Familie Venema - de Wolf » Elisabeth (Bep) Kaim (1939-2018)

Persönliche Daten Elisabeth (Bep) Kaim 

• Sie ist geboren am 8. August 1939 in Rotterdam.
• Sie ist verstorben am 8. November 2018 in Middelharnis, sie war 79 Jahre alt.Quelle 1

  Nu zo’n vier weken geleden stond onze wereld even stil: we kregen het bericht, dat onze zus/schoonzus, tante en vriendin ernstig ziek was en meteen het ziekenhuis in ging.
  Vanaf dat moment kwam het leven van ons allemaal in een enorme stroomversnelling – met als uitkomst, dat we onze lieve Bep zouden moeten gaan missen. En vandaag is er dan dat ritueel van afscheid nemen.
  Gelukkig hebben we heel veel goede herinneringen. En wat er ook gebeurt, die herinneringen kunnen niet afgenomen worden.
  Centraal staat voor ons haar zorgzaamheid: als je langs kwam, was er meestal wel soep, een rookworst of andere hartige hap. En altijd wel een boterham. Of een lekker plakje cake.
  En als je dan weer weg ging, een welgemeend “doe je voorzichtig?”
  
  Die zorgzaamheid was er ook in haar gezinsleven. Naar Jan, naar de kinderen … Dat gezinsleven was soms wel heel stormachtig. Maar Bep zette door, met alles wat ze in zich had. Soms ook ten koste van zichzelf.
  Zorgzaamheid in haar ouderlijk gezin: vieze knieën van de drie jongens onder haar werden door haar gepoetst. Of –in plaats van naar school te gaan- ging ze met haar jongste broertje Cor (Corrie) rijden in de kinderwagen. Zelfs in het ziekenhuis ‘zorgde’ ze voor ons: sla maar een keer over hoor, het is zo druk voor jullie.
  In de afgelopen weken was ze blij met alle bezoeken en kaarten, die zij ontving. Dank daarvoor als u één van hen was, die haar dit gegeven heeft.
  Stormachtig, zei ik net al … de stormen van het leven gingen ook aan Bep niet voorbij. Met Jan was het niet altijd gemakkelijk. Toch zette Bep door en in de laatste jaren kon zij hier met warmte op terug kijken.
  En het verlies van een kind gaat je niet in de koude kleren zitten. En dat was zichtbaar bij Bep. Maar ze ging door … die jonge vrouw uit het grote Rotterdam, die op avontuur ging. Avonturen met het werken aan boord (iemand hier al eens een schip tegen de wal gelegd zonder ervaring?), drie kinderen in een paar jaar, reizen met Jan in binnen- en buitenland, avonturen ook bij het verhuizen van de grote stad naar Middelharnis. En de laatste jaren ook de belevenissen met verschillende reizen. Reizen naar Noorwegen met broer Ger, naar De Lemmer met broer Anton, met de drie broers naar Hansweert, naar Engeland met Paulien, langs de Waddeneilanden en over het IJsselmeer. En in augustus nog de reis met de TGV naar Lille – samen met Ger, Anton en Cor.
  Bep was een ondernemende vrouw! Dat reizen zette zich de afgelopen weken door. Van de ene naar de andere kamer. Ze heeft er wel zes, zeven gehad in ziekenhuis en hospice.
  Wat mij van de afgelopen weken vooral zal bijblijven zijn twee dingen: de enorme lachmomenten, die er waren en een diepgaand gesprek over het niet willen verbreken van banden.
  Lachmomenten: We spraken over de zangtalenten in de familie. Met name het feit, dat die er eigenlijk niet zijn. En dan pakt Bep een banaan in de hand, alsof het een microfoon was, en zingt over Het Spook van de Opera. Waarmee inderdaad bewezen werd, dat zingen niet weggelegd is voor de familie Kaim. Ze vertrouwde ons ook toe, dat dit soort gekte ook met Jan was gedeeld.
  Of het moment, waarin ze mij toezegde, dat ik haar poes mocht hebben. Ze bedoelde hier de stenen kat, die voor de deur lag … Toen ze zich realiseerde wat ze zei, viel ze krom van het lachen.
  
  Maar ook de ernstige kant was er: duidelijk maken aan artsen en familie wat ze nog wel wilde, maar ook wat ze niet wilde.
  En vorige week hadden we een intens gesprek, met horten en stoten vanwege haar benauwdheid, over, dat ze de band niet wilde breken. De band met haar kinderen en kleinkinderen – die was haar veel waard. En ze vertrouwde me toe, dat ze toch haar best gedaan had … misschien niet foutloos, maar wel haar best. Ze heeft er verdriet van gehad, ze had het graag anders gewild.
  
  Bij het doorkijken van verschillende foto’s viel me deze week op, dat Bep haar vaste plek leek te hebben bij ons thuis. De plek op de bank … daar, … dáár zat ze altijd ….
  En daar zat ze altijd te ‘beppen’ … het woord dat volgens mij door haar is uitgevonden. Want als Bep iets kon, dan was het beppen … altijd wel wat te zeggen of te vragen.
  Tja,
  En nu zijn we hier … allemaal met onze eigen herinneringen aan haar, die ons zo lief is.
  Eén herinnering wil ik er nog met u delen, omdat die zo verbonden is met het sterven.
  Tijdens de reis in Lille hebben de broers en Bep een reisje met de metro gemaakt. Bep, die eigenlijk zo bang was voor tunnels, zei terwijl ze zich ineens realiseerde dat ze door de tunnel van Lille naar Roubaix reed … “Verdraaid, ik ben helemaal niet bang meer in tunnels”.
  En nu is ze door die laatste tunnel gegaan. Een tunnel waar ze ook niet bang voor leek …
  Wat zou ik u allen willen meegeven als u vertrekt van hier?
  Misschien wel de boodschap van liefde: in je hart wonen mensen, die daar helemaal thuis zijn. En die daar blijven wonen, ook als ze er niet meer zijn.
  En als we dan iemand verliezen, waarvan we houden, moeten we leren …
  Niet om zonder haar te leven, maar te leven met de liefde, die zij achterliet.

  Oorzaak: Kanker

• Ein Kind von Cornelis Antonius Kaim und Dina Johanna Obee
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 31. Januar 2022.

Familie von Elisabeth (Bep) Kaim

Sie ist verheiratet mit Jan Schuitema.

Sie haben geheiratet am 7. Dezember 1960 in Rotterdam, sie war 21 Jahre alt.

Kind(er):

1. (Nicht öffentlich)
2. (Nicht öffentlich)
3. Pieterdina (Pia) Schuitema  1965-1966

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Elisabeth (Bep) Kaim?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Elisabeth (Bep) Kaim

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder