Stamboom Diederen Gielen Schinveld » Andreas Adamus "Andries" Diederen (1848-1906)

Persoonlijke gegevens Andreas Adamus "Andries" Diederen 

• Roepnaam is Andries.
• Hij is geboren op 21 september 1848 in Schinveld, Limburg, Nederland.

  getuigen: Henri Joseph Deumens, gemeentesecretaris en Jan Henri Janssen, koster; beiden wonende te Schinveld. J.P. Buijsers, ambtenaar van de burgerlijke stand
  Datum: "des namiddags om vier ure"; op gedachtenisprentje staat 19 sept

• Beroep: molenaarsknecht, schrijnwerker, landbouwer, molenaar.
• Hij is overleden op 28 november 1906 in Schinveld, Limburg, Nederland, hij was toen 58 jaar oud.

  getuigen: Jan Diederen, molenaar en Antoine Hubert Gorris, Hoofd der School; beiden wonende te Schinveld. P.J. Breukers, ambtenaar van de burgerlijke stand
  Datum: "des voormiddags, ten drie ure"

• Hij is begraven in Schinveld, Limburg, Nederland.
• Een kind van Peter Nicolaas Diederen en Maria Catharina Reijnders
• Deze gegevens zijn voor het laatst bijgewerkt op 24 juli 2023.

Gezin van Andreas Adamus "Andries" Diederen

Hij is getrouwd met Maria Agnes Dohmen.

Hun huwakte is ondertekend door de bruidegom en de bruid en de vader van de bruid. De moeder van de bruid heeft verklaard niet te kunnen schrijven. De huwakte vermeldt dat de bruidegom aan zijn verplichting omtrent de Nationale Militie heeft voldaan.
Het echtpaar vestigde zich na hun huwelijk aan de Heidestraat (woning 118, later 124) in Schinveld en beheerden daar een boerderijtje. Op 15 maart 1898 verhuizen ze naar de (toen nog gepachte) Onderste Molen (wijk A 65) in Schinveld en nemen de exploitatie ervan ter hand. Dit is misschien de reden dat Andreas op 31 maart 1898 op een openbare veiling en verkoping van roerende goederen van Christiaan Joseph Dohmen, oom van zijn vrouw, die tot dan toe de molen exploiteerde, nogal wat huishoudelijke artikelen koopt [bron notaris Lienaerts te Merkelbeek 1898 akte 77]. De watermolen zorgde voor de nodige energie ten behoeve van de graanmolen en de oliemolen. "Met plezier werden de eerste klanten ontvangen en draaide de oliemolen op volle toeren en de stampers zongen van pampardepam". Daarnaast had men ook nog een landbouwbedrijf.
In 1904 kopen ze voor dfl 7000.- de molen van de ooms van Maria Agnes. Oom Christiaan, de schuttekeizer en zouaaf, blijft bij hen inwonen. Het eerste vervoermiddel was een zogenaamde koewagen op vier wielen en bespannen met drie koeien of twee koeien en een os. Vanaf 1904 werden de klanten bezocht met paard en wagen. Het eerste paard, een oud grijs paard, bleek na aankoop al veel ouderdomsgebreken te vertonen. Het tweede paard, een bruine merrie, schopte en beet en weigerde zelfs licht werk. Pas het derde paard, gekocht bij de famile Lowis in Hillensberg, was ideaal.
De keuken van de molen was het woonvertrek, met een vloer van kiezelspecie vol met gaten. De grote schouw in de keuken bood plaats aan drie personen en was de lievelingszitplaats van oom Christiaan, de zouaaf. In het kleine kamertje naast de keuken was de olie-bergplaats, waar raapolie per liter werd verkocht. De wc was buiten in de tuin, circa 60 meter van het woonhuis.
Na het overlijden van Andreas Adamus werden de nodige verbeteringen in en rondom het huis (de Onderste Molen) in gang gezet. De mestvaalt werd gedempt en in de weiden werden fruitbomen geplant. In de keuken werden de vloer en de wanden betegeld. De kelder werd waterdicht gemaakt. Er werd een gierkelder gebouwd, een dorsmachine met manege gekocht en de oliemolen werd gesloopt. Omstreeks 1910 werd een nieuw woonhuis gebouwd aan de Heidestraat (vermoedelijk op de plaats van het boerderijtje waar Andreas en Maria Agnes na hun huwelijk tot 1898 gewoond hebben; waarschijnlijk is Maria Agnes op latere leeftijd in dit nieuwe huis gaan wonen). Dit huis kwam later in het bezit van zoon Antoon, als onderdeel van de erfenis.
In 1913/14 werd het waterrad vervangen door een waterturbine en werd een houtzagerij gebouwd, die eveneens door waterkracht werd aangedreven. Maria Agnes kon zich slecht verenigen met de toenemende industrialisatie en mechanisatie door haar zonen en voelde meer voor het landbouwbedrijf. Zij stuurde haar oudste zoon Sjang er op uit om landerijen van haar broer Anton Dohmen te kopen. Toen Sjang thuiskwam van de verkoop en vertelde dat hij aan haar verzoek geen gevolg had gegeven, wierp ze woedend een koffiekop aan diggelen. Akte nr 109 uit 1918 van notaris Lienaerts te Merkelbeek handelt over de verkoop van percelen grond door Antoon Dohmen. Hieruit blijkt dat Sjang van de 8 percelen grond die te koop waren er één heeft gekocht.
Later, door toenemende handel en bedrijvigheid, moest aanvullend elektrische energie worden toegepast en werd de houtzagerij afgesplitst. Er kwam naast de meelmolen, die door zoon Joseph geëxploiteerd ging worden, een aparte, elektrisch aangedreven houtzagerij geëxploiteerd door zoon Arnold. Arnold ging bij zijn trouwen in een nieuw gebouwd huis wonen, naast de Onderste Molen, waar ook de houtzagerij en de houthandel naartoe werden verplaatst. De voormaamste bron van bovenstaand verhaal is: Diederen, Jean 1960 Historisch Overzicht van de Watermolen de Onderste Molen te Schinveld.
MEER INFORMATIE OVER HET GEZIN VAN ANDREAS ADAMUS EN MARIA AGNES
Nakomelingen van Andreas Adamus en Maria Agnes zijn zeer actief geweest in het Schinveld's harmoniegezelschap St Caecilia. In het programmaboekje van een familiereunie in 1989, Diederiade geheten, in het voormalige Franciscanessen-klooster te Schinveld, is over deze muzikale band het volgende geschreven:
"Liefde voor muziek en chauvinisme voor Harmonie St. Caecilia zijn de nakomelingen van Andreas Diederen met de paplepel ingegoten! De feiten spreken duidelijke taal. Zijn zoon Sjang was in 1907 een der oprichters van de Harmonie en naast muzikant was hij ook eerste secretaris van de vereniging. Zoon Joëzep was mede-oprichter, muzikant en voorzitter van de vereniging. Maar ook zijn zonen Nöll en Toon bliezen een zeer verdienstelijke partij mee.
Het is alom bekend dat in de loop der tijden de kleinzonen van Andreas Diederen en wel 'de jônges oeët de muuële' en 'de jônges oeët de zaegeriej' als spelende leden c.q. bestuursleden de Harmonie gedurende een reeks van jaren hebben gediend. Zo was ook kleinzoon Nol, zoon van Joëzep, muzikant en voorzitter en hanteerde zelfs bijkomeling (=aangetrouwde kleinzoon) Sjeng Hendriks diverse jaren de voorzittershamer.
Momenteel (in 1989) zijn nog steeds meer dan tien na-en bijkomelingen aktief en inaktief betrokken bij het Harmonie-gebeuren. Daarbij dienen de inmiddels overleden Jan en Jacques, zonen van Joëzep, alsmede Jo, zoon van Nöll, met ere te worden genoemd.
Zelfs bouwde men op de plek waar nu het kantoor van de zagerij staat een eigen lokaal voor de harmonie! Tot zeer recent was het repetitielokaal van de Harmonie in de Onderste Molen gevestigd.
De Harmonie werd wel vaker door de familie Diederen als een plaag ervaren! Een plaag in de goede en de kwade betekenis van het woord! Niettemin: de Harmonie zonder Diederen is welhaast ondenkbaar!! Het blijve zo!"
In het bovengenoemde programmaboekje heeft een kleinzoon, Dré Diederen, zoon van Antoon Diederen en Fien Bosch, "Herinneringen aan vroeger" opgeschreven.
"Mijn vader (nonk Toon) was een nakomertje in het gezin Diederen en - zoals mijn moeder altijd zei - dus een verwend jongetje. 'Voetballen' en 'muziekspelen' in plaats van studeren. Dankzij de invloed van mijn grootvader (burgemeester Bosch van Schinveld) kreeg hij een baantje bij de gemeente Brunssum en zo bleef nonk Toon dus de 'arme tak' van de familie Diederen. Althans in de ogen van zijn broers. De contacten waren er echter niet minder om en als kind heb ik dan ook vele uren mijn ogen uitgekeken in de 'molen' en de 'houzagerij'.
Jammer dat al die neven en nichten zoveel ouder waren. Alleen bij nonk Nöll liepen er een paar rond die jonger waren. Maar ja, bij tant Zeef wemelde het van de kinderen en die hadden het al zo druk met elkaar. Overigens genoot ik van de houtzagerij. Het rook er altijd zo lekker naar gezaagd hout en ik raakte niet uitgekeken op de grote zaagmachines.
De gastvrijheid van tant Marie uit de molen was een extra aanmoediging om haar vaak op te zoeken. In de oorlog kwam bij ons maar een beperkt assortiment op tafel, maar tant Marie had zelfs 'schink'. Ik zie haar nog staan: het ronde witbrood op de borst om te snijden en maar roepen: 'kinjer ät'.(Voor mij moet een lekker witbrood nog steeds rond zijn). Ze was altijd goedlachs, alom tegenwoordig en je moest haar niet kwaad maken want ze kon schelden als de beste.
De beek en de molen met al zijn riemen en drijfwielen hadden een grote aantrekkingskracht op mij en van nonk Joëzep mocht ik af en toe aan het wiel draaien om de waterturbine in beweging te zetten, maar voor de hond 'Kees' was ik bang.
Dankzij de Harmonie was er ook eengoede relatie met mijn heeroom Bosch en hij was een graag geziene gast. 'Doa kömt de professor' riep tant Marie verrukt en liep hem glunderend tegemoet door de molendeur.
In Hillensberg en Nuth gingen we niet zo vaak op bezoek. Dat zal wel een praktische reden hebben gehad, want we gingen altijd te voet naar Schinveld en lopen naar Nuth of Hillensberg was wel een beetje ver, zeker met Toosje in de kinderwagen.
Een bezoek aan tant Trieneke staat me nog vaag voor de geest. Een strenge nonk Lambert en kippen op de keukentafel. Tsjonge, wat was het daar vies in de keuken. En de doodongeliukkoge tant Trieneke, toen ze door de Amerikanen van hun boerderij verdreven waren ...........
Dan was het in Nuth heel wat voornamer. Tante Fien noemde mijn moeder ook altijd Finie, wat een stuk beter klonk. Nonk Sjang had het gemaakt en dat kon je in zijn villa merken.
Jaren later, toen ik inmiddels mijn rijbewijs had behaald, hebben we daar nog van geprofiteerd. Nonk Sjang kwam graag bij ons op bezoek (vervoer geen probleem, want hij had een dure auto) en hield van reizen. Wij zijn menig weekend met hem op stap geweest. Hij reed toen al niet meer zo graag (en zo best) en dus mocht ik meestal rijden. Overigens, wat kon nonk Sjang vertellen."

Zij zijn getrouwd op 3 mei 1879 te Schinveld, Limburg, Nederland, hij was toen 30 jaar oud.

getuigen: Jan Willem Snijders, schrijnwerker en Willem Suijlen, landbouwer voor de bruidegom en Jan Antoon Dohmen, arbeider en Jan Adam Deumens, gemeentesecretaris voor de bruid. J.M. Dohmen, ambtenaar van de burgerlijke stand

Kind(eren):

1. Nn Diederen  1880
2. Johannes Hubertus Antonius Diederen  1881-1881
3. Maria Catharina Diederen  1882-1945
4. Jan Michael / Jan Michiel / Jean Michael Diederen  1884-1970 
5. Jan Mathijs Diederen  1887-1888
6. Maria Hubertina Diederen  1887-1888
7. Christiaan Joseph Diederen  1889-1968 
8. Johannes Arnoldus Diederen  1895-1975 
9. Nn Diederen  1896
10. Leo Peter Hubertus Diederen  1898-1898
11. Johannes Antonius Diederen  1900-1972 

• Het echtpaar heeft gemeenschappelijke voorouders.



Notities over Andreas Adamus "Andries" Diederen

Zijn geboorteakte is niet ondertekend door zijn vader/aangever Peter Nicolaas Diederen, die heeft verklaard niet te kunnen schrijven.
Hij was "Lid van de Vereeniging van het H.Sacrament en Eerelid van het St.Jozefskoor" en "De overledene was eenvoudig, godvreezend en week af van het kwaad. Hij bestuurde zorgvuldig zijn huisgezin en at zijn brood niet in ledigheid" vermeldt zijn bidprentje na zijn overlijden.
Van zijn overlijden is aangifte gedaan door zijn oudste zoon, die ook heeft ondertekend.
Deze zoon, Jean/Sjang Diederen [1960 Historisch Overzicht van de Watermolen de Onderste Molen te Schinveld] zegt dat Andreas als goed timmerman het vak van molenmeester kende en zowel de Onderste als de Bovenste Molen (deze laatste was toen van Frijns) in Schinveld onderhield. In 1898 pachtte hij onderhands de Onderste Molen. Hij was echter in de winter van 1897-1898 zo zwaarmoedig en pessimistisch door en over deze stap dat hij zich onder doktersbehandeling moest stellen.
Op 6 maart 1896 koopt Andries Diederen van zijn schoonzuster Pauline Dohmen alle onroerende goederen, in de vorm van stukken grond, die Pauline in Schinveld en Merkelbeek bezit, voor dfl 500,- [bron notaris Lienaerts te Merkelbeek 1896 akte 79]. De koopakte draagt Andries' handtekening (zie bijlageklapper).
De molen werd in 1904 voor fl.7000,- aangekocht van de familie van zijn vrouw. Andreas kon direct fl.1000,- betalen, de rest was een hypothekaire lening. Omdat er onder de meest gunstige omstandigheden jaarlijks geen hogere winst dan fl.1000 tot fl.1200 kon worden voorzien, heeft deze aankoop Andreas veel slapeloze nachten bezorgd.
In strenge winters raakte het grote waterrad van de molen bedekt met een dikke laag ijs. Met breekijzers werd dan het ijs van het waterrad verwijderd. Bij deze werkzaamheden was Andreas bijna verongelukt. Toen het molenrad namelijk voor ongeveer een kwart ijsvrij gemaakt was, draaide het plotseling door, terwijl Andreas geen kans zag zich in veiligheid te stellen. Hij sloeg zijn armen om het rad en ging mee de lucht in, maar kwam toch ook weer ongedeerd naar beneden.
[Baggen-Diederen, 2010 - Familieboek - zegt dat Andreas Adamus omstreeks 1880 een kast maakte waaraan staande de administratie werd gevoerd. Deze kast is in het bezit gekomen van kleindochter Fien Baggen-Diederen en haar man Jan Baggen.]
Op 14 juni 1905 koopt Andries Diederen op een publieke verkoop voor dfl 7,30 opstamstaand gras (=te velde staand gras) van Christiaan Joseph Dohmen [bron notaris Lienaerts te Merkelbeek 1905 akte 121] vermoedelijk de oom van zijn vrouw, want er is geen andere Christiaan Joseph Dohmen in Schinveld te vinden die leeft in 1905.
Andreas stierf in 1906 aan typhus, nadat hij met paard en kar meel naar een familie Houtmans op Heringsbosch te Schinveld had gebracht, waarvan de man en vader een week eerder aan typhus was gestorven.
Op zijn sterfbed vroeg Andreas zijn oudste zoon Sjang/Jean er toch vooral voor te zorgen dat de molen niet in vreemde handen zou overgaan. Sjang beloofde dit en jaarlijks werd fl.1000 afbetaald tot de molen in 1911 helemaal was afbetaald. Na zijn vaders dood werd Sjang toeziend voogd van zijn drie jongere broers.
Na de dood van Andreas Adamus in 1906 is een Memorie van Successie opgemaakt evenals een inventarisatie. In 1919 heeft de deling door de erfgenamen plaatsgehad voor notaris Lienarts te Merkelbeek. De delingsakte, akte nr 230 uit 1919 van notaris Lienaerts, ontbreekt helaas in het notariëel archief in het RHCL te Maastricht.

Heeft u aanvullingen, correcties of vragen met betrekking tot Andreas Adamus "Andries" Diederen?
De auteur van deze publicatie hoort het graag van u!




Tijdbalk Andreas Adamus "Andries" Diederen

  Deze functionaliteit is alleen beschikbaar voor browsers met Javascript ondersteuning.
Klik op de namen voor meer informatie. Gebruikte symbolen:  grootouders    ouders    broers/zussen    kinderen