Généalogie Seijkens » Andreas "Dries" Seijkens (1837-1920)

Données personnelles Andreas "Dries" Seijkens 

• Le surnom est Dries.
• Il est né le 6 mai 1837 dans Someren.
• Profession: landbouwer.
• Il est décédé le 27 septembre 1920 dans Someren, il avait 83 ans.
• Un enfant de Johannes Seijkens et Wilhelma Hendrika Frunt

Famille de Andreas "Dries" Seijkens

Il est marié avec Adriana Deelen.

Ils se sont mariés le 30 mai 1859 à Maarheeze, il avait 22 ans.

Enfant(s):

1. Johannes Francis Seijkens  1859-1932 
2. Cornelis Seijkens  1861-1929 
3. Wilhelmus Seijkens  1864-1935 
4. Arnoldina Seijkens  1867-1869
5. Johannes Seijkens  1868-1870
6. Arnoldina Seijkens  1870-1873
7. Johanna Seijkens  1871-1871
8. Johanna Seijkens  1873-1876
9. Norbertus Seijkens  1875-1876
10. Antonia Seijkens  1876-1877
11. Johanna Maria Seijkens  1877-1950 
12. Johannes Seijkens  1881-1882

Notes par Andreas "Dries" Seijkens

Feestnummer van het Weekbericht voor Someren

In dit nummer vindt ge twee photografiën van het Echtpaar SEIJKENS-DEELEN alhier, dat zijn Diamanten huwelijksfeest viert. Zijn ze niet schoon, goed gelijkend? Ze lachen u aan. Wie zou kunnen vermoeden, dat die menschen reeds zoo lang in het huwelijksbootje op de levenszee rondgedobberd hebben want waarlijk, zij zien er nog frisch en gezond, niets oud uit.
't Is wel de moeite waard, om wat meer licht over hen te laten schijnen. Laat ik daarom trachten het een en ander uit hunnen levensloop aan te stippen. Vergun mij eerst een kleine uitwijding, om hunnen stam op te diepen.
Wie van mijne jaren in Someren, ik tel 74, heeft niet gekend den flinken, grooten, sterken man JAN SEIJKENS, alhier geboren en in den ouderdom van 84 jaren overleden, die geregeld iederen zaterdag met zijnen grooten, stevigen, langen kruiwagen naar Helmond reed, om voor de ingezetenen boodschappen te doen en waren te halen, ook voor de winkeliers.
Een sterke zoon van hem hing dan in een paar touwen in voorover gebukte houding voor den wagen, om de plompe vracht, soms 3, 4, zelfs 600 pond zwaar, door het zand voort te trekken. Bovenmatige krachtinspanning van beiden deed ontelbare zweetdruppels van hoofd en aangezicht vloeien en ook het geheele lichaam werd klam, nat en toch kwam alles op zijne bestemming.
De jeugd kijkt zeker vreemd op, als ik zeg, dat er in dien tijd in geheel N.-Brabant, behalve een paar hobbelige keiwegen van Napoleon, geene verharde wegen waren, ook geene spoorwegen, geene trammen, zelfs op vele plaatsen geene rijtuigen en zeker geene fietsen en auto's. Nog meer zal zij opzien, als ik meld, dat J. Seijkens met zijnen éénwielswagen gedurende drie jaren tevens het vervoer van brieven, kranten enz. van en naar Helmond had, dus den postwagen reed. Per week éénmaal correspondentie.
Vandaag kreeg iemand bericht en over acht dagen kon, zoo noodig. antwoord volgen, Heere mijn tijd, wat hemelsch-breed verschil met nu! 't Klinkt haast ongelooflijk en toch is 't zeker waar.
Nu, onze Jan dan was gehuwd met Wilhelmina Frunt uit Beek en Donk, eene dikke, zwaarlijvige goedige vrouw met grove basstem, in de wandeling Mijnt genaamd.
Door ijverig te werken en goed op te passen verdienden de luidjes een eerzaam stukje brood. En uit dien echt sproten de vijf zonen: Hendrikus, Johannes, Wilhelmus. Andries en Antoon, allen gezonde, sterke menschen.

Andries moet even naar voren komen, over hem gaat het.
Hij was geboren 6 Mei l837 en huwde te Maarheeze op twee en twintigjarigen leeftijd met Adriana Deelen, geboren 14 Maart 1837, destijds wonende te Heugten, een gehucht van Maarheeze. Gedurende zes maanden vestigde het jonge paar zich te Someren, daarna gedurende drie jaren te Heugten.
Opnieuw trok hij naar Someren en timmerde daar een zeer bescheiden, laag, klein huisje, zooals de photo aangeeft van sparren, latten, leem. stroo en plankjes, van binnen en buiten met kalkwater overstreken. Enkele kleine raampjes verschaften licht, eene lage deur toegang, 't Staat er nog door hen bewoond, eenzaam en verlaten aan den Kerkendijk, een goed half uur van de kom der gemeente.
Boomen, bosschen en schaarhout omgeven het. Van buurlieden heeft men geenen last en de eentonigheid is er vereenzelvigd met de streek. Alleen in voorjaar en zomer is er afwisseling door den roependen koekoek, de schetterende specht, den kweelenden nachtegaal of 't malsche gezang van den gieteling. Ook passeeren er eenige lieden die verderop wonen en vreemdelingen. Het oord is dus stil, eenzaam, geschikt om in overweging zijn dagen te slijten. Drieske en Jana vonden het evenwel goed.
De man hield op zijn bescheiden erfje en bij anderen (hij was een goed, gewild arbeider) zijne mestvork. hak en spade blinkend tusschen de wrijvende, schurende zandkorrels van Gods aardbodem en Jaantje had tot taak de huishouding waar te nemen, hout te sprokkelen en met haren sterken, tieren, snuffelenden, moffelenden sik de damesgeiten, die men kwam aanbieden, in ontvangst te nemen en verder te behandelen.
Daaraan waren ook voordelen verbonden, die verhoogd werden door een bezoek aan huis met den reislustigen vierpooter naar de beestjes, die den verren tocht niet goed konden maken. Ook was er een snapske te genieten voor de liefhebber» van het Schiedamsche vocht. (Zie gevangenisregister hieronder)
In later jaren maakte en verkocht de man veel heibezems. 't Hielp alles mee om de monden happende te houden. En . . .. vele monden kwamen er, twaalf in getal. Doch gelijk de slaande engel des Hoeren vele offers eischte onder Sanheribs legers, zoo hier de gevreesde stuipziekte onder hunne telgen. Acht ervan werden naar den doodenakker gedragen. De drie overige zonen waren Frans, Karel en Willem met dochter Johanna Maria. De eerste en derde zijn gehuwd in Someren.de tweede in Helmond, de laatste in Geldrop. Van die stammen zijn kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Het levenskarretje van Drieske en Jaan was nog al zoo zoetjes voortgehobbeld, doch er kwamen ook schokken, hevige schokken. Tweemaal ging hun woninkje in vlammen op, eens door onvoorzichtige lucifershanteerende kinderhandjes. Treurig, hé! Opbouwing volgde, doch ook achteruitgang. En drie en dertig geiten gaven bjj haar in die zestig jaren den geest. Alweer nieuwe miseries! En dan, let wel, Jana spuwde negenmaal bloed. Drieske twee keer-, eens vóór de bedstee, zoodat de leemen vloer overvloeide en eens onderweg naar het Dorp. Ik ging evenwel, zoo vertelde hij mij, aan den kant van den sloot staan, dat later er niemand iets van zien zou.
En ondanks dat alles leven en bewegen zij zich. Drieske plantte nog aardappels en rustte op bed uit van zijne vermoeidheid, toen ik bij hem kwam. Zonder moeite te doen verscheen hij echter weer vlug. Hij gaat ook nog naar de kerk. Jana is ook gezond, doch kan minder goed loopen.
Hij heeft in den laatsten tijd nog hevig de Spaansche Griep gehad, doch is aan dat vreeselijke monster ontkropen. Indertijd heeft hij vanwege zijn broer Wilhelmus nog een erfenisje genoten, maar die penningen zijn gebruikt tot het delgen van oude schuld. Want eerlijk zijn de beide oudjes. Wat zij koopen of verschuldigd zijn, betalen zij.
De verdiensten van het echtpaar zijn natuurlijk nu tot nul gereduceerd. In de vijf gulden ouderdomsrenten vinden zij hun voornaamsten steun. Andere helpende handen, denk ik, zullen ook wel uitgestoken worden.
Toen wij met de Fanfare in het voorjaar van 1917 in hunne buurt het gouden huwelijksfeest van Peerke Hansen en Echtgenoote gingen opluisteren, schaarden wij ons op den terugtocht in eenen kring voor het woninkje van de Jubilarissen, wier gouden feest wij, toen reeds acht Jaar geleden, ook met muziek hadden opgeluisterd. Drieske en Jana verschenen dadelijk hand aan hand in ons midden en dansten op de maat der muziek, 't Was prettig om te zien.
Nu zei ik tot haar: Zoudt gij op uw aanstaande feest met uwen man ook nog kunnen dansen? Wij zullen het ten minste probeeren, was haar wederwoord. Gij ziet, dat onthouding, ja zelfs ontbering niet altoos tot verzwakking leidt en dat behoeftigen, armen, dikwijls gezonder zijn dan zij, die zich in rijkdom, in genot en weelde baden.
Het te vieren feest is eenig. Niemand herinnert zich hier ooit een dergelijk meegemaakt te hebben.
Wel waren indertijd, zooals nu achteraf vernomen wordt, Piet vah Eijk en zijne vrouw Maria Wijnen in Het Eind 62 jaren gehuwd geweest, doch zij hebben om bijzondere redenen hun Diamanten feest nooit bekend gemaakt en 't is dus ook niet gevierd. Heel de gemeente is nu in spanning en zal zich beijveren, om het feest zoo luisterrijk mogelijk te maken. Het zal evenwel niet op Vrijdag 30 Mei, den juisten datum, doch op Maandag 2 Juni gevierd worden. Natuurlijk leest gij er later nog veel meer van.
--------------------------------------------------
Uit de registratie van het gevangenisregister Eindhoven 1892-1893 blijkt dat Andries op 21 april 1892 veroordeeld is tot 10 dagen hechtenis, wegens het verkoopen van sterkendrank zonder vergunning. Andries zit deze straf uit van 6 tot 16 september 1892.
(Bron-BHIC 003000475_0038)
-------------------------------------------------
SOMEREN IN DE ZEVENTIG / TACHTIGER JAREN DER 19e EEUW.

We zullen hier een voorbeeld geven van ingebruikname van een stuk heigrond Namelijk van de arbeider Andries Seijkens

Dries was in Someren geboren op 6 mei 1837 als zoon van de arbeider Johannes (Jan) Seijkens. De grootvader van Dries, eveneens Jan genaamd, woonde in de Hollestraat in een in drieën gelegde boerderij, waarin ook drie huishoudens woonden. Direct naast zijn woning had grootvader Jan een tuintje van enkele aren en daarachter, een eind de velden in, een stukje bouwland van elf aren Het is duidelijk, dat ook grootvader Jan de kost als loonarbeider moest zien te verdienen, terwijl er voor diens kinderen niet veel meer op zat. De vader van Dries was uiteindelijk op de Poste! gaan wonen. Getrouwd met Wilhelmma Frunt (in de wandeling Mijnt genoemd) had hij vijf zonen. Lange tijd reed Jan Seijkens elke zaterdag met zijn stevige kruiwagen naar Helmond om boodschappen voor anderen te doen en waren te halen voor winkeliers. Een zijner zonen hing dan in de touwen voor de wagen om de vracht van 300 tot soms 500 pond voort te trekken Gedurende drie jaar vervoerde hij ook brieven en kranten van en naar Helmond, hij reed dus zo te zeggen de eenwielige post wagen. In 1859 trouwde Dries met een meisje uit Maarheeze, Adriana Deelen. Zij gingen in Maarheeze wonen, maar kwamen rond 1863 naar Someren. Mogelijk was er voor het jonge gezin geen geschikte woning te vinden en daarom timmerden ze er zelf maar een in elkaar Het werd een bescheiden laag huisje van sparren, latten, plankjes, stro en leem, van binnen en buiten overstreken met kalkwater. Het huisje lag eenzaam en verlaten, een goed half uur lopen van het dorp. Om de situatie voor nu duidelijk te maken, het stond pal op de hoek Kerkendijk Zonneweg, welke laatste weg er toen nog alleen maar als "heiweg" lag.
De grond waarop het huisje gebouwd werd was eigendom van de Gemeente en maakte deel uit van een complex heide van 26 ha, welk complex naar het zuiden aansloot aan een onafzienbare heidevlakte.
Voor het huisperceel werd aanvankelijk een stukje grond van 44 m2 in gebruik genomen. Als erf kwam daar nog 71 m2 bij. En al doende heeft Dries in de loop der jaren nog een perceel heide van 36 aren ontgonnen tot bouwland. Het zal ook wel in de bedoeling hebben gelegen nog eens 76 aren te ontginnen. Dat is er echter niet van gekomen. Dries zal elders als arbeider wel te hard hebben moeten werken om rond te kunnen komen. Zo was de in bezitgenomen grond dus aangegroeid tot 1.13,70 ha. En dat is nu juist ook de oppervlakte welke in 1882, tesamen dus met vele anderen, door het Gemeentebestuur werd vastgesteld en aan de gebruikers te koop aangeboden. In 1884 was de koop rond en kon Dries zich rechtmatig eigenaar noemen van 1.13.70 ha. (notariële akte 1883)

Met gestaag werken had Dries dit toch maar verdiend. Moeder Seijkens had ook niet stil gezeten. Ze verdiende wat bij met hout sprokkelen en met haar geitebokken, waarvan er in de loop der Jaren 33 de geest gaven. Ruim 57 jaren hebben Dries en Jaan Seijkens op hun "gedoente" geleefd. Hun levensverhaal is prachtig onder woorden gebracht door Jan Buskens in een extra feestnummer van "Het Weekbericht voor Someren" van 30 mei 1919, uitgegeven bij gelegenheid van hun diamanten huwelijksfeest.
Bron: Fanfare Somerens lust 1874-1974

Avez-vous des renseignements supplémentaires, des corrections ou des questions concernant Andreas "Dries" Seijkens?
L'auteur de cette publication aimerait avoir de vos nouvelles!

Barre chronologique Andreas "Dries" Seijkens

Cliquez sur le nom pour plus d'information. Symboles utilisés:  grand-parents    parents    frères/soeurs    enfants