Familienstammbaum Bas » Eticho I (Adalric) van Elzas (640-690)

Persönliche Daten Eticho I (Adalric) van Elzas 

• Er wurde geboren im Jahr 640.Quelle 1
• (Geschiedenis) .Quelle 2

  Eticho I (ca. 640 - Odilienberg (Hohenburg), 20 februari 690), ook Adalrik, was hertog van de Elzas vanaf 673. Hij wist handig gebruik te maken van de bijna permanente staat van oorlog tussen de Frankische koninkrijken in zijn tijd. Hierdoor verzekerde hij niet alleen zijn eigen onafhankelijke positie maar wist die ook erfelijk te maken, waardoor zijn nakomelingen nog geruime tijd een belangrijke positie hadden. Hij was zoon van de hofmeier Liuteric (ook een hertog Adalrik wordt als vader genoemd). Eticho was getrouwd met Bereswinde (Metz, 653 - 700), van onbekende ouders maar kleindochter van een Hugo en van Bodilon van Trier en de heilige Sigrada. Hij is begraven in Odilienberg.
  
  Eticho was afkomstig uit de omgeving van Dijon. Hij steunde in 673 Childerik II als kandidaat voor het koningschap van Neustrië en Bourgondië en werd als beloning benoemd tot hertog van de Elzas. Na de moord op Childerik steunt hij in 675 de partij van de oom van zijn vrouw, bisschop Leodegarius van Autun. Hij steunt ook de terugkomst van Dagobert II van Austrasië. In 677 sluit hij zich aan bij de partij van hofmeier Ebroin en koning Theuderik III, en ontvangt daarvoor het klooster van Bèze. Als in 679 de hertog van de Provence wordt vermoord, probeert Eticho door een snelle veldtocht ook hertog van de Provence te worden. Het lukt hem om Lyon te veroveren maar daarna moet hij zonder succes terugkeren naar de Elzas. In datzelfde jaar zoekt hij aansluiting bij de Austrasische hofmeier Pepijn van Herstal en verliest daardoor het deel van zijn hertogdom en zijn familiebezit in Bourgondië en houdt eigenlijk alleen de hedendaagse Elzas over. De rechten op Bèze worden bevestigd door Dagobert II. In 681 steunt hij Pepijn in de oorlog tegen Neustrië en neemt ook aan zijn kant deel aan de Slag bij Tertry. In 683 houdt Eticho een eigen hofdag waar hij zijn zoon als opvolger aanwijst, hiermee wordt het hertogdom erfelijk.
  
  Eticho terroriseert in zijn conflict met het klooster van Moutier-Grandval, de omgeving en de horigen van dat klooster. Later laat hij ook de abt van dat klooster (heilig verklaard) en diens medewerker vermoorden.
  Eticho sticht kloosters en schenkt daaraan bezittingen en tienden:
  
  St Maurice in Ebersheim
  Abdij Munster
  Ebersmunster waar de Ierse monnik Deodatus (St Dié) abt wordt.
  kasteel en abdij van Hohenburg op de resten van een toen pas ontdekt Romeins fort, waar zijn dochter Odilia van de Elzas (heilig verklaard en beschermheilige van de Elzas) de eerste abdis wordt. Hohenburg werd later Odilienberg genoemd.
  
  Volgens de legende was zijn dochter Odilia blind geboren en was ze daarom van het hof van haar vader verwijderd omdat die hierin een straf van God zag. Ze werd in het geheim in een klooster opgevoed en toen ze later door een wonder alsnog kon zien keerde ze terug. Eticho was hierover zo boos dat hij een van zijn zoons doodsloeg maar daarna nederig tot berouw en inkeer kwam. Door deze "bekering" kreeg hij onofficieel de status van heilige die in de middeleeuwen in het Rijnland en Zuid-Duitsland vooral onder de adel erg geliefd was. De schenkingen van Eticho aan het klooster van Moyenmoutier zouden uit dankbaarheid zijn omdat de abt van dat klooster Odilia had genezen.

• (naam) .Quelle 3

  Etichonen wird ein elsässisches Herzogsgeschlecht nach Herzog Eticho genannt, der Mitte des 7. Jahrhunderts einer der ersten bekannten Herzöge des Elsass war und die Erblichkeit der Herzogswürde begründete. Das Geschlecht spielte in der Geschichte des Elsass im frühen Mittelalter eine wichtige Rolle.
  
  Die Herzöge des Elsass hatten ihren Wohnsitz zum Teil in neu entstandenen Orten, wie Oberehnheim und auf der Hohenburg. Hier gründete Eticho das Stift, in dem die heilige Odilia, seine Tochter, mit ihren Schwestern lebte. Spätere Dynastien, zum Beispiel die Habsburger, führten ihren Ursprung auf Herzog Eticho (Attich, auch Adalrich genannt) zurück.
  
  Die einzelnen Linien in der Genealogie der Etichonen werden bezeichnet als
  
  Etichonen, (im engeren Sinne) mit dem Titel eines Herzogs im Elsass
  Liutfriden, mit dem Titel eines Grafen im Sundgau, bzw
  Eberharde, mit dem Titel eines Grafen im Nordgau bzw. Grafen von Egisheim, Dagsburg und Metz. Das bekannteste Familienmitglied ist Bruno von Egisheim, der 1049 als Leo IX. Papst wurde.
  
  Die Etichonen starben im 13. Jahrhundert aus, nachdem beide Söhne des Grafen Albert II. im Jahr 1202 bei einem Turnier in Andain zu Tode kamen.

• Er ist verstorben am 20. Februar 690 in Odillienberg, er war 50 Jahre alt.
• Ein Kind von Liuteric Lendisius Bonifatius
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 8. November 2012.

Familie von Eticho I (Adalric) van Elzas

Er ist verheiratet mit Bereswinde van Autun.

Sie haben geheiratet.Quelle 1

Kind(er):

1. Bathicon van Elzas  -725
2. Hugo van Elzas  
3. Roswinde van Elzas  
4. Odilia van Elzas  660-720
5. Eticho II van Elzas  673-723 
6. Adalbert van de Elzas  675-727 

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Eticho I (Adalric) van Elzas?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Eticho I (Adalric) van Elzas

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder