Familienstammbaum Bas » Manfred II Olderik van Turijn (992-1034)

Persönliche Daten Manfred II Olderik van Turijn 

• Er wurde geboren im Jahr 992 in Turijn.
• (Geschiedenis) .Quelle 1

  Manfred II Olderik van Turijn, ook Manfred Ulric (ca. 980 - 1034/1035), was markgraaf van Turijn en een van de rijkste en machtigste edelen in het noorden van Italië.
  
  Manfred volgde zijn vader in het jaat 1000 op als markgraaf van Turijn en graaf van Susa, Auriate, Asti, Bredulo, Tortona, Piacenza, Fidenza, Parma en Vercelli. Hij voerde een actieve politiek om zijn macht en bezit uit te breiden waarbij hij er doelbewust naar streefde het centrale gezag aan de ene kant te vriend, maar aan de andere kant ook zo zwak mogelijk te houden.
  
  In 1001 nam Manfred deel aan de veldtocht van Otto III tegen Benevento. In 1002 werd Manfreds buurman Arduin van Ivrea gekozen tot koning van Italië. Manfred vermeed zorgvuldig om partij te kiezen tussen Arduin en Hendrik II. In 1007 had Manfred echter het kamp van Hendrik II gekozen. Zijn broer werd tot bisschop van Asti benoemd, als vervanger van een aanhanger van Arduin van Ivrea. Toen de aartsbisschop van Milaan zich tegen deze gang van zaken verzette liet Manfred zijn broer door de paus wijden.
  
  Manfred pobeerde in 1015 tevergeefs het markgraafschap Ivrea te verwerven, dat hem al in 1001 door Otto III was beloofd. Toen hem dit leek te gaan lukken vonden de andere Italiaanse machthebbers en Hendrik II dat hij zo te machtig zou worden. Na enkele gevechten moest hij zich terugtrekken en probeerde hij zonder succes Ivrea aan Rudolf III van Bourgondië toe te spelen. Uiteindelijk zag Manfred af van Ivrea en verzoende hij zich met de keizer. In 1016 vocht Manfred nog een oorlog uit met hertog Bonifatius van Toscane. Manfred begon Hendrik II steeds meer als een bedreiging te zien. Uit angst voor confiscatie van zijn bezit verkocht hij grote landgoederen uit zijn privebezit (1 miljoen juk, dat is 3500 a 4000 km2!) aan een stroman, een zekere priester Siegfried, maar de keizer liet alle bezittingen en lenen van Manfred ongemoeid. Na het overlijden van Siegfried bleek Manfred zijn erfgenaam te zijn. Na het overlijden van Hendrik was Manfred een tegenstander van de keuze van Koenraad II de Saliër. Samen met andere Italiaanse edelen probeerde hij Franse edelen in de Italiaanse kroon te interesseren, maar uiteindelijk moesten ze toch Koenraad als koning erkennen.
  
  Manfred en zijn vrouw Bertha stichtten samen de kloosters Santa Maria di Caramagna en San Giusto in Susa. Ze herbouwden de Santa Maria Maggiore in Susa en het Petrus en Andreas klooster in Novalesa. Manfred ommuurdde de steden Exilles en Bardonecchia. Manfred werd begraven in de kathedraal van San Giovanni in Turijn.

• (Levens event) .Quelle 2

  Ulric Manfred II (or Olderico Manfredi II or Manfredo Udalrico; 992 – 29 October 1034) was the Margrave of Turin and Susa in the early 11th century.
  Contents
  Biography
  
  Born in Turin, Ulric Manfred was the son of Manfred I. Ulric Manfred inherited a vast march centred on Turin (1000), which had been created from the lands of Arduin Glaber. By a charter dated 31 July 1001, the Emperor Otto III confirmed his possessions and granted him several privileges.[1] This grant was requested by Hugonis marchionis, probably Hugh the Great, margrave of Tuscany.
  
  Ulric Manfred, immediately upon his succession, began to consolidate his power vis-à-vis Arduin of the March of Ivrea on one hand and the Holy Roman Emperor Henry II on the other. In the fight over the regnum Italicum, he gained a great deal of territory at the expense of the Eporedian march. By the preserved notarial deeds of a priest named Sigifred (1021 and 1031), a precise catalogue of the cities under his control can be known: Turin, Ivrea, Albenga, Ventimiglia, Auriate, Tortona, and Vercelli. In all the wars between Arduin and Henry, Ulric Manfred prudently avoided any confrontation with the two leaders and gradually extended his territories by arms (he was at war with the margrave of Tuscany, Boniface III, in 1016) and by increasing his authority within his proper domains. In 1024, following the death of Henry, he opposed the election of Conrad II and instead invited William V of Aquitaine to take the Italian throne, but to no avail.[2]
  
  Ulric Manfred, though his capital was Turin, rarely resided in that strategic, but small city. He lived an itinerant life typical for an early eleventh century feudal lord, moving from castle to castle in order to maintain his control and to effect the administration of his dominions. His daughter Adelaide abandoned Turin as a capital and the itinerant baronial lifestyle for setting up house in Susa.[citation needed]
  
  Ulric Manfred restored the old church of Santa Maria Maggiore in Susa and Novalesa Abbey. He also founded, in 1029, a new Benedictine abbey in Susa, for the relics of Saint Justus of Novalesa (Italian: San Giusto) and also dedicated to him. The church of the Abbey of San Giusto is now Susa Cathedral. He fortified the villages of Exilles and Bardonecchia. He died at Turin and was buried there in the cathedral.[citation needed]
  Family
  
  Ulric Manfred married Bertha (born 997) of the Obertenghi, daughter of Oberto II, in 1014. That year, the Emperor Henry confirmed their joint donation to the abbey of Fruttuaria. On 29 December 1037, the Emperor Conrad confirmed a donation to San Giusto expressly without her. She must therefore have died in the meanwhile. Other than his aforementioned heir, Adelaide, Ulric Manfred had two other daughters:
  
  Irmgard (also Emilia or Immula; died 28 January 1078), married Otto III, Duke of Swabia
  Bertha (died after 1050), inherited Vasto and Busco, married Otto, Marquis of Liguria (a great-grandson of Aleram) and was the mother of Boniface del Vasto

• Er ist verstorben am 29. Oktober 1034, er war 42 Jahre alt.
• Er wurde beerdigt in Turijn, kathedraal van San Giovanni.
• Ein Kind von Manfred I van Turijn und Prangorda van Canossa
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 9. Januar 2013.

Familie von Manfred II Olderik van Turijn

Er ist verheiratet mit Bertha d'Este.

Sie haben geheiratet im Jahr 1014, er war 22 Jahre alt.Quelle 2

Kind(er):

1. Bertha van Turijn  -> 1065
2. NN jong overleden zoon van Turijn  
3. Adelheid van Susa  1014-1091 
4. Irmengard van Susa  1020-1078 

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Manfred II Olderik van Turijn?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Manfred II Olderik van Turijn

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder