Stamboom Ten Berge » Herman Hendrik Vitringa (1757-1801)

Persoonlijke gegevens Herman Hendrik Vitringa 

• Hij is geboren op 20 september 1757 in Arnhem.
• Hij werd gedoopt op 22 september 1757 in Arnhem.
• Hij is overleden op 19 mei 1801 in 's Gravenhage, hij was toen 43 jaar oud.

  Hij werd begraven in de Kloosterkerk:
  Kloosterkerk (Den Haag)
  
  Kloosterkerk in Den Haag
  De Kloosterkerk is een protestantse kerk aan het Lange Voorhout in het centrum van Den Haag. De kerk is onder meer bekend als de kerk waar prinses Beatrix – soms vergezeld door familieleden – met enige regelmaat de zondagse kerkdienst bezoekt.
  De kerk dankt haar naam aan het klooster van de Predikheren (Dominicanen) waaraan zij tot de alteratie 1574 als conventskerk verbonden was. Na 1574 kreeg de kerk verschillende bestemmingen, zowel wereldlijke als kerkelijke, maar werd in de twintigste eeuw definitief als kerk bestemd, thans van de Protestantse Kerk in Nederland.
  Inhoud [verbergen]
  1 Geschiedenis gebouw
  2 Interieur
  3 Gemeente
  4 Wetenswaardig
  5 Lijst van predikanten
  6 Externe links
  Geschiedenis gebouw[bewerken]
  
  In 1393 schonk Graaf Aalbrecht de grond waarop later de Kloosterkerk gebouwd zou worden, aan het Amsterdamse St. Andriesklooster. De monniken verkochten de grond een jaar later aan de Heer Van Arkel, die er een kasteel bouwde. Graaf Aalbrecht en de Heer Van Arkel kregen kort na de bouw van het kasteel een conflict, waarna Graaf Aalbrecht het land in beslag nam en de bebouwing liet afbreken.
  Graaf Aalbrecht schonk de grond aan de Dominicaner Paters uit Utrecht. Zij begonnen er in 1404 met de bouw van een klooster. Bij dit klooster, dat het St. Vincentiusklooster of het Klooster der Predikheeren zou gaan heten, werden tuinen en een kleine kloosterkerk gebouwd. In 1420 werd het klooster door een grote brand getroffen. Rond 1540 werd de kerk aan de zijde van het Voorhout uitgebreid met een zijbeuk en dwarskapellen.
  Tijdens de Beeldenstorm werd op 25 augustus 1566 veel vernield. De meeste monniken vluchtten. In 1574, na het verdrijven van de Spanjaarden tijdens de Tachtigjarige Oorlog, moesten de resterende Dominicanen het klooster verlaten.
  De Staten van Holland wilden het klooster en de kerk laten afbreken, maar na hevige protesten van de inwoners van Den Haag werd in 1576 besloten om de kerk en het klooster te laten staan. In 1576 werd het klooster verhuurd en ter beschikking gesteld aan het St. Nicolaas Gasthuis. Niet veel later, in 1583, begon de Haagse bevolking zelf met de sloop van het klooster en de kerk, omdat er door de oorlog een groot tekort was aan hout en stenen. De Staten van Holland namen de kerk toen in beslag, waarna hij enkele jaren leeg stond. In 1588 werd de kerk zelfs een grote paardenstal. In 1589 kwam er een gieterij voor de productie van bronzen kanonnen totdat er in 1665 een nieuw geschutshuis was gebouwd.
  Vanaf 1617 ging de Kloosterkerk weer gedeeltelijk dienst doen als kerk. Op het moment dat de Nederlanden verdeeld raakten tussen de remonstranten en de contra-remonstranten, schonk Prins Maurits de kerk aan de partij der contra-remonstranten. Op 23 juli kwam hij persoonlijk luisteren naar de preek van dominee Rosaeus. Hierdoor kreeg de Kloosterkerk in de volksmond de bijnaam Prinsenkerk. Iedereen wist vanaf dat moment dat Prins Maurits in het conflict partij had gekozen voor de contra-remonstranten (de preciezen).
  In 1625 was de Kloosterkerk de locatie van het gereformeerd huwelijk van prins Frederik Hendrik met Amalia van Solms.
  Na het vertrek van de gieterij rond 1665 ging de Kloosterkerk weer volledig dienst doen als (ditmaal protestantse) kerk. Het klooster bleef echter tevens een opslagplaats voor kruit en munitie. Op 3 november 1690 ontplofte het kruithuis, waardoor het klooster werd vernietigd. Er bleef slechts een muur over, die tot op de dag van vandaag overeind staat. De Kloosterkerk zelf bleef, dankzij zijn dikke muren, gespaard.
  Interieur[bewerken]
  
  Na de Tweede Wereldoorlog werd besloten om de Kloosterkerk definitief als kerk te gaan gebruiken. De kerk werd in de jaren vijftig volledig gerestaureerd.
  Duinoordkerk
  De Duinoordkerk was tijdens de Tweede Wereldoorlog afgebroken om ruimte te maken voor het Sperrgebiet. Omwonenden kregen enkele dagen de tijd om het interieur eruit te halen en dit werd opgeslagen in de kelders van het Vredespaleis. Na de oorlog werd het glas-in-loodraam met de twaalf apostelen uit de kelder van het Vredespaleis gehaald en in de Kloosterkerk geplaatst in wat nu de Apostelkapel heet. Ook de preekstoel uit de 17de eeuw, de banken en de luchters zijn afkomstig uit de Duinoordkerk.
  Orgel
  Bij de restauratie werd na de oorlog ook een nieuw orgel, ontworpen door Marcussen, geplaatst.
  Graven
  In de Kloosterkerk zijn onder anderen Jacob Cats en Gabriel Fahrenheit begraven. De graven zijn echter in de afgelopen eeuwen geruimd en er is dus geen grafsteen meer te vinden. Voor beiden is slechts een gedenkplaat aanwezig.
  Gemeente[bewerken]
  
  In tegenstelling tot veel protestantse kerkgemeentes, is de Kloosterkerk geen wijkgemeente. Dat betekent dat het werkterrein van de Kloosterkerk niet beperkt is tot een enkele wijk of plaats, maar dat de kerk een regionale functie vervult.
  Oorspronkelijk waren de kerkgangers vooral afkomstig uit de Haagse wijken Statenkwartier en Duinoord. Dit waren nieuwe stadswijken die nog geen eigen kerk hadden. In 1920 werd in Duinoord de Duinoordkerk ingewijd. Deze kerk werd echter op last van de Duitse bezetters in 1942 weer afgebroken, omdat hij in het gebied lag dat moest worden ontruimd voor de bouw van de Atlantikwall. In drie dagen tijd werden de meest waardevolle zaken uit de kerk weggehaald en opgeslagen in de kelders van het Vredespaleis. De gemeente vond daarna weer onderdak in de Kloosterkerk aan het Lange Voorhout, die op dat moment nauwelijks werd gebruikt.
  Tot de kerkfusie op 1 mei 2004 maakte de Kloosterkerk deel uit van de Nederlandse Hervormde Kerk. Van 1983 tot 1999 was Carel ter Linden de predikant van de Kloosterkerk. Hij werd opgevolgd door ds. Pieter Lootsma en ds. Margreet Klokke. Pieter Lootsma werd in september 2009 opgevolgd door de predikant Rienk Lanooy. De Haagse burgemeester en oud-politicus Wim Deetman is de huidige voorzitter van het bestuur van de Kloosterkerk.
  Wetenswaardig[bewerken]
  
  In het voorportaal van de kerk hangt de scheepsbel van kruiser Hr Ms De Ruyter. Deze kruiser verging op 27 februari 1942 bij de Slag in de Javazee, na te zijn getroffen door torpedo's van de Japanse zware kruiser 'Haguro'. Eskadercommandant SbN. Doorman en zijn vlaggenkapitein KLtZ. Lacomble gingen met hun schip ten onder. Enige tijd geleden is het wrak gevonden en tot oorlogsgraf verklaard. Echter, vier scheepsbellen zijn alsnog hieruit geroofd. Na een particulier initiatief zijn zij weer overgedragen aan de Koninklijke Marine, welke ze laat beheren door het Marinemuseum in Den Helder.

• Hij is begraven op 21 mei 1801 in 's Gravenhage.
• Een kind van Martinus Vitringa en Diderica Maria Otters
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 11 november 2015.

Gezin van Herman Hendrik Vitringa

Hij is getrouwd met Catharina Metta Lucretia van Hoeclum.

Zij zijn getrouwd op 30 april 1780 te Doornspijk, hij was toen 22 jaar oud.

Kind(eren):

1. Martinus Julius Vitringa  1781-1867
2. Diederica Maria Vitringa  1784-1839
3. Campegius Lambertus Vitringa  1786-1864 
4. Joachemina Elsebe Vitringa  1788-????
5. Catharina Metta Lucretia Vitringa  1797-1818

Notities over Herman Hendrik Vitringa

Herman Hendrik Vitringa (1757-1801)

Geboren(gedoopt) 22 september 1757
Overleden19 mei 1801
Partijpatriot/federalist
Religiegereformeerd
Functies
1786secretaris van Elburg
1795lid Vergadering van provisionele representanten van het Volk in het Kwartier van de Veluwe
1795-1796lid en secretaris van het college van politie, financien en algemeen welzijn in Gelderland
1795-1796lid Staten-Generaal
1796-1796lid en voorzitter van de Eerste Nationale Vergadering
1797-1798lid van de Tweede Nationale Vergadering
1799-1801lid van het Vertegenwoordigend Lichaam

Politiek
Herman Hendrik Vitringa (Arnhem, gedoopt 22 september 1757 - Den Haag, 19 mei 1801) was een Nederlandse politicus.

Leven en werk
Vitringa werd in september 1757 te Arnhem geboren als zoon van de predikant Martinus Vitringa en van Diderica Maria Otters. Hij studeerde van 1773 tot 1776 rechten aan de hogeschool van Groningen en promoveerde op een proefschrift getiteld "De confessione reorum". Vitringa trouwde op 30 april 1780 te Doornspijk met Catharina Metta Lucretia van Hoeclum. Hij werd in 1786 als leider van de patriottische beweging van Elburg benoemd tot secretaris van deze Gelderse plaats. Na de bezetting van Elburg door de prinsgezinden week hij enige tijd uit naar Frankrijk. Het hof van Gelderland verbande hem voor zes jaar uit het gewest. Hij koos van 1787 tot 1795 domicilie in Kampen. In 1795 keerde hij terug op het politieke toneel. Zijn rentree begon in Gelderland waar hij gekozen werd tot lid van de vergadering van provisionele representanten van het volk in het kwartier van de Veluwe. Ook werd hij benoemd tot lid en secretaris van het college van politie, financien en algemeen welzijn in Gelderland. Daarna werd hij ook op nationaal terrein politiek actief. Hij vertegenwoordigde in 1795 en 1796 Gelderland in de vergaderingen der Staten-Generaal. Hij was lid en voorzitter van de Eerste Nationale Vergadering (1796-1797) en lid van de Tweede Nationale Vergadering (1797-1798). In 1798 werd hij als federalist enkele maanden gevangen gehouden in Huis ten Bosch. Na zijn vrijlating werd hij benoemd tot raadsheer bij het Hof van Justitie van Gelre en Zutphen. In 1799 werd hij gekozen tot lid van het Vertegenwoordigend Lichaam. Deze functie vervulde hij tot zijn overlijden op 19 mei 1801 te 's-Gravenhage. Hij werd twee dagen later begraven in de Kloosterkerk aldaar.
Zijn zoon Campegius Lambertus was van 1814 tot 1851 burgemeester van Nunspeet en van Ermelo. Deze zoon beschreef in het eerste deel van zijn in de jaren 1857-1864 uitgegeven vierdelig werk Gedenkschrift onder meer de staatkundige loopbaan van zijn vader Mr. Herman Hendrik Vitringa.
Zijn broer Lambertus Julius was landsadvocaat en president van de Hoge Militaire Vierschaar.

Bronnen
De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is geheel of gedeeltelijk afkomstig uit het artikel Mr. H.H. Vitringa op de website Parlement & Politiek. Overname is toegestaan met bronvermelding.
Nederland's Patriciaat, jaargang 6, 1915, blz. 383 t/m 389
Molhuysen, P.C. en P.J. Blok Vitringa, Herman Hendrik in: Nieuw Nederlandsch biografisch woordenboek, deel 5, Leiden 1921

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Herman Hendrik Vitringa?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Herman Hendrik Vitringa

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen