Jong als ik was (18)ging ik naar het Haagse Genealogosch Instituut om gegevens te kopieren uit belangstelling voor (mijn) geschiedenis.
Omdat het leven je overkomt, had ik daar op een zeker moment geen tijd meer voor.
Groot was mijn vreugde dan ook dat ik er achter kwam dat veel documenten door Nederlandse gemeenten digitaal zijn gemaakt en dat je op deze manier jezelf en daardoor ook anderen kunt hellpen.
Verbazingwekkend was het feit dat na verloop van veel zoeken, Karel de Grote meerdere keren tot mijn voorvaderen gerekend mag worden, via diverse takken, Willem de Veroveraar, en met hem vele andere koningen en prinsessen, graven, hertogen en last but not least: Koningin Boadicea. Eindelijk de oorsprong van mijn haarkleur ontrafeld en vastgelegd. Geschiedenis waar je vroeger op school met rode oortjes naar zat te luisteren. Wat een tijd moet dat zijn geweest.
Ik besef dat ik geluk heb, dat de geboortes en overlijdens in mijn familie goed zijn aangegeven, en dat ik daardoor zover door kon dringen in een tijd die merendeels in onze verbeelding bestaat. Maar als ik eens een kijkje kon nemen???
En dan mijn volgende vraag: zit mijn voorliefde voor het Keltische nou in mijn DNA of niet? Ik draag al jaren een gouden Keltische ring, verliefd als ik ben op deze ontwerpen.