Genealogie Van Elk » Agnes van POITOU (± 1025-1077)

Persoonlijke gegevens Agnes van POITOU 

• Zij is geboren rond 1025.Bron 1
• (predikaat) van 1043 tot 1054: Koningin- en keizerin-gemalin van het Heilige Roomse Rijk.

  predikaat_Voorganger Gunhilde van Denemarken Opvolger Bertha van Saoye

• (predikaat) van 1055 tot 1061: Hertogin van Beieren.

  Voorganger Koenraad II OpvolgerOtto II van Northeim

• Zij is overleden op 14 december 1077 in Rome, Italië.Bron 1

  overleden: Agnes overleed in de abdij van S.Benigno di Fruttaria, bij Rome, en ze is begraven in de Sint-Pietersbasiliek te Rome.

• Zij is begraven in Rome, Italië.
• Een kind van Willem V 'de Grote' van AQUITANIE en Agnes van MACON
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 20 februari 2015.

Gezin van Agnes van POITOU

Zij is getrouwd met Hendrik III 'de Vrome de Zwarte' SALIERS (dynastie).

Zij zijn getrouwd in het jaar 1043.Bron 2

wikipedia_Keizer Hendrik III
In 1043 trouwde Hendrik met Agnes van Poitou, dochter van hertog Willem V van Aquitanië. Zij kregen de volgende kinderen:
Mathilde (1045 - Goslar, 1060), huwde in 1059 met graaf Rudolf van Rheinfelden (-1080)
Adelheid (1046/7 - 1096), abdis van de abdijen van Quedlinburg en Gandersheim
Gisela (ca. 1048 - 1053)
Hendrik IV (Goslar, 1050 - 1106), troonopvolger
Koenraad II van Beieren (Regensburg, 1052 - 1055)
Judith (Goslar, 1054 -), die huwde met koning Salomo van Hongarije (1052-1087) en met hertog Wladislaus I Herman van Polen (1043-1102).

Kind(eren):

1. Hendrik IV SALISCHE (dynastie)  1050-1106 

Notities over Agnes van POITOU

wikipedia_Agnes van Poitou (1024-1077)

Agnes van Poitou (ca. 1025 - Rome, 14 december 1077) was een dochter van hertog Willem V van Aquitanië en Agnes van Bourgondië. Zij trouwde in 1043 te Ingelheim am Rhein met koning Hendrik III van Duitsland. Samen met haar man werd zij in 1046 tot keizerin gekroond. Na zijn dood was ze regentes van het Heilige Roomse Rijk tot 1061.

Als regentes zette ze het beleid van haar man, om vooral op bisschoppen en ministerialen te vertrouwen, voort. Wel benoemde ze hertogen in de hertogdommen die haar man zelf had bestuurd (Beieren, Zwaben en Karinthië) omdat ze als vrouw geen militaire functie kon bekleden. Daarbij koos ze niet traditioneel voor de hoogste adel maar voor leden van nieuwere families, die misschien een minder grote bedreiging voor de positie van haar zoon zouden zijn. Rudolf van Rheinfelden zou zijn benoeming in Zwaben mogelijk hebben afgedwongen door de ontvoering van de 12-jarige prinses Mathilde, waarmee hij later zou trouwen. Agnes liet de adel een eed zweren dat als haar zoons onverhoopt zouden komen te overlijden, zij een veto op de koningskeuze zou hebben. Ze verloor wel de controle over de paus-benoemingen toen haar kandidaat in 1061 zich niet kon handhaven – maar Agnes was een overtuigd aanhanger van de kerkhervorming en dus juist tegen politieke benoemingen. Haar eigenzinnige keuzes in adviseurs en opvoeders voor de kroonprins veroorzaakten een steeds toenemende onvrede onder de adel en de bisschoppen wat uiteindelijk leidde tot de ontvoering van de jonge Hendrik IV door haar tegenstanders. Agnes moest daardoor terugtreden als regent (1062) en droeg haar verantwoordelijkheden over aan de bisschoppen van Keulen, mainz en Bremen. Zij trad in 1065 (toen Hendrik IV meerderjarig werd op 15-jarige leeftijd) in Rome in een klooster en woonde in 1076 de vastensynode te Rome bij, waar de confrontatie tussen de paus en haar zoon begon. Agnes stond in dit conflict aan de kant van de paus, trad op als adviseur van meerdere pausen en ondersteunde hervormingsgezinde kloosters in Italië zoals Monte Cassino. Ook bemiddelde ze tussen de paus en haar zoon.

Agnes wordt traditioneel als een zwakke regent gezien maar dat lijkt niet terecht: zij heeft heeft zich een aantal jaren zonder grote problemen kunnen handhaven, alle intern-Duitse spanningen weten te beheersen, een succesvolle politiek tegen Hongarije gevoerd en heeft tot aan de meerderjarigheid van haar zoon haar plichten zo goed mogelijk vervuld. Dat zij de macht over de pausbenoeming is kwijtgeraakt valt haar moeilijk aan te rekenen, haar man had de positie van de paus juist versterkt in de tijd dat de kerkhervorming in het belang van Duitsland was. Agnes had de pech dat het belang van Duitsland in haar tijd tegen de kerkhervorming was maar dat die kerkhervorming (waar zij zelf voor was) niet meer was tegen te houden. Ook valt het haar moeilijk te verwijten dat ze met haar hertogbenoemingen de latere tegenstanders van haar zoon in het zadel heeft geholpen. In haar tijd leken dat verstandige keuzes en hebben de hertogen haar ook goed gediend.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Agnes van POITOU?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!

Tijdbalk Agnes van POITOU

Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen