Stamboom familie Wellens - Huysmans » Jeannine Ghislain Henri Maria HUYSMANS (1947-2019)

Persoonlijke gegevens Jeannine Ghislain Henri Maria HUYSMANS 

• Zij is geboren op 9 oktober 1947 in Merksem, Merksem, Antwerpen, België.
• Zij is overleden op 16 september 2019 in Sint-Niklaas, zij was toen 71 jaar oud.Bron 1
• De biologische ouders zijn Henri Jozef HUYSMANS en Johanna Maria JANSSENS
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 14 februari 2020.

Gezin van Jeannine Ghislain Henri Maria HUYSMANS

Zij had een relatie met Frans HEYNDRICKX.

Notities over Jeannine Ghislain Henri Maria HUYSMANS

Ons Jeannine werd geboren in Merksem in de Sint Bartolomeuskliniek op 09 oktober 1947.
Ze was het tweede kind en de eerste dochter van Jos en Jeanne Huysmans -Janssens.

De lagere school doorliep ze op Stella Maris in Merksem en daarna volgde het middelbaar met snit en naad. Niet te hoog mikken was haar aangeboren. Eigenlijk ging ze niet graag naar school. Ze had een eigen wil, en trok het geluk aan in de loterij, waarin ze trouwens ooit een fiets won. Later zou ze dat nog doorgeven aan haar petekind Jan, die dezelfde aanleg vertoonde.

We noemden haar ‘’Ningening’, waarschijnlijk onder impuls van haar jongere zus Rita.
Ze groeide op, had haar eigen ideeën en was er vanaf het begin van overtuigd dat ze het wel zou maken. En dat deed ze.

Na de school begon ze te werken bij de Mega op de Noorderlaan. Ze leerde er elektrische toestellen verhandelen en wat witte en bruine producten waren. Ze leerde er ook boekhouden omdat het nodig was en ze werkte zich stilaan op als een stipte werknemer voor wie niks teveel was.
Van daar ging het naar Bulcke, een expeditiebedrijf aan de kaai, waar ze leerde werken met nog meer boekhouding en computers. En ze leerde actief bij de zaak zijn, onder het motto ‘wat je niet kent, kun je leren en waar een wil is, is zeker een weg’.

De volgende stap was naar de omgeving van het Sportpaleis, waar ze in de wereld van de grote rijdende wielen en de schuine streep bij Volvo Panis terecht kwam. Ze bleef even stipt, plichtsbewust en correct binnen de lijntjes kleuren. Daar leerde ze Frans kennen die er als Volvo-verdeler regelmatig argeloos voorbijliep. Hij deed in Melsele een vrachtwagengarage van Volvo draaien.

Ze trouwden en ze verhuisden naar Melsele. Ze zou er een hele tijd Frans en Volvo blijven vertegenwoordigen. Volvo wil zeggen “ik rijd”. Rijden zouden ze hun verdere leven blijven doen: professioneel bollen gedurende zoveel jaren met alles wat wielen had. Zelfs met oude legervrachtwagens en andere oldtimers. De stap van Melsele naar Sint-Niklaas in Europark-Oost was alleen maar een verlengstuk van het succes op Beverse grond. Zoon Eddy kwam de bemanning mee vervoegen als magazijnier en mechanieker.

Kleinzoon Frederik trad in het spoor van zijn groot voorbeeld Pépe en de bewondering andersom was niet minder groot. Op 11 augustus 2008 had hun oogappel Frederik – amper 22 jaar- een dodelijk ongeval met de motor. Dat tekende het leven van méme en pépé voorgoed.

Jeannine en Frans plooiden vanaf dan in Temse terug en zonderden zich eigenlijk af. Jeannine zorgde voor de ‘taskes koffie’, voor de sigaren en voor de geestrijke borrels die het leed moesten en blijkbaar konden verzachten.
Jeannine en Frans kwamen bijna nergens meer, ook niet binnen de familie. Ze plooiden terug op hun gezin.

De woensdagse babbels met zoon Eddy waren wekelijkse lichtpunten om mekaar te helpen en ‘onder mannen’ de wereld te laten voorbijgaan. Daar hadden ze allemaal deugd van. Ook kleindochter Eveline kreeg de kriebels voor oude voertuigen en zo kreeg de familiehobby toch nog een niet-verwacht verlengstuk.

Achterkleindochter Lara was het zonnetje in de laatste maanden van haar leven, dat abrupt werd afgebroken op een druilerige septembermaandag. Gelukkig zijn er nog de vele foto’s en het weten dat mémé superfier was met haar achterkleindochter.

We hebben haar vorige week moeten achterlaten in de Kliniek van Sint-Niklaas. Leven is leren omgaan met verlies. We denken aan Jeannine, mémé, ons Jeannine als lieve zus en als Tante Nine waar ónze kleinkinderen zich ook goed bij voelden. Naarmate je ouder wordt, moet je altijd meer loslaten en komt er niet zo gauw meer iets voor in de plaats. Het is doorgaan met de breuken, blutsen en builen die je onderweg oploopt en je geraakt getekend door het leven. Het maakt wel uit of - en hoe - dat verlies een plek krijgt.

Zolang de mens bestaat, vertellen we mekaar verhalen. Over onze familie, voorouders en vrienden, over grote gebeurtenissen en wat waard is om niet te vergeten. Overlevering heet dat. Bij een groot verlies is de herinnering het meest waardevolle bezit dat kan groeien.

Waar ‘tante Nine’ nu is, weten we niet. Dat we ze zullen missen, weten we wel. ‘Ons Jeannine’, voor wie die ‘ons’ ook staat, zal ons altijd bijblijven als een mooie, warme herinnering. Een toffe zus zonder
tierlantijntjes. Minder prettige herinneringen zijn ook minder belangrijk, maar zeker ook kostbaar goed van vroeger. Erf-goed dus. We hebben als broer met twee zussen de zwakte van het hart geërfd van ons vader. Maar we hebben allemaal zo goed mogelijk geleefd, met onze beperkingen, maar wel met een hart voor mensen.

Achter elke traan van verdriet schuilt een glimlach van bijzondere herinnering. We willen dat zo houden.

marcel

16/09/2019

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Jeannine Ghislain Henri Maria HUYSMANS?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Jeannine Ghislain Henri Maria HUYSMANS

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen