He is married to Johanna van Oostendorp.
They got married
Child(ren):
Ofschoon reeds in 1233 een Herman van Vilsteren en in 1244 de ridders Herman en Godfried van Vilsteren worden genoemd * is daarmee nog geen relatie tot de buurschap Vilsteren in het kerspel Ommen aangegeven. Vilsteren als buurschap wordt eerst in 1328 genoemd in een akte, waarbij Johan graaf van Bentheim zijn rechten op een groot aantal goederen in Salland en Twente verkoopt aan Johan van Diest, bisschop van Utrecht * . Deze verkoop betreft ondermeer het 'Grotehus in Vilstere' dat Alphardus de Scuren als dienstman hield.
Eerst vanaf ca. 1382 komt er enig zicht op het patroon van de eigendomsverhoudingen in de buurschap. In die tijd hield een Herman van Vilsteren de goederen de Hof te Vilsteren, het Zandhuis en het Grote en Kleine Meierink in leen van de bisschop vanUtrecht * .
Tevens wordt dan het erve Engelbertink in leen gehouden door Albert van Gerner, zich ook noemende Van Hulsen * , uit het geslacht der heren van Almelo. Dit zal de reden zijn waarom dit erve later 'Gerner' gaat heten. Door verkoop en vererving zou dit in het bezit raken van de familie Van den Rutenberg.
Grote gedeelten van het goederenbezit, dat later tot het bezit van het huis te Vilsteren zou behoren, waren zogenoemde feodale of leengoederen. De meeste erven stonden in een leenverband tot de Utrechtse bisschop-de leenheer -, die tevens landsheer van Overijssel was * . Degene die de goederen in leen hield was de leenman. De betrekkingen tussen beiden werd geregeld door het leenrecht * . In het algemeen kan men stellen, dat de rechtsbetrekkingen tussen leenheer en leenman op tweeerlei wijze* ontstaan zijn: 1. doordat iemand zijn vrij eigen goed of recht aan iemand anders (meestal een machtiger heer dan hijzelf) overgeeft, op voorwaarde dat hij het dan weer in leen terug ontvangt (de opdracht); 2. doordat de eigenaar (heer) van een goed of recht (bijvoorbeeld een tiende) dit in leen uitgeeft aan een ander persoon. Bestond er eenmaal een leenverhouding, dan kon deze op anderen overgaan door erfopvolging of overdracht.
Rond het jaar 1400 wordt een Albert van Vilsteren vermeld te Hardenberg en te Vilsteren de zoeven genoemde Herman van Vilsteren met zijn zoon en leenvolger Otto, alsmede de dienstman Boele. Daarnaast blijkt een zekere Oetbert van Vilsteren te Vilsteren het erve Kamphuis te bezitten * .
Otto van Vilsteren en zijn vrouw Lubbe * woonden vermoedelijk te Zwolle. Hun zoon Herman stichtte daar met zijn echtgenote Wendelmoet van Haerst (Haersolte) in 1467/68 een tehuis-bekend onder de naam Vilsterenshuizen-om er oude vrouwen een rustig levenseinde te bieden. Otto's broer Engelbert volgde op in het bezit van de Hof te Vilsteren, waarvan de belening in 1468 en 1497 plaats vond. Tevens verwierf hij talrijke goederen in het schoutambt Hardenberg, waaronder het erve de Ylicke * . Een onderdeel van dit erve vormde de thans nog aanwezige boerderij nabij de Duitse grens: de Vilsterborg.
In 1502 volgde Otto van Vilsteren zijn vader Engelbert op in de leengoederen Hof te Vilsteren en de Ylicke. Ofschoon hij en zijn vrouw Hille van Ittersum nog in 1532 worden genoemd en onder hun nakomelingen de verschillende delen van het goederencomplex te Vilsteren vererfden, treffen we hen niet aan in het schattingsregister van Salland van 1520 * . Wel vinden we daar meester Berend van Buxvoirt, die de erven 'Groetenhave' en 'Luttikenhave' bezit. Berend van Buxvoirt was gehuwd met Ida van Vilsteren, een zuster van Otto. Een ander erve, het 'Luttike Meyerinck', staat te boek ten name van 'jonffr. ter Braeken'. Hiermee is bedoeld juffrouw Jorgien ter Brake, de vrouw van meester Dubbelt Dubbeltsen, die dit goed uit de boedel van haar moeder Lutgerd van Vilsteren had ontvangen.
Deze, op haar beurt, was er in 1512 mee beleend door haar neef Klaas van Vilsteren, na afstand door haar broer Reimert * . Dubbeltsen verkocht Luttike Meierink-alias Sigerink-aan Van Buxvoirt en zijn vrouw Ida. In datzelfde jaar-1512-werd Ida ook beleend met de Hof te Vilsteren, mogelijk als leenvolgster van haar broer die toen reeds was overleden * . Diens nalatenschap werd echter pas in 1550 verdeeld * . Het echtpaar Van Buxvoirt-Van Vilsteren zal kinderloos zijn overleden. Als leenvolgerin de Hof te Vilsteren werd in 1559 hun neef Engelbert van Vilsteren, de zoon van Otto, genoemd. Reeds vijf jaar daarvoor, in 1554, was deze met de Ylicke beleend. Om zijn broers en zusters uit te boedelen zal hij een aantal leengoederen aan hen inachterleen hebben uitgegeven.
Genoemde Engelbert van Vilsteren bereikte een vrij hoge leeftijd. In het verpondingskohier van Salland van 1602 wordt hij nog genoemd als eigenaar van het halve erve Luttikehof, dat toen woest lag * . Het volgende jaar 1603 werd zijn zoon Berend beleend. Uit diens huwelijk met een zekere Nese had hij een zoon Engelbert die reeds in 1609-nog als minderjarige-de Hof te Vilsteren in leen kreeg, hetgeen bij zijn meerderjarigheid in 1627 werd bevestigd.
Evenwel ontving in 1626, dus een jaar eerder, een zekere Herman van Vilsteren de goederen de Hof en de Ylicke in leen. Deze Herman was een zoon van Hendrik van Vilsteren, die op zijn beurt weer stamde uit het huwelijk van Otto van Vilsteren en Hillevan Ittersum. Hierna zien we dat de afstammelingen van beide zijden beleend worden, totdat de curator over de goederen van Engelbert van Vilsteren deze leengoederen verkoopt.
The data shown has no sources.