Menno Huizinga (Nes (Ameland) , 28 oktober 1907 – Amsterdam, 14 september 1947) was een Nederlandse fotograaf, hij behoorde in de jaren dertig tot de bekende Nederlandse vakfotografen. In de loop van de bezettingstijd ontwikkelde hij zich vaneen secuur werkende bedrijfsfotograaf tot een illegale reportagefotograaf, die steeds actuele gebeurtenissen fotografeerde. Hij deed aan verschillende soorten van fotografie onder andere: stadsgezichten, straatfotografie, architectuurfotografie, tabletop-fotografie, en reclamefotografie. Alleen de serie over honger voor het Plaatselijk Interkerkelijk Bureau 's-Gravenhage en Omstreken maakte hij in opdracht. Huizinga maakte tevens foto's op microfilm voor een verzetsgroep. De oorlogsnegatievenvan Huizinga zijn nog tijdens zijn leven overgedragen aan het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) te Amsterdam. Zijn overige werk is in beheer bij het Nederlands Fotomuseum.
Hij werkte in 1926 in Amsterdam, in Den Haag in 1928, maakte een studiereis naar de Verenigde Staten van Amerika in 1929, werkte daar bij een klein fotografisch atelier, The Hughes Company, bezocht ook Baltimore (Maryland) en werkte daar bij een groot bedrijf, Lucas Kanarian in New York City.Hij begon een eigen studio voor bedrijfsfotografie; hij sloot dit atelier in 1938 en fotografeerde vanaf 1941 tot 1943 in Amsterdam, Rotterdam, Gouda, Delft, Haarlem en Nijmegen voor de Nederlandsche Vereeniging voor Luchtbescherming en was in 1942 filmoperateur voor het Nederlandsche Roode Kruis. Hij maakte opnamen van de gevolgen van de Duitse bezetting in Den Haag, onder andere voor de verzetsgroep Packard, de Gemeente Den Haag en het Plaatselijk Interkerkelijk Bureau 's Gravenhage en Omstreken. In 1945 verhuisde hij naar Amsterdam en trad in dienst bij Lichtbeeldeninstituut.
Menno Huizinga |