https://www.arubatoday.com/episode-lxxii-72-a-glimpse-into-20th-century-dutch-caribbean-art/
https://www.stedelijk.nl/nl/digdeeper/rustwijk-en-pandelis :
" Griekse kunstenaar Jean Georges Pandellis reist in 1922 via Engeland, Parijs en Brits- en Frans-Guyana naar Suriname. Het is in die tijd bijzonder dat een internationale kunstenaar zich in Paramaribo vestigt. Pandellis geeft er tekenles aan de Ambachtsschool alsook in zijn eigen atelier, waar hij sjabloneren, batikken, schilderen en tekenen doceert. In 1927 exposeert hij samen met zijn leerlingen onder meer nageschilderde kunstplaten en foto’s in Paramaribo. Pandellis begeleidt onder anderen de later succesvolle kunstenaars Wim Bos Verschuur en Leo Glans. In 1928 vertrekt hij naar Curaçao en woont daarna vanaf 1936 tot zijn overlijden op Aruba. Op beide eilanden zet hij zich in voor de ontwikkeling van kunsttalenten."
https://www.parbode.com/surinaamse-school-jean-johnny-georges-pandellis-parbode-sneak-peek/
"Uit documenten blijkt dat Pandellis een reislustige en avontuurlijk ingestelde zoon was van een Griekse ambassadeur. Zijn eerste tentoonstelling had hij al in 1916 in zijn geboorteplaats Saloniki samen met grote namen als Charles Martel. Mantel is ook zijn leermeester geweest, evenals de bekende kunstschilders John Sentt en Baume vόόr hem.
Na de Eerste Wereldoorlog verbleef Pandellis een korte periode bij familie in Engeland. Zij zagen zijn grote talent en stelden financiële middelen ter beschikking zodat hij zich enkele jaren in Parijs, het epicentrum van de beeldende kunst van Europa, verder kon bekwamen. De (post)impressionisten zoals Cézanne en Gauguin waren toen en vogue.
Kennelijk was dat allemaal niet spannend genoeg voor Pandellis. Getriggerd door verhalen dat diamanten en goud voor het oprapen zouden liggen in Brits-Guyana begon zijn zoektocht naar Eldorado. Toen zijn goudkoorts niet bevredigd werd in het Britse deel, beproefde hij zijn geluk in het Franse en tot slot het Nederlandse deel van de Guyana’s.
Vanaf de negentiende eeuw vinden we de eerste namen van kunstenaars van eigen bodem. Ze zijn op een hand te tellen. Het waren pioniers en autodidacten, vaak eenpitters afkomstig uit (of opgenomen door) de Creoolse elite, waar onder Samuel Arons (1812-1865) en George Gerhardus Theodorus Rustwijk (1862-1914). Toch was het, de in zijn tijd al gelauwerde, Gerrit Schouten (1779-1839) die aan de wieg stond van de Surinaamse School. Met zijn diorama’s (kijkdozen van papier-maché) van ongekende kwaliteit is hij te beschouwen als de eerste ‘Surinaamse’ kunstenaar. Toen Pandellis in Suriname neerstreek, was Rustwijk als laatste van de pioniers, al ruim vijf jaar dood. Van enige continuïteit in de vroegste periode van de Surinaamse beeldende kunst is dus geen sprake.
Pandellis zal zich er niet bewust van zijn geweest, maar met zijn komst naar Paramaribo in 1922 blies hij met zijn impressionistische stijl het beeldende kunstklimaat nieuw leven in. Natuurlijk was het in de koloniale tijd (vóór zijn komst) een komen en gaan van Europese kunstenaars. Zij legden ijverig het wingewest vast in vaak geromantiseerde beelden, al waren soms juist de gruweldaden het focuspunt. Zelden schoten deze kunstenaars wortel."
(2) Er hat eine Beziehung mit Angelique Wilhelmina Magdalena Pandellis Esser.