodewijk XV erfde van de Regent: de pauselijke bul Unigenitus, tot stand gekomen op vraag van Lodewijk XIV, verdeelde het land diep. De Parlementen, gemuilkorfd door Lodewijk XIV, waren door de Regent weer losgelaten en saboteerden de belastinginning. Na een oorspronkelijk positieve regeerperiode, waarbij de Staat in handen was van kardinaal de Fleury, nam Lodewijk XV het heft zelf in handen en toonde spoedig zijn onbekwaamheid en besluiteloosheid. In 1748 keerde het tij: de koning gaf de winst van een reeks militaire successen op met de Vrede van Aken, en werd meteen beschouwd als zwakkeling. Van toen af aan stapelden de militaire en politieke vergissingen zich op. Het ineffectief optreden inzake Unigenitus leverde de koning de vijandschap van de parlementen op, en veroorzaakte zware problemen voor de schatkist. Lodewijk nam een reeks maatregelen die men nu modern of democratisch zou noemen, zoals hervorming en uniformisering van de wetgeving, het verdelen van de belastingdruk over kerk en adel (in plaats van alleen maar over het gewone volk), het aanleggen van een nieuw wegennet door het systeem van corvée (in plaats van door belastingen), en verkreeg daarmee de reputatie van despoot, hem toebedeeld door de adellijke parlementen. Lodewijk, gesaboteerd door de parlementen in de belastingsinning, begon een financieel gat te graven, vergelijkbaar met de eindbalans van de regering van Lodewijk XIV.</p><p><p></p></p><p><p> </p></p><p><p>Lodewijks meest beroemde minnares, Madame de Pompadour, zij werd aan het hof ook wel bekend als de maîtresse en titre </p></p><p><p>Koningin Maria Leszczynska, met haar oudste zoon Lodewijk Ferdinand.In Versailles toonden de koning en de adel die hem omringden, tekenen van verveling, kijkend naar een monarchie die steeds impopulairder werd. Een populaire legende van Lodewijk is dat hij ooit gezegd zou hebben: "Après moi, le déluge" ("Na mij, de zondvloed"). Hedendaagse historici beweren echter dat deze uitspraak van Madame de Pompadour komt, en het is zelfs niet zeker of zij het echt wel heeft gezegd.</p><p><p></p></p><p><p>In het begin stond Lodewijk XV bekend als Le Bien-aimé (de welbeminde). Bewijs hiervan is dat na een bijna dodelijke ziekte te hebben gehad in Metz in 1744, veel van zijn onderdanen (de Franse bevolking) gebeden hebben voor zijn herstel. Hoe dan ook, zijn slappe en ondoeltreffende regering was een versterkende factor van de algemene onpopulariteit, in aanloop, en tijdens de Franse Revolutie. Bovendien was de koning een beruchte vrouwenjager, hoewel dit van een koning werd verwacht; de losbandigheid van de vorst werd wel gezien als een soort statusbevestiging. Hoe dan ook, het vertrouwen van de monarchie werd geschokt door de schandalen van Lodewijk en zijn hovelingen, zodat hij aan het einde van zijn leven erg werd gehaat. In tegenstelling tot Lodewijk XIV heeft Lodewijk XV nooit gevoel gehad voor public relations en stond hij machteloos tegenover een steeds groeiende groep van tegenstanders en lasteraars die pamfletten verspreidden.</p><p><p></p></p><p><p>In 1743 mengde Frankrijk zich in de Oostenrijkse Successieoorlog. Later in zijn regering werden Corsica en Lotharingen geannexeerd. Dit kwam een paar jaar na het verwoestende verlies van bijna alle Franse kolonies, die Frankrijk verloor aan aartsvijand Groot-Brittannië, tijdens de Zevenjarige Oorlog. Het Verdrag van Parijs in 1763 was een van de vernederendste episodes van de Franse monarchie. Frankrijk droeg India, Canada en alle gebieden ten oosten van de Mississippi Rivier over aan Groot-Brittannië, terwijl Spanje alle gebieden ten westen van de Mississippi Rivier ontving. Het koloniale Franse Rijk in de Nieuwe Wereld was dus bijna helemaal weg, het koninkrijk controleerde nog wel gebieden in West-Indië, Frans-Guyana en de kleine eilanden van Saint-Pierre en Miquelon dichtbij de oostkust van Canada. De Franse controle over Amerika en India was op een dramatische manier geëindigd, zowel voor Frankrijk als voor de monarchie.</p><p><p></p></p><p>&lt;p>Uit het huwelijk van Lodewijk met Maria Leszczynska kwamen veel kinderen, maar de koning was voortdurend (en berucht) ontrouw. Sommige van zijn minnaressen zoals Madame de Pompadour en Madame du Barry, zijn bijna net zo bekend of zelfs bekender dan de koning zelf, en zijn affaire met de drie Mailly-Nesle zusters en ook met Marie-Louise O’Murphy was een bekende. Verhalen gingen heel Frankrijk door, waarin werd beweerd dat de koning in het bloed van maagden baadde en zelfs negentig onwettige kinderen had.</p><p><p></p></p><p><p>Op het einde van zijn regering zou men kunnen zeggen dat de koning politiek "wakker schoot". Minister Maupeou kreeg de Parlementen weer in de muilkorf, en Minister van Financiën Terray profiteerde daarvan om de staatsschuld gedeeltelijk - en op grove wijze (een gedeeltelijk bankroet) - te saneren. Minister Choiseul bouwde de militaire macht weer op (werd aan de dijk gezet wegens zijn verraderlijke connecties met de Parlementen en een poging om, buiten de koning om, Frankrijk in een oorlog met Engeland te betrekken). Toen de koning in 1774 onverwacht aan pokken overleed, liet hij een gedeeltelijk hersteld Frankrijk na aan zijn kleinzoon - die jammer genoeg geen lessen trok uit de geschiedenis.</p><p><p></p></p><p><p>Bij de dood van Lodewijk was de Franse monarchie op een dieptepunt gekomen, met politieke, financiële en morele problemen. Lodewijks zoon, de Dauphin Lodewijk was negen jaar eerder al gestorven en daardoor werd Lodewijks kleinzoon Lodewijk Auguste de nieuwe koning onder de naam Lodewijk XVI</p><p>&lt;/p>

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Lodewijk XV. van Frankrijk?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Lodewijk XV. van Frankrijk

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder