Deze zoektocht is begonnen vanwege de vader van mijn vrouw die op de Bentinckslaan in Hoogeveen woonde gedurende WWII. In de familie was WWII een niet bespreekbaar item. Schijnbaar had de vader van mijn vrouw ook na WWII nog last van de gedachte aan alle vriendjes die verdwenen en nooit meer zijn terug gekomen. Met specifiek zijn buurkinderen (van Samuel Meijer) is deze zoektocht begonnen, alhoewel hun identiteit eerst niet bekend was hebben wij deze in 2019 gevonden en van daar is het begonnen.

Na de zoektocht van mijn vrouw ben ik begonnen om de buurman van haar vader (Samuel Meijer 1898-1945) in de WWII die als jood werd afgevoerd naar een concentratiekamp een gezicht te geven. Als amateur genealoog is mijn beste manier om dat te doen via een stamboom. Uit de stamboom is te zien dat vele joden het beroep vleeshouwer, slager etc hadden. Wat ik heb gelezen over de geschiedenis van de joden in Nederland verbaasde mij, en dan met name de intolerantie van ons tolerante landje. Tot ver in de jaren 1800 wilden de meeste Nederlands steden niet dat joden er zich vestigden. En de weinige steden, dorpen waar dit wel was toegestaan mochten de joden in zijn algemeenheid zich alleen aan de rand van het dorp vestigen (met voornamelijk slager als beroep). Oftewel, je bent welkom in onze gemeenschap maar niet in ons midden, humane intolerantie. Uiteraard werden de joden in andere landen (zoals Polen) met pogroms veel harder vervolgt, het Nederlandse anti-semitisme lijkt wat geciviliseerder. Ik pretendeer niet een historicus te zijn maar interpreteer hetgeen ik gelezen heb op mijn manier. De leden van de familie Meijer die bij het begin van WWII nog in leven waren hebben een treurige statistiek, meer als 75 is overleden in een concentratiekamp, meer als 70 mensen met de achternaam Meijer, ca. 67 van de joden in Hoogeveen heeft WWII niet overleeft.