Vorfahren Canté - Hubert van Blijenburgh » Willem Peter Hubert van Blijenburgh (1881-1936)

Persönliche Daten Willem Peter Hubert van Blijenburgh 

• Er wurde geboren am 11. Juli 1881 in Zwolle.Quelle 1

  Tijdstip: 18:00

  In de marge staat te lezen dat bij koninklijk besluit d.d. 14-6-1904 nr. 61 de naam Van Blijenburgh wordt veranderd in Hubert van Blijenburgh.

• Titel: Dr.
• Beruf: schermer (olympisch kampioen), militair (kapitein der artillerie).
• Wohnhaft am 2. Juni 1919: Hoofdgracht 9, Den Helder.
• Er ist verstorben am 14. Oktober 1936 in Bilthoven, er war 55 Jahre alt.Quelle 2
• Er wurde eingeäschert in Bilthoven.Quelle 3
• Ein Kind von Jan van Blijenburgh und Eva Hubert
• Diese Information wurde zuletzt aktualisiert am 20. April 2022.


• Es gibt weitere biographische Informationen über Willem Peter Hubert van Blijenburgh auf Wikipedia

Familie von Willem Peter Hubert van Blijenburgh

Er ist verheiratet mit Marion Rutherford Ovens.

Sie haben geheiratet am 17. Oktober 1916 in 's-Gravenhage, er war 35 Jahre alt.Quelle 4

Kind(er):

1. Henriëtta Hubert van Blijenburgh  1917-2008 
2. John Roberts Hubert van Blijenburgh  1919-± 1995 
3. Ninian Jules Jacob Marie Hubert van Blijenburgh  1922-2015 

Notizen bei Willem Peter Hubert van Blijenburgh

Willem Peter Hubert van Blijenburgh (Zwolle, 11 juli 1881 - Bilthoven, 14 oktober 1936) was een Nederlands schermer en militair. Hij nam vijfmaal deel aan de Olympische Spelen en won hierbij in totaal drie medailles.

Willem Peter Hubert van Blijenburgh (H.v.B.) werd op 11 juli 1881 in Zwolle geboren. Hij maakte carrière in het leger. Op 21-jarige leeftijd volgde zijn aanstelling tot tweede luitenant der artillerie. In 1907 en 1908 vond zijn detachering plaats, respectievelijk aan de militaire gymnastiek- en schermschool te Joinville-le-Pont (F) en die te Brussel.

In de Belgische hoofdstad leerde H.v.B. de Zweedse gymnastiek kennen. Bij terugkeer in Nederland volgde zijn publicatie Een poging tot bevordering van de Schermkunst in Nederland. Hierin propageerde hij reeds het Zweedse stelsel. Zijn belangstelling voor dit systeem van gymnastiek leidde in 1909 tot een bezoek aan Zweden, waar hij zich verder kon verdiepen in het Zweedse systeem. Bij terugkeer in Nederland heeft H.v.B. met zijn opmerkelijke propaganda voor het Zweedse stelsel de toenmalige Nederlandse gymnastiekwereld tot nadenken gezet (zie de latere stelselstrijd).

In de periode 1911-1913 studeerde H.v.B. aan het 'Institut Supérieur d'Education Physique, annexé à la faculté de Médecine de l'Université' te Gent. Hier verwierf hij zijn 'licencié en éducation physique' ('avec la grande distinction'). H.v.B. zette zijn studie voort in Amerika waar hij aan het Y.M.C.A.-Training College in Springfield promoveerde op een dissertatie getiteld: A critical study of Swedish Gymnastics ('worthy of very high praise'). Hij mocht zich daarmee 'Master of Physical Education' noemen. In 1926 nam hij het daar in 1891 door James Naismith ontworpen basketbalspel mee naar Nederland.

Weer terug in Nederland werd H.v.B. in 1915 belast met de reorganisatie van de lichamelijke opvoeding bij de Marine. Aangezien in het leger belangstelling was ontstaan voor de Zweedse gymnastiek, benoemde de minister van Marine in 1916 H.v.B. als hoofd van de ingestelde Marine Sport- en Gymnastiekschool te Utrecht. Intussen had zijn bevordering tot kapitein der artillerie plaats gevonden. Het gevolg van deze aanstelling was de invoering van de Zweedse gymnastiek in dit legeronderdeel. Een jaar later werd deze gymnastiek bij K.B. ook voor de andere krijgsmachtonderdelen ingevoerd. In 1919 volgde de nominatie van H.v.B. tot directeur van de Militaire Gymnastiek- en Sportschool in Utrecht. Inmiddels had hij zich ingeschreven aan de medische faculteit van de universiteit van Gent en promoveerde daar tot 'Docteur en Education Physique'. Zijn proefschrift droeg als titel: 'Sur le rôle du pied dans l'élévation sur les pointes des pieds'. Hij was de eerste Nederlander die promoveerde in de lichamelijke opvoeding.

Bij Koninklijk Besluit van 9 augustus 1917 werd het `Algemeen College van Advies voor de Lichamelijke Opvoeding' ingesteld, onder voorzitterschap van F.W.C.H. baron van Tuyll van Serooskerken (vanaf 1894 lid van het I.O.C.). H.v.B. was (in ieder geval tot 1930) deelgenoot van dit `College' dat grote invloed kreeg op de ontwikkeling van de lichamelijke opvoeding. Het betrof hier bijvoorbeeld een leerplan voor de lichaamsoefeningen, de opleiding voor gymnastiekleraren en de beschikbaarstelling van speelterreinen en gymnastieklokalen. In 1924 ontving H.v.B. een regeringsonderscheiding. Hij werd benoemd tot 'eerste' privaatdocent in de theorie en praktijk van de lichamelijke opvoeding aan de faculteit der Letteren en Wijsbegeerte (onder deze faculteit werden de opvoedingswetenschappen ingedeeld) van de Rijksuniversiteit te Utrecht. In 1925 volgde zijn benoeming tot docent aan de Amsterdamse ALO.

Tijdens zijn carrière in het leger - schermen stond toen op het curriculum van de cadetten - had H.v.B. zich verder toegelegd op het schermen. Hij ontwikkelde zich tot een uitstekend schermer (degen en sabel). In de periode 1906 ( de zogenaamde 'tussen liggende spelen') tot en met 1924 nam hij aan alle Olympische Spelen deel. Hoewel hij nooit grote individuele successen heeft geboekt, behaalde hij in teamverband drie bronzen medailles in het schermen op de Olympische Spelen van 1912 (degen enn sabel) en 1920 (sabel).

H.v.B. heeft grote invloed uitgeoefend op de wijze waarop het Nederlandse gymnastiekonderwijs gegeven zou worden. Hij was de eerste Nederlander die promoveerde in de lichamelijke opvoeding. Op 14 oktober 1936, het jaar van de Olympische Spelen in Berlijn, is Willem H.v.B. op 56-jarige leeftijd gestorven in Bilthoven.

Hij heeft met zijn publicaties en zijn optreden veel beroering binnen de wereld van de lichamelijke opvoeding teweeg gebracht. J.M.J. Korpershoek (namens het hoofdbestuur van De Lichamelijke Opvoeding) heeft hem gekarakteriseerd als 'een strijdbare en strijdende figuur'. H.v.B. schuwde de felle strijd niet als het ging om de invoering van het door hem gepropageerde Zweedse stelsel in zowel het leger als het onderwijs. Dit optreden riep een hevig verzet op van zijn tegenstanders, 'die andere principes en grondslagen, andere praktische werkwijzen op dit terrein voorstonden'. Het gevolg was een '(stelsel)strijd' die niet alleen meer op feitelijke argumenten, maar tevens op persoonlijke aanvallen was gebaseerd en zodoende als 'bitter en onstuimig' is geduid.
Hoe diep deze militair de wonden geslagen heeft, blijkt uit de typering van Korpershoek: 'Zonder aarzeling en zonder schroomvallig respect voor het bestaande, maar voor zijn rede als verkeerd en averechtsch zich voordoende, moest hij dit bestaande aanvallen en vernietigen; het moest als nadeelig voor de bereiking van het gestelde en noodzakelijk te verwezenlijken doel, afgevoerd en afgeschreven worden'. De eerste publicatie (1910) van H.v.B., voorzien van een 'forse, niets ontziende strijdroep', was volgens het genoemde hoofdbestuurslid een 'oorlogsverklaring' aan het Duitse stelsel. Desondanks was de verdienste van H.v.B. dat hij zichzelf en andere vakmensen aanzette 'tot nieuwe bezinning omtrent de juistheid der voorgestane en toegepaste beginselen, der doelstellingen en der toegepaste werkmiddelen', maar tevens uitdaagde tot scherpere formulering daarvan. Mede daardoor gaf hij een nieuwe stimulans tot bestudering van de nieuwste inzichten op het gebied van de 'fysiologie, de psychologie, de bewegingsleer, de biologie, de pedagogiek, de hygiëne en de techniek', aldus de voorzitter van het hoofdbestuur.

Bron: http://www.canonlo.nl/biografie/51184

Haben Sie Ergänzungen, Korrekturen oder Fragen im Zusammenhang mit Willem Peter Hubert van Blijenburgh?
Der Autor dieser Publikation würde gerne von Ihnen hören!

Zeitbalken Willem Peter Hubert van Blijenburgh

Klicken Sie auf den Namen für weitere Informationen. Verwendete Symbole:  Großeltern    Eltern    Geschwister    Kinder