Families Klein, Ree, de Breed en de Vries van Terschelling » Anne Jansz van der Wal (1842-1931)

Persönliche Daten Anne Jansz van der Wal 

• Er wurde geboren am 21. Februar 1842 in Makkum, Nederland.
• Er ist verstorben am 3. Februar 1931 in Harlingen, Nederland, er war 88 Jahre alt.
• Ein Kind von Jan Daamsz van der Wal und Sytske Douwes Drayer

Familie von Anne Jansz van der Wal

Er ist verheiratet mit Janna Arnoldus Banning.

Sie haben geheiratet

Kind(er):

1. Sytske van der Wal  1865-1878
2. Jantje van der Wal  1866-1868
3. Geertje van der Wal  1867-1944 
4. Jantje van der Wal  1869-1870
5. Jan van der Wal  1871-????
6. Daam van der Wal  1875-????
7. Arnoldus van der Wal  1877-????
8. Anne van der Wal  1880-1900
9. Janna van der Wal  1888-????

Notizen bei Anne Jansz van der Wal

EEN VETERAAN-REDDER (uit de Leeuwarder Courant, 8 oktober 1928)

Wanneer bij wilden storm de zee haar baren woest omhoog stuwt en menig schip dreigt te doen barsten en hierin helaas maar al te vaak slaagt, dan leest men reeds denzelfden dag of daags daarna van heldhaftige reddingen door stoere mannen, waaraan ons vaderland zoo rijk is.

Zeer zeker is het te prijzen, dat hetgeen deze moedige lieden hebben verricht, door de couranten aan de vergetelheid wordt ontrukt. Toch valt niet te ontkennen, dat er nog wel mannen zijn, van wie het niet in zoo ruimen kring bekend is, dat zij tal van menschenlevens aan de ziedende zee hebben ontrukt.

Ook te Harlingen woont een bejaard man, die zich door dit werk zeer verdienstelijk heeft gemaakt. Wij hebben hier het oog op Anne Jans van der Wal, geboren te Makkum op 21 Februari 1842, dus thans ruim 87 jaren oud.

Verlangend eenige bizonderheden uit zijn eigen mond te vernemen, zochten wij hem op in zijn woning aan de Dwarsstraat te Harlingen, waar de oude heer ons op gemoedelijke wijze te woord stond.

Op onze vraag of hij inderdaad zooveel reddingen heeft verricht, als van hem wordt verteld, kregen wij ten antwoord: ,,Ja mijnheer, meer dan 300. Ik heb gewoond 6 jaar op Nieuwediep, 4 jaar op Vlieland en 10 jaar op Terschelling en vandaar uit menig menschenleven mogen redden en steeds met mijn eigen bootje, telkens wanneer de reddingboot geen kans van slagen zag".

�Wilt u eens enkele van de belangrijkste gebeurtenissen vertellen?" vroegen wij.

�Zeker wel", aldus begon de heer van der Wal. �Het is nu ongeveer 55 jaren geleden, dat bij Texel een Zweedsche driemastschoener in nood verkeerde. De zee was buitengewoon woest en het achip sloeg op de gronden. De zee zoog den grond onder het schip weg, zoodat dit op zij kwam te liggen.

Het was de reddingboot niet gelukt te naderen en tal van andere bootjes slaagden hierin evenmin. Zooals in meer gevallen was gebeurd, vroeg men ook nu mijn hulp. Ik bedacht mij geen oogenblik en met mijn bootje stak ik in zee; 6 man waren aan boord.

Wij naderden de gronden".

�Hoe komt 't nou?" vroeg Hendrik de Beer, een van mijn mannen.

�Met Gods hulp", zei ik, �zullen wij ze redden. Ik heb altijd mijn hoop op God gevestigd en door Zijn genade ben ik immer, ook toen, er op uit gegaan en altijd slaagde ik".

�Die keert nooit terug", werd er gezegd. �Er kwam een zware lucht opzetten. Een hevige hagelbui maakte het water �plat". In die bui gingen wij door de gronden heen. Wij kregen 3 trossen toegeworpen, maar ze braken alle drie. Hetzelfde gebeurde met nog 2 trossen. De 62-jarige kapitein riep; �hier hebben wij ons graf, dat hadden wij nooit verwacht".

�Eindelijk slaagden wij er in het zoover te brengen, dat onze schuit naast het schip kwam te drijven. . Dadelijk sprongen 7 opvarenden bij ons over, waaronder ook de kapitein. Bij het overstappen sloeg de hofmeester te water, maar 2 van onze kerels pikten hem op en wierpen hem als een kabeljauw bij ons aan boord.

De reddingboot. die onder deze bedrijven door de plek van de ramp naderbij was gekomen, behoefde thans geen hulp meer te verleenen en keerde naar den wal terug. Een poos daarna brachten wij met onze schuit, die door de woeste golven op en neer werd geslingerd, de geredden veilig aan land. De blijdschap was hier groot.

Ook de heeren van de reddingmaatschappij waren vol lof over ons succes en zeiden tot mij: �Waar het vandaan komt, komt het, maar jij krijgt de gouden medaille". �Dan mo�t ook m�jn volk deze onderscheiding hebben, anders bedank ik er voor", sprak ik.

�Eenigen tijd later ontving ik van Oscar II, den koning van Zweden en Noorwegen, deze gouden eeremedaille", en hierbij toonde de heer van der Wal ons het geschonken onderscheidingsteeken.

�Waarmede hebt u deze medaille verdiend?" vroegen wij, op een andere gouden medaille wijzend, die eveneens zijn borst siert.

�Van onze Koningin", was het antwoord. �Ongeveer 28 jaren geleden ontving ik deze onderscheiding als �blijk van waardeering voor de vele reddingen", die ik heb verricht. Zij werd mij toegekend nadat ik met zeer veel moeite bij Nieuwediep een schip met hars en terpentijn had gered. De burgemeester vertelde mij, dat hij had voorgesteld mij te benoemen tot Broeder in de orde van den Nederlandschen Leeuw, maar de Koningin vond dit zeker niet genoeg en vereerde mij met deze gouden medaille".

�Naar ons is verteld, was de bekende Dorus Rijkers een tijdlang in uw dienst, is dit juist?" vroegen wij.

�Ja, gedurende een jaar", antwoordde de heer van der Wal. �Het is nu 37 jaar geleden, bij het bergingswerk van katoenbalen op Nieuwediep.

Het laatste reddingswerk, door mij verricht, had plaats bij Terschelling. Het betrof hier een Engelsche stoomboot. Men was er met 3 booten op u�tgetrokken, waarvan er 2 terugkeerden. Wij gingen er op uit met een schelpenboot. Waren wij 6 minuten later gekomen, dan was het schip verloren, want het stond al half vol water. Allen brachten wij bij ons aan boord. Na deze redding hebben wij nog geprobeerd het schip vlot te krijgen, maar dit gelukte niet. Het is op die plek gebleven en gezonken en zit er nog diep in den grond onder water.

Ik ben altijd God dankbaar geweest dat hij mij als Zijn bode heeft gestuurd om medemenschen van een anders wissen dood te redden. Hierbij heb ik nooit een van mijn mannen.verloren. Ik gevoelde bij mijn werk altijd, dat dit een plicht was, die mij van hogerhand werd opgelegd, ik acht mij daar erg gelukkig door".

�Hoe is uw gezondheid?" waagden wij te vragen.

�Ik ben gelukkig nog flink en gezond en mijn geheugen is ook nog goed. Alleen mijn gezicht wordt er minder op", was het antwoord. �Ik dank u, dat u mijn vertelling in de krant wilt zetten. Dit vind ik aardig". '

�Wij danken u voor'uw mededeelingen", zeiden wij, �en zullen zorgen, dat de menschen weten, dat u zich zoo verdienstelijk hebt genaakt".

Met deze woorden namen wij afscheid van dezen man. die zooveel wederwaardigheden heeft ondervonden

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Anne Jansz van der Wal?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Anne Jansz van der Wal

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder