Hij is getrouwd met Anna Joanna van STOLK.
Zij zijn getrouwd op 22 juli 1880 te Rotterdam , hij was toen 32 jaar oud.
HOOGEWERFF, Sebastiaan (1847-1934)
Hoogewerff, Sebastiaan, scheikundige (Rotterdam 20-8-1847 - Wassenaar 8-1-1934). Zoon van Hendrik Hoogewerff, wijnkoper, en Jeanne Adrienne van Heel. Gehuwd op 22-7-1880 met Anna Joanna van Stolk. Uit dit huwelijk werden 2 dochters geboren. afbeelding van Hoogewerff, Sebastiaan
Hoogewerff promoveerde, na scheikunde te hebben gestudeerd aan de universiteiten van Hannover (1863-1876) en Göttingen (1868-1869), in 1868 bij R. Fittig in Göttingen op een dissertatie: Ueber einige neue Derivate des Mesitylens. Teruggekeerd in Nederland werd hij leraar scheikunde aan de HBS met 5-jarige cursus te Rotterdam (1869). Daarnaast bleef Hoogewerff wetenschappelijk actief. Hij werkte veel samen met de uitstekende experimentator W.A. van Dorp (1847-1914). Deze had zich na zijn studie in Hannover, Göttingen, Heidelberg en Berlijn en zijn promotie in Heidelberg in 1876 als ambteloos burger in Amsterdam gevestigd. In de periode van 1877 tot 1904, waarna een overmaat van ambtelijke verplichtingen Hoogewerff noodzaakte de samenwerking af te breken, deden beiden gezamenlijke onderzoekingen op het gebied van de zuivere organische chemie. Hoogewerff werkte op zijn laboratorium van de Rotterdamse HBS, maar in de vakanties werd er op Van Dorps laboratorium geëxperimenteerd. Hun eerste succesvolle onderzoek was de bepaling van de structuurformule van chinoline (1879), gevolgd door de isolering en structuurbepaling van isochinoline in steenkolenteer (1885).
Ondertussen in 1882 had Hoogewerff met Van Dorp, A.F.N. Franchimont, E. Mulder en A.C. Oudemansjr. het Recueil des travaux chimiques des Pays-Bas (van 1897 tot 1919: Recueil des travaux chimiques des Pays-Bas et de la Belgique en daarna weer onder de eerste titel) opgericht, waardoor Nederlandse chemici de mogelijkheid kregen hun onderzoekingen snel in een vreemde taal te publiceren.
In 1885 volgde Hoogewerffs benoeming tot hoogleraar in de scheikunde en tot directeur van het chemisch laboratorium van de Polytechnische School (vanaf 1905 de Technische Hoogeschool) te Delft. Ook hier boekte hij als wetenschappelijk onderzoeker grote resultaten op zijn terrein. Belangrijk was de zg. 'omlegging van Hoogewerff en Van Dorp', d.i. de inwerking van broom en loog op zuuramiden ('Sur la préparation de la benzylamine et de la phényléthylamine'. Recueil des travaux chimiques des Pays-Bas 5 (1886) 252-254). Deze reactie, een verbetering van de uit 1881 stammende methode van A.W. von Hofmann, die technisch niet bruikbaar was, leidde tot een reeks fraaie onderzoekingen over de verhuizing van atoomgroepen in moleculen (intramoleculaire omlegging). De bereiding van anthranilzuur volgens de nieuwe methode uit phtaalmide, gepubliceerd als 'De l'action des hypochlorites et des hypobromites alcalins sur quelques imides et sur la phtaldiamide' ( ibidem, 10 (1891) 4-12), bleek van grote betekenis, omdat dit toentertijd het uitgangspunt was voor de bereiding van indigo. De reactie werd in januari 1890 op het laboratorium van Van Dorp voor het eerst uitgevoerd. Hoogewerffs wetenschappelijke prestaties hadden inmiddels erkenning gevonden in de benoeming tot lid van de Koninklijke Akademie van Wetenschappen (1888). In 1893 ontdekten Hoogewerff en Van Dorp de iso-imiden, een klasse van verbindingen die een grote rol zouden spelen bij het ophelderen van de structuur van stoffen als phtalychloride en bij onderzoekingen over het additievermogen van zuurstof.
--
Sebastiaan HOOGEWERFF | ||||||||||||||||||
1880 | ||||||||||||||||||
Anna Joanna van STOLK |
De getoonde gegevens hebben geen bronnen.