Stamboom Martens IJsselstreek » Desiderius III van Nassau (712-774)

Persoonlijke gegevens Desiderius III van Nassau 

• Hij is geboren in het jaar 712 in Bresia,Lombardije,Italie.
• Hij is overleden in het jaar 774, hij was toen 62 jaar oud.
• Een kind van Otto I van Nassau en Hameltrude van de Ardennen
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 1 juni 2018.

Gezin van Desiderius III van Nassau

Hij is getrouwd met Ansa van Lombardije.

Zij zijn getrouwd rond 735.

Kind(eren):

1. Liutperga van Lombardije  ± 740-793 
2. Ansparge van Nassau van Lombardije  745-817 
3. Adalgise Koning der Lombarden  ± 746-788 
4. Gerberge Nassau van Italë  750-773 

Notities over Desiderius III van Nassau

Desiderius van de Longobarden (ook bekend als Desiderius van Lombardije, Diederik van Lombardije, Didier in het Frans en Desiderio in het Italiaans; geboortedatum onbekend - 786) was de laatste koning der Longobarden. Hij regeerde van 757 tot 774.

Hij was vooral bekend in relatie tot Karel de Grote, die met zijn dochter trouwde en Desiderius uiteindelijk zijn koninkrijk ontnam.

Troonsbestijging
Desiderius was oorspronkelijk hertog van Istrië en Toscane, alsook een belangrijk officier aan het hof van koning Aistulf. Zijn titel luidde dux Langobardorum et comes stabuli, een rang vergelijkbaar met de Frankische titel dux Francorum. Na de dood van Aistulf in 756 volgde Desiderius hem op als koning. Aistulfs voorganger, Ratchis, probeerde Desiderius er nog van te weerhouden de macht te grijpen en zelf weer koning te worden, maar Desiderius slaagde in zijn opzet dankzij steun van Paus Stefanus II.

Leven als koning
Bij zijn kroning beloofde Desiderius dat hij veel van de verloren pauselijke steden van de Heilige Stoel zou herstellen, in ruil voor pauselijke steun en erkenning van zijn koningschap. Deze overeenkomst hield echter niet lang stand daar Paus Stefanus III fel tegen het huwelijk tussen Desiderius' dochter en Karel de Grote was.

Net als zijn voorganger wilde Desiderius de macht van de Longobarden in Italië versterken. Dit bracht hem in conflict met de paus en de hertogen in het zuiden van Italië. Als antwoord hierop liet Desiderius een monnik, Filippus genaamd, benoemen tot tegenpaus Filippus.

Ondergang
Stefanus III was fel tegen het huwelijk tussen Karel de Grote en Desiderius? dochter, Desiderata van Lombardije. Tegen zijn dood in 772 stond hij echter alweer op goede voet met de Longobarden. De nieuwe paus, Adrianus I, zette Karel de Grote er echter toe aan om Desiderata te verstoten. Karel stuurde haar terug naar haar vader. Mogelijk uit wraak voor deze belediging nam Desiderius Gerberga, de weduwe van Karels broer Carloman I, in bescherming en erkende haar zonen als zijn erfgenamen. Hij verklaarde tevens Adrianus I de oorlog omdat die weigerde Gerberga?s zonen tot koning te kronen.

Deze zet bracht Desiderius in conflict met Karel de Grote, die de kant van Adrianus I koos. In 773 leidden Karel en zijn oom Bernard een leger door de Alpen tegen de Longobarden. De Longabarden leden zware verliezen in Mortara en moesten zich terugtrekken in hun hoofdstad, Ticinum (het huidige Pavia). Desiderius' zoon Adelchis probeerde in Verona een leger op de been te brengen om zijn vader te hulp te komen, maar hij werd gedwongen te vluchten naar Constantinopel.

De belegering van Ticinum duurde tot juni 774. Uiteindelijk besloot Desiderius zich over te geven als het leven van zijn soldaten en ondergeschikten zou worden gespaard. Hij werd na zijn overgave afgezet als koning en verbannen naar het klooster van Corbie (hoewel sommige bronnen ook melden dat hij met zijn familie verbannen zou zijn naar Luik). Daar stierf hij uiteindelijk rond 786.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Desiderius III van Nassau?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Desiderius III van Nassau

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen